Ολυμπιακός: Οι κορυφαίοι «άσοι» της ιστορίας του
Το «ΦΩΣ» ξεχωρίζει τους καλύτερους πλέι μέικερ που έχουν φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού, έχοντας και τη μεγαλύτερη προσφορά στον σύλλογο.
Είναι γεγονός πως τη φανέλα του Ολυμπιακού έχουν φορέσει σπουδαίοι πλέι μέικερ. Παίκτες που έχουν γράψει ιστορία, τόσο στο ελληνικό, όσο και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πρωτοκλασάτοι μπασκετμπολίστες, με τεράστιες προσωπικότητες, οι οποίοι αγαπήθηκαν και λατρεύτηκαν από το κοινό. H επιλογή δεν ήταν εύκολη, αλλά τα κριτήρια είχαν να κάνουν με την προσφορά και τη διάρκεια των παικτών στον σύλλογο. Στη λίστα βρίσκονται αρκετοί Έλληνες και φυσικά ξένοι μπασκετμπολίστες, οι οποίοι και άφησαν το στίγμα τους στο μεγάλο λιμάνι.
1) Ντέιβιντ Ρίβερς
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Ο Ντέιβιντ Ρίβερς αγωνίστηκε για δύο σεζόν (1995-1997) στον Ολυμπιακό, κατέκτησε 2 πρωταθλήματα με τους Πειραιώτες και φυσικά οδήγησε την ομάδα στο ιστορικό τριπλ-κράουν του 1997. Τρομερά γρήγορος, έτρεχε σφαίρα στον αιφνιδιασμό, είχε σουτ, μοίραζε ασίστ και στην καλή του μέρα ήταν ασταμάτητος. Ταχύτατη σκέψη, εκπληκτικός στο «ένας εναντίον ενός» και εκπληκτικός χειριστής της μπάλας.
2) Μίλος Τεόντοσιτς
Θα μπορούσε να βρίσκεται και στην πρώτη θέση. Ενδεχομένως ο ποιο προικισμένος, ο πιο ταλαντούχος, αλλά και ο πιο ικανός δημιουργός στην ιστορία του Ολυμπιακού. Ένας πλέι μέικερ «καλλιτέχνης», ο οποίος συνδύαζε την ουσία με το θέαμα στο παιχνίδι του. Μαγικές ενέργειες, εντυπωσιακές ασίστ, ιδιοφυής μπασκετμπολίστας. Είχε το ταλέντο να βάζει μεγάλα σουτ όταν η μπάλα «έκαιγε», διαθέτοντας μεγάλη ευχέρεια και στο να βάζει τη μπάλα στο καλάθι. Έπαιξε για τέσσερα χρόνια (2007-2011) στο μεγάλο λιμάνι, το 2010 βγήκε MVP στην Ευρωλίγκα, πήρε 2 Κύπελλα με τους Πειραιώτες, ενώ το 2010 έφτασε μαζί τους έως και τον τελικό του φάιναλ φορ στο Παρίσι
3) Θοδωρής Παπαλουκάς
Έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Από μικρός φίλαθλος του Ολυμπιακού, έπαιξε για μία σεζόν (2001-02), έφυγε με άδικό τρόπο και επανήλθε για μία τριετία (2008-2011). Χαρισματικός πλέι μέικερ, εκπληκτικός κάθε φορά που διείσδυε στο αντίπαλο καλάθι, διαθέτοντας μεγάλη ευχέρεια στο να δημιουργεί και να μοιράζει απλόχερα ασίστ στους συμπαίκτες του. Ηγετική προσωπικότητα και είχε έναν μοναδικό τρόπο να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Πρωταγωνιστής στο να επανέλθει ο Ολυμπιακός στα φάιναλ φορ ύστερα από 10 χρόνια απουσίας. Από τους κορυφαίους Έλληνες μπασκετμπολίστες όλων των εποχών, αλλά και ο ηγέτης της Εθνικής που πήρε το ευρωπαϊκό το 2005. Πήρε 3 Κύπελλα με τα κόκκινα, έφτασε στον τελικό του φάιναλ φορ το 2010. Κουράστηκε να λέει «όχι» στον Παναθηναϊκό και μέχρι σήμερα είναι στις πρώτες θέσεις του ΣΕΦ υποστηρίζοντας την αγαπημένη του ομάδα.
4) Βασίλης Σπανούλης
Η κύρια θέση του είναι εκείνη στο «2», αλλά στα έντεκα χρόνια (2010-2021) που έπαιξε στον Ολυμπιακό, λειτούργησε συχνά και στη θέση του πλέι μέικερ. Έγινε εξπέρ στο να βγάζει συνεργασίες πικ-εν-ρολ, στην πορεία έγινε ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς στην Ευρώπη, ενώ κάποια στιγμή έγινε και ο πρώτος πασέρ στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Ο ηγέτης της μεγάλης ομάδας του Πειραιά που την περασμένη δεκαετία κατέκτησε δύο σερί χρονιές (2012, 2013) την κορυφή της Ευρώπης. Αποτελεί πλέον τον κορυφαίο πασέρ στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ των ερυθρολεύκων.
5) Μίλαν Τόμιτς
Ο βασικός πλέι μέικερ του Ολυμπιακού στη δεκαετία του '90, σε μία περίοδο που οι Πειραιώτες έχτισαν την αυτοκρατορία τους σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εξαιρετικός δημιουργός, διαθέτοντας κρύο αίμα σε στιγμές που η μπάλα «έκαιγε», διαθέτοντας και καλό χέρι από την περιφέρεια. Η μπάλα πάντα πέρναγε από τα χέρια του, ενώ στην πορεία λειτούργησε έξοχα και στο «2» δίπλα στον Ντέιβιντ Ρίβερς. Μία κομβική κίνηση που άλλαξε τα δεδομένα το 1997. Φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα για 14 χρόνια (1991-2005), κατέκτησε όλους τους τίτλους με τους Πειραιώτες και αποτελεί παίκτη-σημαία για τον σύλλογο. Είναι ο δεύτερος κορυφαίος πασέρ στην ιστορία της ομάδας.
6) Κώστας Σλούκας
Η κύρια θέση του είναι στο «2», αλλά έπαιξε και στον «άσο» σε πάρα πολλά παιχνίδια του Ολυμπιακού. Εξαιρετικός δημιουργός, ικανότατος πασέρ, μοιράζοντας θεαματικές ασίστ στους συμπαίκτες του. Ο ιθύνων νους της ομάδας την τελευταία τριετία, ενώ ήταν εκ των πρωταγωνιστών των ερυθρολεύκων της ομάδας που πήρε τα δύο σερί ευρωπαϊκά (2012, 2013). Αρτίστας του πικ εν ρολ. Είναι ο τρίτος κορυφαίος πασέρ στην ιστορία της ομάδας (σε Ελλάδα και Ευρώπη) και ο τέταρτος στα χρονικά της Ευρωλίγκας.
7) Βαγγέλης Μάντζαρης
Έπαιξε στον Ολυμπιακό για 8 σεζόν (2011-2019), κατέκτησε πρωταθλήματα και ήταν ο βασικός πλέι μέικερ των Πειραιωτών όλα αυτά τα χρόνια. Όσοι προπονητές και αν άλλαζαν, εκείνος επιλεγόταν να έχει τον ρόλο του βασικού «άσου» στο ροτέισον της ομάδας, δίπλα στον Βασίλη Σπανούλη. Ικανότατος αμυντικός, καλός οργανωτής, διάβαζε καλά το παιχνίδι και σπάνια έκανε λάθος.
8) Πολ Μελίνι
Ο Πολ Μελίνι είναι ένας από τους Ελληνοαμερικανούς μπασκετμπολίστες του Ολυμπιακού, ο οποίος έλαμψε τη δεκαετία του '70, μαζί με τη μεγάλη ομάδα μπάσκετ εκείνης της εποχής. Πρωτοπόρος πλέι μέικερ για την εποχή του, γρήγορος, εξαιρετικός πασέρ, διαθέτοντας ικανότητα και στο σουτ. Έπαιξε για 6 χρόνια (1974-1980) στην ομάδα, κατακτώντας πρωταθλήματα και Κύπελλα, στο πλευρό των Στιβ Γιατζόγλου και Γιώργου Καστρινάκη. Όταν σταμάτησε το μπάσκετ έγινε τραπεζίτης και πλέον ζει μόνιμα στη Φλόριντα των ΗΠΑ.
9) Έισι Λο
Ο Έισι Λο ήταν το κατάλληλο κομμάτι που έλλειπε από τη σπουδαία ομάδα του Ολυμπιακού της σεζόν 2011-12, η οποία στη συνέχεια κατέκτησε τα δύο σερί πρωταθλήματα στην Ευρώπη. Είχε καταλυτικό ρόλο στο να εκτοξευτεί η απόδοση της ομάδας. Καλός δημιουργός και οργανωτής, καταπληκτικός στο να τρέχει την ομάδα στο ανοιχτό γήπεδο και σκληρός παίκτης στην άμυνα. Ήξερε να «εξαφανίζει» κάθε αντίπαλο «άσο». Στον τελικό του φάιναλ φορ στο Λονδίνο το 2013 έδωσε ρεσιτάλ.
10) Ευθύμης Μπακατσιάς
Έπαιξε στον Ολυμπιακό για μία πενταετία (1993-1998), κατέκτησε πρωταθλήματα και σε αυτό το διάστημα συμμετείχε σε τρεις τελικούς φάιναλ φορ με τους Πειραιώτες, έχοντας ενεργό ρόλο και στο τριπλ κράουν του 1997. Εξαιρετικός δημιουργός καλός αμυντικός και ικανότατος στο να διεισδύσει και να δημιουργεί ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα. Δεν είχε μακρινό σουτ, αλλά έδινε ασφάλεια κάθε φορά που είχε τη μπάλα στα χέρια του.