Ο Βαμβακάρης κατηγορούμενος για το φόνο μιας πόρνης
Στη δεκαετία του ΄30 ο πατριάρχης του Ρεμπέτικου, Μάρκος Βαμβακάρης, αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη, γιατί στον Πειραιά και στην Αθήνα το καθεστώς του Μεταξά έκλεινε τον ένα μετά τον άλλο τους τεκέδες και τα ρεμπέτικα στέκια και έσπαζαν τα μπουζούκια στα κεφάλια των ρεμπέτηδων.
Την πρώτη νύχτα στη Σαλονίκη συνευρέθηκε με μια πόρνη η οποία στη συνέχεια βρέθηκε δολοφονημένη. Το επόμενο πρωί ένας χωροφύλακας χτυπούσε την πόρτα του και του ζητούσε να παρουσιαστεί αμέσως στον Διοικητή.
Ο Μάρκος υπάκουσε και λίγη ώρα μετά βρέθηκε στο γραφείο του Νίκου Μουσχουντή αντιμέτωπος με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας. Ευτυχώς η παρεξήγηση λύθηκε γρήγορα και ο Βαμβακάρης αθωώθηκε. Έτσι άρχισε μια σχέση φιλίας ανάμεσα σ' ένα μουσικό του περιθωρίου και σ' ένα υψηλόβαθμο στέλεχος του επίσημου κράτους.
Στη Θεσσαλονίκη ο Μάρκος βρήκε έναν ανέλπιστο προστάτη στο πρόσωπο του Νίκου Μουσχουντή, μετέπειτα κουμπάρου του Τσιτσάνη.
Στην αυτοβιογραφία του παραδέχθηκε ότι ο Μουσχουντής τους πρόσφερε μέχρι και χασίς για να φουμάρουν. Ο αστυνομικός διευθυντής Θεσσαλονίκης γοητευόταν αφάνταστα τόσο από τη ρεμπέτικη μουσική όσο και από την ζωή των ρεμπέτηδων.
Με δική του παρέμβαση ο φόνος της πόρνης, που αρχικά βάρυνε τον Μάρκο, αποδόθηκε σε άλλο πρόσωπο και αποκαταστάθηκε η δικαιοσύνη.
