O Γκιούρδας, ο Πετρέας και η... Χαντάβα

Πολύ κουβέντα γίνεται σε όλα τα σπορ για τους αθλητές που αρνούνται ή αποχωρούν από την Εθνική για διαφορετικούς λόγους, ενώ οι ομοσπονδίες σπάνια ενεργοποιούν τον κανονισμό που προβλέπει τιμωρίες για τους... αντιρρησίες. Από την άλλη, σχεδόν όλοι οι ομοσπονδιακοί προπονητές λένε ότι δεν θέλουν κανέναν ή καμία με το ζόρι και συνεχίζουν με τους πρόθυμους, παρότι πέφτει η δυναμικότητα της ομάδας τους.

Στον χώρο του βόλεϊ είχαμε πρόσφατα την πρόσληψη δυο Ιταλών προπονητών, του φημισμένου Μαρτσέλο Αμποντάνζα και του φερέλπιδος Ντάντε Μπονιφάντε στις εθνικές γυναικών και ανδρών αντίστοιχα. Ο πρώτος ήταν ξεκάθαρος: «Δεν θέλουμε καμία αθλήτρια να έρθει με το ζόρι. Όποια όμως αρνηθεί την πρόσκληση, να γνωρίζει ότι η πόρτα της Εθνικής θα παραμείνει κλειστή όσο είμαι εγώ ομοσπονδιακός προπονητής».

Κάποιοι ή κάποιες δικαιολογημένα αποχώρησαν γιατί ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που είναι σε γόνιμη αθλητική ηλικία και προτίμησαν την ξεκούραση, την περίοδο που σε όλο το προηγμένο ευρωπαϊκό βόλεϊ, υπάρχει ένα εύλογο διάστημα ξεκούρασης και μετά όλοι πέφτουν με τα μούτρα στην καλοκαιρινή δουλειά. Υπάρχουν μάλιστα διοργανώσεις όπως το VNL, όπου οι αθλητές-τριες παίζουν σχεδόν όλο το καλοκαίρι, αγωνίζονται στη συνέχεια σε Παγκόσμια, Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, Ολυμπιακούς Αγώνες και επιστρέφουν αμέσως στους συλλόγους τους. Στο ποδόσφαιρο είναι γνωστό ότι οι διεθνείς ξεκουράστηκαν ελάχιστα και ξεκίνησαν αμέσως προετοιμασία με τους συλλόγους τους.

Όλη αυτή η κατάσταση προκαλεί μια ανισορροπία όσον αφορά τους ξένους και τους Έλληνες σε άνδρες και γυναίκες, αφού οι πρώτοι βελτιώνονται μέσω των προπονήσεων και των αγώνων, ενώ οι δικοί μας κάνουν διακοπές. Και έρχονται μετά μέσω του συνδικαλιστικού οργάνου τους και βάζουν απαγορευτικά στην αύξηση των αλλοδαπών για συντεχνιακούς λόγους, με τους εκάστοτε υπουργούς Αθλητισμού να πορεύονται μαζί τους. Αυτό καλό είναι να το σκεφτεί και η Ομοσπονδία που συντάσσεται κατά το πλείστον με τους αθλητές, ενώ έχει και δεμένα τα χέρια όσον αφορά την τιμωρία όσων αρνούνται την πρόσκληση στην Εθνική, παρότι προβλέπεται ποινή στον εσωτερικό κανονισμό. Και για να μην παρεξηγηθούμε, είμαστε κατά των οποιονδήποτε ποινών και απαγορεύσεων στον αθλητισμό.

Υπάρχουν όμως και αθλητές-τριες, παλιές καραβάνες, που ακούνε το σάλπισμα της Εθνικής και τρέχουν πρώτοι χωρίς δεύτερη κουβέντα. Στο βόλεϊ θα ξεχωρίσουμε, χωρίς να εξαιρούνται οι υπόλοιποι-ες τον Γιώργο Πετρέα και την Εύα Χαντάβα. Ο Καλαματιανός με το που έλαβε το μέιλ της ομοσπονδίας απάντησε πρώτος απ’ όλους και έστειλε τα δικαιολογητικά για να ανανεωθεί το διαβατήριό του. Η δεύτερη, παρότι παραγκωνίστηκε αδικαιολόγητα από τον πρώην ομοσπονδιακό προπονητή, Ναράνχο, ήταν στην πρώτη γραμμή και δήλωσε «θα είμαι παρούσα όταν με καλεί η Εθνική». Και οι δυο έκαναν και κάνουν διεθνή καριέρα και υποκλινόμαστε στην αφοσίωσή τους στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Είναι οι «σημαίες» του βόλεϊ και τα παραδείγματα προς μίμηση για τους νέους αθλητές, που δεν πρέπει να φυγοπονούν.

Και όποιοι διαφωνούν ας ρωτήσουν τον νυν μάνατζερ της Εθνικής Ανδρών, Μάριο Γκιούρδα, πότε έκανε πρώτη φορά καλοκαιρινές διακοπές, μετά την ηλικία των 15 ετών, όταν κλήθηκε πρώτη φορά στην Εθνική. Όταν κρέμασαν τα παπούτσια τόσο αυτός όσο και η γενιά του.