Ο μπέμπης Λαμίν και ο… σερ Γκάρεθ

Το πόσο δύσκολο είναι να προβλέψει κάποιος την εξέλιξη μιας μεγάλης διοργάνωσης αποτυπώνεται στις στοιχηματικές αποδόσεις που συνόδευαν το ζευγάρι του μεγάλου τελικού του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και δεν συμπεριλαμβανόταν καν στις δέκα πιθανότερες επιλογές. Προ της έναρξης των αγώνων στη Γερμανία λίγοι ήταν εκείνοι που μπορούσαν να προβλέψουν πως η μεγάλη μάχη θα γινόταν στο φινάλε ανάμεσα στην Ισπανία και στην Αγγλία.

Για την ακρίβεια, κανείς δεν είχε… πάρει χαμπάρι ότι η Ισπανία ερχόταν σαν αφηνιασμένος ταύρος για να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του. Πέμπτο φαβορί δινόταν, καθώς δεν γέμιζε σε πολλούς το μάτι, προφανώς γιατί δεν την είχαν παρακολουθήσει εκτεταμένα στη διάρκεια των προκριματικών κόντρα σε υποδεέστερους αντιπάλους, αλλά και στα φιλικά προετοιμασίας.

Επίσης, τους ήταν δύσκολο να πιστέψουν πως ένα νεανικό σύνολο, με βασικούς παίκτες ηλικίας… 16 και 20 ετών -ούτε πενθήμερη με το σχολείο δεν έχουν πάει καλά καλά!- και δίχως τους μεγάλους αστέρες του παρελθόντος, θα μπορούσε να πάει τόσο μακριά. Φυσικά, στην πορεία η ομάδα του κόουτς Ντε λα Φουέντε κέρδισε με το σπαθί της την αναγνώριση του κοινού, καθώς κατά γενική ομολογία έπαιξε την καλύτερη μπάλα σε αυτό το τουρνουά.

Και σε ένα περιβάλλον όπως είναι το σύγχρονο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όπου αν ένας παίκτης ξεχωρίσει από τα… 12, παρακολουθείται, αξιολογείται και γίνεται αμέσως παγκόσμια φίρμα, εδώ θυμηθήκαμε το πώς είναι να ανακαλύπτεις έναν αστέρα παγκοσμίου επιπέδου, έτσι ξαφνικά. Όπως συνέβαινε τις δεκαετίες του ‘60, του ‘70, άντε και του ‘80.

Έτσι και τώρα με τον Λαμίν Γιαμάλ, που μέσα σε δύο εβδομάδες από παιδί-θαύμα της Μπαρτσελόνα έγινε «κτήμα» όλου του ποδοσφαιρικού πλανήτη. Θα είναι αρκετός ο βαπτισμένος στην… κυριολεξία από τον Λιονέλ Μέσι στην ποδοσφαιρική κολυμπήθρα της Μασία για να σηκώσει στις πλάτες του την Ισπανία και τη χρυσή κούπα;
Μπορεί και όχι. Σε ουκ ολίγες περιπτώσεις στο παρελθόν και σε συλλογικό επίπεδο και σε Γιούρο και σε Μουντιάλ ο κατά τεκμήριο καλύτερος έμεινε με το χειροκρότημα και άλλοι έπαιρναν τη δόξα του πρωταθλητή.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Μουντιάλ του 1982, με τη Βραζιλία να μαγεύει τον κόσμο και την Ιταλία να φεύγει με το Κύπελλο. Για να μην πούμε για την Ουγγαρία παλαιότερα ή την Ολλανδία…

Αυτό το… χουνέρι θα επιδιώξει να κάνει τώρα η Αγγλία στον αντίπαλό της που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις. Με τα «τρία λιοντάρια» επιβεβαιώνεται και κάτι άλλο. Πως στο ποδόσφαιρο η απαξίωση από την αποθέωση είναι σε ορισμένες περιπτώσεις μία εβδομάδα δρόμος. Έπειτα από την πρώτη και τη δεύτερη εμφάνιση στους ομίλους, όπου η Αγγλία απογοήτευσε με την απόδοσή της, κόσμος και Τύπος στο Νησί πέρασαν… πριονοκορδέλα την ομάδα και κυρίως τον κόουτς Σάουθγκεϊτ, ο οποίος αναμενόταν να απολυθεί αμέσως μετά τον ενδεχόμενο αποκλεισμό σε κάποιο από τα νοκ άουτ παιχνίδια. Τώρα σιδερώνει το σμόκιν του για την τελετή της ορκωμοσίας του ως… σερ από τον βασιλιά στην περίπτωση που η Αγγλία κερδίσει το Γιούρο.

Πλέον, η Ισπανία είναι αυτή που δίνεται ως μεγάλο φαβορί στα στοιχήματα. Ποιος όμως μπορεί να υποτιμήσει παίκτες με την ποιότητα και την πείρα του Κέιν, του Φόντεν ή του Μπέλιγχαμ ή όποιον άλλον αναλάβει δράση; Σε ένα τουρνουά που οι Άγγλοι οπαδοί απέφυγαν να τραγουδήσουν το «It’s coming home», ίσως για να μην απογοητευτούν για μια ακόμα φορά, δεν αποκλείεται να το πουν μια και καλή επιστρέφοντας θριαμβευτές στο Νησί ή στα… ελληνικά νησιά! Αν καταφέρουν φυσικά να κάνουν ζάπι τα ατίθασα νιάτα που θα βρουν αύριο το βράδυ απέναντί τους.