Μια επικίνδυνη παιδική χαρά

Ο αείμνηστος Κόμπι Μπράιαντ ήταν ο πρώτος που είχε χρησιμοποιήσει τον όρο "Accidental Basketball". Δηλαδή, το μπάσκετ που δεν έχει αρχή, μέση τέλος, χωρίς κάποια ροή στο παιχνίδι. Όλα με το ένστικτο, την ποιότητα και το ρυθμό του αγώνα.

Κάπως έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η φετινή έκδοση της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Η ομάδα του Ισραήλ δείχνει - στα χαρτιά - καλύτερη από την περσινή σεζόν. Ποια από όλες τις εκδόσεις που μας προσέφερε η καταστροφική της χρονιά, μη μας ρωτήσετε. Παρόλα αυτά, παρά τους σχεδόν 22 παίκτες που αγωνίστηκαν με τη φανέλα της - μακράν - καλύτερης ομάδας του Ισραήλ, πάντα στο παιχνίδι της υπήρχε μια αρχή. Υπήρχε ένα πλάνο.

Φέτος, το πλάνο έχει πάει στα σκουπίδια κι αναμένεται να ανασυρθεί κατά την επιστροφή της ομάδας στη φυσική της έδρα. Άλλωστε, από την στιγμή που υπάρχει "ειρήνη" (βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε) στη Μέση Ανατολή, αποτελεί θέμα χρόνου να ανοίξει η συζήτηση για την επιστροφή των ισραηλινών ομάδων στη χώρα τους. Αλλά, αυτό είναι κουβέντα για άλλη στιγμή.

Στο καθαρά αγωνιστικό, καταλαβαίνεις την ανομοιογένεια και τα προβλήματα της Μακάμπι, βλέποντας μόνο τα γκαρντ της. Ο Ταμίρ Μπλατ λειτουργεί με ένστικτο, είτε θα σουτάρει για τρεις, είτε θα κάνει alley-hoop στο Χορντ. Ο Τζεφ Ντάουτιν ψάχνεται, φοβάται σε αρκετές περιπτώσεις να σουτάρει, αλλά δείχνει πολύ καλά στοιχεία μέχρι στιγμής. Ο Τζίμι Κλαρκ μοιάζει να είναι ο παίκτης που θέλει να κουμπώσει στο σύνολο περισσότερο απ' όλους, αλλά δε δείχνει να έχει τις ικανότητες για να γίνει επιδραστικός.

Και φυσικά, το διαμάντι στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο της Μακάμπι, ο Λόνι Γουόκερ. Ο Αμερικανός γκαρντ αποφάσισε να μιμηθεί τον Ντουέιν Μπέικον και το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό. Πολλά σουτ, πολλές τραβηγμένες προσπάθειες, ελάχιστη η προσφορά του στη δημιουργία συνόλου. Οι αριθμοί λένε 14/42 σουτ, με 7/16 δίποντα και 7/26 τρίποντα, για μόλις 7 ασίστ στα τέσσερα πρώτα ματς.

Τότε, πως κατάφερε να κερδίσει το παιχνίδι κόντρα στη μισητή Χάποελ; Απλό, βρέθηκε ο κατάλληλος ρυθμός, τα σουτ μπήκαν, οι νέοι παίκτες (Μπρισέτ, Ντάουτιν) προσέφεραν και η ομάδα του λαού πήρε το διπλό. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός.

Η ανάγκη να ελέγξει τον ρυθμό η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι το μεγαλύτερο μέλημά του. Αυτό έκανε η Μπαρτσελόνα πριν δύο μέρες στο Βελιγράδι, ξέφυγε από νωρίς και το ταμπλό στο ημίχρονο έλεγε 31-60. Παράλληλα, είναι ένα παιχνίδι στο οποίο οι ψηλοί του Ολυμπιακού οφείλουν να γίνουν παράγοντες.

Η frontline της Μακάμπι αποτελείται από τους Χορντ, Σόρκιν, Λιφ και Μάρσιο Σάντος. Με εξαίρεση τον Γάλλο, που παραμένει η πιο συνεπής σταθερά των Ισραηλινών, οι υπόλοιποι είναι παίκτες που - ας το πούμε ευγενικά - δε φημίζονται για τα αμυντικά τους καθήκοντα. Πολύ περισσότερο για τα επιθετικά.

Όπως γίνεται αντιληπτό, οι συνεργασίες με τους ψηλούς και η κυριαρχία κάτω από τη ρακέτα μπορεί να αντισταθμίσει την απώλεια των τριών γκαρντ (Φουρνιέ, Γουόκαπ, ΜακΚίσικ). Κάτι που θα δυσκολέψει την υπόθεση νίκη, αλλά οι ερυθρόλευκοι έχουν μπει κατευθείαν στα βαθιά και πρέπει να επιβιώσουν.