Νίκι Λάουντα, η τελευταία στροφή…

Ο Λάουντα γεννήθηκε στη Βιέννη στις 22 Φεβρουαρίου 1949. Από μικρή ηλικία αποφάσισε να ασχοληθεί με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, παρά τις αντιρρήσεις της ευκατάστατης οικογένειάς του, και βρέθηκε σταδιακά στον χώρο της F1. Υπήρξε ενεργός από το 1971 έως το 1979 και από το 1982 έως το 1985, υπό τη σκέπη των εταιρειών March, BRM, Ferrari, Brabham και McLaren, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα (1975 και 1977 με Ferrari και 1984 με McLaren).

Ο λόγος, ωστόσο, που έμεινε στην Ιστορία ήταν το γεγονός ότι το 1976 κόντεψε να χάσει τη ζωή του, όταν στο GP του Νίρμπουργκρινγκ τού έφυγε ο έλεγχος του μονοθεσίου του και χτύπησε στις μπαριέρες, με το αυτοκίνητό του να τυλίγεται στις φλόγες και τον Λάουντα να σώζεται με την παρέμβαση άλλων οδηγών. Το χειρότερο όμως ήταν ότι ο ίδιος υπέστη σοβαρά εγκαύματα στο κεφάλι, έχασε μέρος του δεξιού του αυτιού και των μαλλιών του από τη δεξιά πλευρά και εισέπνευσε χημικά που κατέστρεψαν τους πνεύμονές του, με αποτέλεσμα να πέσει σε κώμα και να παλέψει τέσσερις ημέρες για να κρατηθεί στη ζωή.

Όλα αυτά, ωστόσο, δεν τον εμπόδισαν να επιστρέψει έπειτα από έξι εβδομάδες (!) και να κατακτήσει το δεύτερο πρωτάθλημά του, το 1977. Αξίζει να αναφερθεί ότι η σεζόν του 1976, που σημαδεύτηκε από την κόντρα του με τον Άγγλο οδηγό Τζέιμς Χαντ και το φρικιαστικό του ατύχημα, αποτέλεσε έμπνευση για να γυριστεί η ταινία «Rush» το 2013.

Ο Λάουντα έμεινε στον χώρο ως οδηγός μέχρι το 1985, πριν αφοσιωθεί στην αεροπορική εταιρεία που είχε δημιουργήσει, φτάνοντας να ανακαλύψει τις ατέλειες των μηχανών της Boeing έπειτα από μία αεροπορική τραγωδία. Το 1993 ανέλαβε συμβουλευτικό ρόλο στη Ferrari, ενώ, έπειτα από ένα αποτυχημένο πέρασμα ως μέλος της Jaguar το 2001, ορίστηκε επίτιμος πρόεδρος της Mercedes το 2012, παίρνοντας σημαντικό ρόλο στην υπογραφή του Λιούις Χάμιλτον από τη McLaren το 2012.
Το ατύχημα που κόντεψε να του στοιχίσει τη ζωή, ωστόσο, του δημιούργησε προβλήματα μέχρι και τις τελευταίες ημέρες του. Η υγεία του είχε κλονιστεί, με τον Λάουντα να υποβάλλεται σε δύο μεταμοσχεύσεις νεφρού, ενώ τον Αύγουστο του 2018 υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση πνεύμονα, για να τον καθηλώσει τον περασμένο Ιανουάριο μία γρίπη στο νοσοκομείο, κάτι που επιβάρυνε ακόμα περισσότερο τον οργανισμό του.

ME MIA MATIA...
1825: Ο Ιμπραήμ νικάει τους Έλληνες στο Μανιάκι της Μεσσηνίας. Ανάμεσα στις απώλειες της ελληνικής πλευράς και ο Παπαφλέσσας.
1902: Η Κούβα αποκτά την ανεξαρτησία της από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ο Τομάς Εστράδα Πάλμα γίνεται ο πρώτος Πρόεδρος της χώρας.
1940: Ολοκαύτωμα: οι πρώτοι κρατούμενοι φτάνουν σε νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς.
1941: Αρχίζει η Μάχη της Κρήτης, με την κατά κύματα ρίψη Γερμανών αλεξιπτωτιστών για την κατάληψη της Μεγαλονήσου (Επιχείρηση Ερμής).
1957: Ο Εθνικός του βιομηχάνου Δημήτρη Καρέλλα κατηγορείται ως «επαγγελματικό σωματείο» και τιμωρείται με εξάμηνο αποκλεισμό, χάνοντας την ευκαιρία να διεκδικήσει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Είναι η χρονιά όπου γκολκίπερ είναι ο Στάθης Μανταλόζης και η ομάδα του Πειραιά φιγουράρει συχνά στην κορυφή της βαθμολογίας.
1990: Πεθαίνει από οξύ έμφραγμα στο γήπεδο της Ριζούπολης, πριν από την έναρξη του αγώνα Απόλλων Αθηνών - ΑΕΚ 0-0, σε ηλικία 51 ετών ο Μιχάλης Αρκάδης, πρόεδρος της ΑΕΚ την περίοδο 1982-83 και για πολλά χρόνια αντιπρόεδρος της ομάδας επί προεδρίας Λουκά Μπάρλου.
1991: Ο Γιάννης Ιωαννίδης υπογράφει στον Ολυμπιακό, έπειτα από απουσία ενός έτους από τους πάγκους. Με τον Ιωαννίδη ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα στην Α1.
2001: Ο Κριστόφ Βαζέχα σκοράρει στον αγώνα ΠΑΟ - Παναχαϊκή (4-0) το 234ο γκολ του και αναρριχάται στη δεύτερη θέση των σκόρερ όλων των εποχών στην Ελλάδα μαζί με τον Μίμη Παπαϊωάννου της ΑΕΚ, πίσω από τον Θωμά Μαύρο που έχει 261 με Πανιώνιο και ΑΕΚ.