Ο Κόκοτας, ο Αζναβούρ και οι γαρδένιες

Την συνύπαρξη των δύο τραγουδιστών αναφέρει σε συνέντευξή του στον Πάνο Παναγιωτόπουλο ο Στέλιος Καζαντζίδης που την εποχή εκείνη είχε αποχωρήσει από τα μαγαζιά και στέκεται σε μια παρατήρηση που κατά τη γνώμη του κάνει τη διαφορά. Ο Στέλιος ξεκινά από την κοκορομαχία του Κόκοτα με την διεύθυνση του κέντρου για τη θέση του ονόματός του στην μαρκίζα. Ο συμπαθής Σταμάτης επέμενε να βρίσκεται πάνω από τον διάσημο φιλοξενούμενο αλλά ο μαγαζάτορας του εξηγούσε πως ο Αζναβούρ θα έμενε μόνο για λίγες μέρες ως ατραξιόν και ότι στο κάτω-κάτω ήταν ο Αζναβούρ.

Στη συνέχεια γίνεται μνεία στις γαρδένιες που την εποχή εκείνη είναι το νέο φετίχ της διασκέδασης μετά το σπάσιμο των πιάτων. Ας μην ξεχνάμε πως με τα μπουζούκια του '70 ξεκινά η ραγδαία πτώση της αισθητικής των γλεντζέδων. Οι τραγουδιστές έχουν αποκοπεί από την υπόλοιπη ορχήστρα, οι αμοιβές τους είναι εξωπραγματικές και η παρουσία τους ακόμα και στις ηχογραφήσεις είναι πομπώδης και κραυγαλέα σε σχέση με την μουσική συνοδεία.

Οι δισκογραφικές εταιρίες δίνουν έμφαση στη φωνή και όλα τα άλλα λειτουργούν ως χαλί. Παρόμοια δυσαναλογία παρατηρείται και στα λαϊκά πάλκα που μετατρέπονται σε αστραφτερές κιτς πίστες. Στο βωμό της διασκέδασης και στο τσακίρ κέφι επιστρατεύονται και οι γαρδένιες που γίνονται ένα παχύ στρώμα πάνω στις οποίες πατά ο εκάστοτε τραγουδιστής. Στην παρθενική εμφάνιση του Αζναβούρ σε αθηναϊκό κέντρο, ο Γάλλος καλλιτέχνης παραδίδει μαθήματα αισθητικής ακροπατώντας πάνω στην πίστα προκειμένου να μην τσαλαπατήσει τα λουλούδια. Αντίθετα ο Κόκοτας και οι υπόλοιποι Έλληνες τραγουδιστές δεν επιδεικνύουν τον απαραίτητο σεβασμό θεωρώντας πως τα άνθη αποτελούν μέρος της θριαμβικής τους εμφάνισης. Τα συμπεράσματα δικά σας...