Ζούρος: «Η Γεωργία δε θα… εξαφανιστεί»

Ο Ηλίας Ζούρος «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio και μίλησε για τη σπουδαία στιγμή της βράβευσής του από την κυβέρνηση της Γεωργίας, ως αναγνώριση της προσφοράς του στην Εθνική ομάδα της χώρας.

Αναλυτικά όσα είπε:

Για τη βράβευση: «Τα 8 χρόνια στη Γεωργία ήταν μια περίοδος πολύ παραγωγική, μια περίοδος που πραγματικά θα έλεγα ότι αγάπησα την ομάδα και η ομάδα με αγάπησε. Το να τιμηθούμε απ’ τον πρόεδρο του κράτους ήταν πάρα πολύ σημαντικό για εμάς, γιατί έδειξαν τον σεβασμό και την ανταπόδοση σε ό,τι μπορέσαμε να δημιουργήσουμε και να φτιάξουμε όλα αυτά τα χρόνια. Η όλη εκδήλωση ήταν κάτι πολύ σημαντικό για όλους και κάτι το οποίο μένει για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ουσιαστικά είναι μια ανάμνηση και μια πράξη που σου δίνει τη δύναμη για να συνεχίσεις πιο δυνατά στις επόμενες δουλειές σου, βλέποντας ότι αναγνωρίζεται ο επαγγελματισμός, η προσπάθεια και το ήθος σου. Όλα αυτά θεωρώ ότι πάνε μαζί και δείχνουν αν ένας επαγγελματίας είναι σωστός ή όχι».

Για την όλη εξέλιξη της Εθνικής Γεωργίας την οκταετία που βρέθηκε ο ίδιος σε αυτήν: «Εγώ πήγαινα και παρακολουθούσα αγώνες που παιζόντουσαν κατά τη διάρκεια της σεζόν ώστε να ξεχωρίσουμε κάποιους νέους παίκτες. Κάναμε προπονήσεις στους νέους παίκτες ξεχωριστά ώστε να δούμε τη βελτίωσή τους και να τους εντάξουμε, ακόμα κι αν δεν ήταν έτοιμοι, γιατί έπρεπε να μπουν στο πρότζεκτ που ετοιμάζαμε. Για παράδειγμα, όταν ο Μπιτάτζε μπήκε στην ανδρική ομάδα και έπαιξε κανονικά ήταν 17.5 χρονών, ο Ανδρονικασβίλι το ίδιο. Επίσης, και ο Μαμουκελασβίλι μπήκε νωρίς. Τότε είχαμε τη μεγάλη δυσκολία στον ξένο παίκτη, αφού δε μπορούσαμε να πάρουμε καλό ποιοτικό παίκτη Ευρωλίγκας, γιατί δεν ξέραμε αν στα “παράθυρα” θα είχε την άδεια για να έρθει να παίξει σε εμάς. Έπρεπε να βρούμε έναν παίκτη απ’ το χαμηλότερο επίπεδο που να ήμασταν σίγουροι πως κάθε φορά θα μπορούσε να ανταπεξέλθει, αν δεν είχε τραυματισμούς φυσικά. Θέλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία στον Σενγκέλια και τον Σερμαντίνι. Ο Σερμαντίνι ανελλιπώς έδινε την ψυχή του και ήταν πραγματικά εκ των κορυφαίων. Ο Σενγκέλια, μπορεί να έπαιζε στην Ευρωλίγκα, αλλά η ομάδα είχε τσάρτερ το οποίο τον περίμενε με τη λήξη του αγώνα, πετούσε, έφτανε τα χαράματα και έπαιζε το βράδυ. Αυτό που μεγάλωσε τη διαδικασία και συνολικά την ομάδα ήταν και οι μεγάλες νίκες. Για παράδειγμα, η νίκη με την Ισπανία ή με τη Σερβία μέσα στην έδρα της. Δε λέω για το “Ακρόπολις”, γιατί είναι ένα τουρνουά. Και πάλι, ωστόσο, για μια ομάδα όπως Γεωργία το να κατακτάς το “Ακρόπολις” με Ελλάδα, Σερβία και Ιταλία είναι πάρα πολύ σημαντικό».

Για το αν βλέπει την Εθνική Γεωργίας να συνεχίζει να «χτίζει» πάνω στα θεμέλια που έβαλε ο ίδιος τα προηγούμενα χρόνια: «Στη διαδικασία των “παραθύρων” σίγουρα θα υπάρξει η επόμενη μέρα. Υπάρχουν δύο πολύ μεγάλα ταλέντα όπως ο Μπιτάτζε και ο Μαμουκελασβίλι, αλλά παίζουν στο ΝΒΑ, οπότε γνωρίζουμε ότι κατά τη διάρκεια της σεζόν, ακόμη και το καλοκαίρι, δεν είναι τόσο σίγουρα αν θα συμμετέχουν και πώς. Έχει ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια να οργανωθούν ομάδες έξω απ’ την Τιφλίδα, να οργανωθεί καλύτερα το πρωτάθλημα, να γίνει επιμόρφωση των προπονητών. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία μπορούν να μπουν βάσεις για να “χτιστούν” καινούργιοι παίκτες και να δημιουργηθεί καινούργια “φουρνιά”. Θα υπάρξουν σίγουρα σκαμπανεβάσματα, αλλά υπάρχουν οι βάσεις. Υπάρχει μια διαδικασία που “τρέχει”. Μπορεί κάποια ταλέντα να φεύγουν, ωστόσο άλλα θα εμφανιστούν στο μέλλον. Η Γεωργία δε θα εξαφανιστεί. Φέτος είναι αρκετά δυνατή ομάδα και, μάλιστα, είναι η δεύτερη χρονιά του Τζίκιτς. Αυτό δείχνει τη σταθερότητα που θέλουν να έχουν σαν διοίκηση και σαν ομάδα. Δε θα πάει προς τα κάτω η όλη διαδικασία. Μπορεί να υπάρξει μια μικρή κάμψη με την απώλεια της εμπειρίας κάποιων παικτών, αλλά σίγουρα υπάρχουν παιδιά που θα έρθουν από πίσω».

Για τον Τόρνικε Σενγκέλια: «Είναι από τα παιδιά τα οποία ξεχωρίζουν. Είναι απ’ τους καλύτερους επαγγελματίες. Δεν είναι μόνο η διαδικασία της προπόνησης ή του αγώνα. Ο κόσμος δε μπορεί να καταλάβει πόσο προσπάθεια χρειάζεται για έναν επαγγελματία αθλητή ώστε να διατηρηθεί σε υψηλό επίπεδο. Πόσο θα προσέξει τη διατροφή του, πόσο θα προσέξει την ξεκούραση του, πόσο θα είναι συγκεντρωμένος κάθε φορά στον μικρό στόχο που είχε για να βελτιωθεί αυτός και η ομάδα. Τα καλοκαίρια δούλευε προσλαμβάνοντας ατομικούς προπονητές-γυμναστές, πηγαίνοντας στο εξωτερικό με δικά του έξοδα, ώστε να μπορέσει να μπει σε καλύτερη κατάσταση για να επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τον ίδιον και για την ομάδα. Πρέπει να αναφέρουμε και το ήθος του. Είναι μαχητής και ταυτόχρονα είναι εξαιρετικός στο ηθικό κομμάτι. Είναι το παράδειγμα που χρειαζόμαστε να δίνουμε στους νέους παίκτες. Ένα απ’ τα κομμάτια που μου έμειναν περισσότερο είναι πως όταν έφυγα απ’ την Εθνική, ο Σενγκέλια, αφού πήρε να με ευχαριστήσει για τα πάντα, μου είπε “Κόουτς, δεν είναι μόνο ότι μάς έκανες καλύτερη ομάδα ή καλύτερους παίκτες, αλλά μάς έκανες όλους καλύτερους ανθρώπους”. Αυτό είναι απ’ τα μεγαλύτερα παράσημα που μπορείς αναλάβεις από έναν παίκτη αυτού του βεληνεκούς».

Για τις διαφορές της εθνικής ομάδας με τον σύλλογο: «Η αλήθεια είναι πως είναι τελείως διαφορετική η εθνική ομάδα από τα κλαμπ. Από την άλλη, η Εθνική είναι κάτι ιδιαίτερο, με πολύ ψηλό βαθμό δυσκολίας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει πολύ μεγάλος χρόνος προετοιμασίας, ιδιαίτερα απ’ τη στιγμή που μπήκαν τα “παράθυρα” και γνωρίζουμε ότι εκεί είναι συνοπτική η διαδικασία».