Γκλόρια Πριβελέτζιο: «Πιο ωραία απ' ό,τι είχα φανταστεί να τρέχω με το εθνόσημο»

Εν μέσω της προετοιμασίας της, δέχτηκε να κάνουμε μία προπόνηση-συνέντευξη μαζί στο γήπεδο Στίβου του «Γ.Σ Γλυφάδας» και μιλήσαμε για όλα.

Κυρίως βέβαια για τρέξιμο αλλά και για την Γκλόρια εκτός γηπέδων και προπονήσεων.
Ξέρετε τι κατάλαβα; Ότι είναι μάλλον ο κανόνας οι πολύ πετυχημένοι άνθρωποι παντού στη ζωή να διακρίνονται για τη σεμνότητα, την καλοσύνη και την απλότητά τους!

Όπως η Γκλόρια που «τρέχοντας» έχει ήδη μεταμορφωθεί σε λαμπερό αστέρι αλλά ταυτόχρονα εξακολουθεί να πατάει στα πόδια της και να ονειρεύεται!

«Το μισό είναι να το πιστέψεις. Και το άλλο μισό είναι η προπόνηση», μου είπε και έβαλε πιο ψηλά απ’όλα την εκπροσώπηση της χώρας!

Σπάνιο! Δεν νομίζετε;

Συνέντευξη στο Νίκο Αρμένη

Ερ: Ξεκινάμε;
Απ: Πάμε!

Ερ: Καλημέρα! Εδώ είναι το ωραίο γηπεδάκι που προπονείσαι;
Απ: Ναι! Το γηπεδάκι μας!

Ερ: Πόσες ώρες έχεις περνάς εδώ;
Απ: Πάρα πολλές. Σκέψου ότι έχω κάνει και 20άρι εδώ, μέσα στο γήπεδο, μια φορά. Πολλές προπονήσεις. Κάθε στροφή είναι 250 μέτρα.

Ερ: 20άρι έχεις κάνει. Αλλά προπόνηση-συνέντευξη δεν έχεις κάνει. Ήρθε η ώρα
(γέλια)
Ερ: Έχεις ξεκινήσει την προετοιμασία του για το Βερολίνο;
Απ: Έχει ξεκινήσει σιγά σιγά.

Ερ: Πολλά χλμ;
Απ: Όχι ακόμα. Πάμε προοδευτικά. Να βρούμε τους ρυθμούς μου. Καλά είμαι δόξα το Θεό. Πυραμίδα είναι αυτό ξέρεις. Ανεβαίνεις και μετά κατεβαίνεις.

Ερ: Εδώ έρχεσαι τα πρωϊνά;
Απ: Όχι, το πρωί δεν έρχομαι εδώ. Το πρωί το ελεύθερό μου το κάνω έξω και έρχομαι το βράδυ εδώ μετά τη δουλειά κατευθείαν.

Ερ: Εδώ κάνεις διαλειμματικές δηλαδή;
Απ: Ναι.

Ερ: Παρότι η στροφή δεν είναι 400 μέτρα..
Απ: Το έχουμε συνηθίσει. 1 χλμ είναι 4 στροφές. Οπότε πιάνεις πολύ καλά τους χρόνους.

Ερ: Όταν κάνεις διαλειμματικές μετρά από μέσα σου στροφές ή χλμ;
Απ: Χλμ… Προσπαθώ να μη μετράω γιατί αν μετράς το έχασες.

Ερ: Όταν τρέχεις σε αγώνα μετράς;
Απ: Προσπαθώ να πω «φτάνω στη μέση», και μετά είναι …κατηφόρα, και μετά αρχίζω να μετράω. Ανάλογα την κούραση. Όταν είσαι καλά, δεν μετράς.

Ερ: Υπήρξαν στιγμές στο Ρότερνταμ που ήρθε το «διαβολάκι» στο αυτί να σου πει «άστο φύγε»..;
Απ: Στο Ρότερνταμ συγκεκριμένα όχι. Υπήρχαν στιγμές κούρασης, κόπωσης αλλά ήταν ο μοναδικός αγώνας που δεν σκέφτηκαν – όχι να σταματήσω εννοείται – ούτε να χαλάσω το ρυθμό μου. Απλά έλεγα μέσα μου «πήγαινε και όσο αντέξεις».

Ερ: Και όταν κατάλαβες ότι το όριο «το’χουμε»;
Απ: Ναι.. είχα αυτή την ανασφάλεια όπως μου είπες και εσύ ότι στον δικό μαραθώνιο στην Πράγα αλλάξαν όλα, επειδή είναι μαραθώνιος δεν είσαι ποτέ σίγουρος. Έτσι δεν μπορώ να σου πω ότι επαναπαύτηκα ποτέ. Ναι, ήξερα ότι πάω καλά αλλά έλεγα στον εαυτό μου «μην επαναπαύεσαι, μπορεί κάτι να γίνει».

Ερ: Ωραία! Και τελικά πήγαν όλα καλά! Να σου πω… Κάνεις και ενδυνάμωση;
Απ: Ναι, εδώ έχουμε ένα μικρό γυμναστήριο. Τα έχει όλα βέβαια. Κάνω τα απαραίτητα.

Ερ: Πόσες φορές δηλαδή πηγαίνεις;
Απ: 2-3 φορές… Ό,τι μου πει ο προπονητής μου.

Ερ: Είσαι μια αθλήτρια η οποία μέχρι και πριν από μερικά χρόνια δεν είχε τρέξει. Κολυμπούσε. Και έχεις καταφέρει μέσα σε 5 χρόνια να συμμετάσχεις στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, έρχεται συμμετοχή στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, έκανες την 6η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στην Ελλάδα στον μαραθώνιο στις γυναίκες! Τι πενταετία είναι αυτή;
Απ: Με πολύ δουλειά βέβαια. Το προσπάθησα. Αλλά δόξα το Θεό μου πήγαν πολύ καλά τα πράγματα. Είμαι ευγνώμων. Έχω και κάποιους άλλους στόχους στο μυαλό μου αλλά πάμε καλά.

Ερ: Όταν μιλάμε για άλλους στόχους, ο πρώτος που μου έρχεται πλέον είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκυο το 2020.
Απ: Ναι! Αυτό είναι το αποκορύφωμα σε μια καριέρα δρομέα. Το θέλω πάρα πολύ! Θέλω πάρα πολύ μια συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες!

Ερ: Ε καλά.. το περίεργο θα ήταν να μην το θέλεις.
Απ: Ε ναι! Θα το διεκδικήσω, θα δουλέψω πάρα πολύ για αυτό και ελπίζω όλα να πάνε καλά.

Ερ: Βήμα βήμα.
Απ: Βήμα βήμα

Ερ: Τώρα έχουμε μπροστά μας το Βερολίνο. Εκεί για τι πάμε; Να περιμένουμε ίσως μια καλύτερη επίδοση από αυτή που έκανες στο Ρότερνταμ;
Απ: Αρχικά – γιατί θέλω να είμαι προσγειωμένη – θα προσπαθήσω να βγάλω μια καλή προετοιμασία και να πάω κοντά στο χρόνο μου. Ποτέ δεν ξέρεις. Πάω πρώτα σε αυτά που έχω και μετά αν μου βγει κάτι καλύτερο και είμαι καλά. Επειδή υπάρχει και αρκετή κούραση έχεις και τον παράγοντα κάτι να συμβεί. Αλλά σίγουρα πάμε κοντά στο στόχο και αν βγει και κάτι καλύτερο καλοδεχούμενο.

Ερ: Αδέλφια έχεις;
Απ: Ναι. Έχω μια μεγαλύτερη αδερφή 12 χρόνια.

Ερ: Ασχολήθηκε ποτέ με τον αθλητισμό;
Απ: Όχι. Η αδερφή μου περιστασιακά έκανε κάποια αθλήματα αλλά μέχρι εκεί.

Ερ: Οι γονείς σας;
Απ: Οι γονείς… Τους αρέσει όλο αυτό αλλά μόνη μου. Πιο πολύ μόνη μου «παρασύρθηκα», με παρέες, με φίλους.

Ερ: Τώρα λοιπόν που σε βλέπουν να προπονείσαι σε αυτούς τους πολύ απαιτητικούς ρυθμούς… πόσα χλμ κάνεις την εβδομάδα, 150 ας πούμε;
Απ: Ε, φτάνουμε, ναι. 150, 160.

Ερ: Πολύ ωραία. Τώρα λοιπόν από τη μία φαντάζομαι θα χαίρονται με τις επιτυχίες σου αλλά από την άλλη είναι από εκείνους τους κλασικούς Έλληνες γονείς που ανησυχούν και λίγο για το παιδί ότι κουράζεται κλπ;
Απ: Η μητέρα μου έχει την κλασική ατάκα «αν λαχανιάσεις σταμάτα»! (γέλια) Μην κουραστεί το παιδί…!

Ερ: Να σου πω.. Και όταν έχει κρύο σου λέει «ζακέτα να βάλεις»;
Απ: Είμαι σκληραγωγημένη από την κολύμβηση και για αυτό δεν έχει κανένα θέμα. Αλλά ναι…φοβάται μην κουραστώ, μην πάθω τίποτα…

Ο πατέρας μου καταλαβαίνει ότι το παίρνω σοβαρά και μου λέει «εντάξει ακόμα και οι μεγάλες ομάδες μπορεί να μην πάνε καλά, οπότε μην στεναχωρηθείς».
Πιο πολύ τους νοιάζει να μην στεναχωρηθώ. Όταν πάω καλά με ρωτάνε: «Αυτό ήθελες; Ήταν μέσα στα σχέδιά σου;». Ναι τους λέω και παραπάνω! Πάντα αυτό με ρωτάνε. Δεν τους νοιάζει το αποτέλεσμα.

Ερ: Μιλήσαμε λοιπόν για τις καλές στιγμές αλλά αναφέρθηκες και σε εκείνες που μπορεί να μην ήταν και τόσο καλές. Θα υπήρξαν και τέτοιες στιγμές δεν μπορεί;
Απ: Ναι βέβαια.

Ερ: Πως το αντιμετώπισες; Τι έκανες για να πας παρακάτω;
Απ: Η πρώτη φορά που τραυματίστηκα ήταν ένα σοκ για μένα. Από την κολύμβηση γενικά δεν ήμουν συνηθισμένη σε τραυματισμούς. Έπαθα μια μικρή κατάθλιψη… Εντάξει.. όταν τραυματίζεται ένας αθλητής, έχει μεγάλη ανασφάλεια. Δεν ξέρει πότε θα ξαναμπεί, αν θα ξαναβρεί τον εαυτό του…όλα αυτά τα έπαθα και για πρώτη φορά ήταν πιο έντονα. Αλλά δεν τα παράτησα. Άρχισα να κολυμπάω. Διατήρησα τη φυσική μου κατάσταση, έκανα γυμναστήριο. Μέχρι που ξαναμπήκα και βρήκα τον εαυτό μου και το ξεπέρασα και πολύ γρήγορα.

Ερ: Πόσο καιρό δηλαδή έμεινες εκτός;
Απ: 1,5-2 μήνες. Με τα πισωγυρίσματα να προσπαθήσεις. Αυτά όλα με καθυστέρησαν. Όταν προσπαθείς να ξαναμπείς δηλαδή.

Ερ: Ήταν πάντως ένα χρονικό διάστημα που συνήθως ακολουθεί και έναν μαραθώνιο. Και μετά τον φετινό σου αγώνα στο Ρότερνταμ φαντάζομαι θα μεσολάβησε ένα διάστημα 1- 1,5 μήνα που οι ρυθμοί θα ήταν χαλαροί.
Απ: Αυτή τη φορά όχι τόσο. Ξεκουράστηκα δύο εβδομάδες και μετά είχα το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στα 10 χλμ

Ερ: Α ναι! Έχεις δίκιο.
Απ: Απλά είμαστε λίγο συντηρητικοί με την ένταση αλλά η προπόνηση υπάρχει. Δεν έχω ξεκουραστεί 100%.

Ερ: Ο μαραθώνιος είναι η αγαπημένη σου απόσταση;
Απ: Σίγουρα μου αρέσει πιο πολύ! Όλα τα άλλα τα κάνω γιατί ξέρω ότι πρέπει να τα βελτιώσω με σκοπό να με βοηθήσει στο μαραθώνιο. Αλλά στον μαραθώνιο είμαι καλά, εκεί νοιώθω ότι το έχω.

Ερ: Έχεις εγκαταλείψει ποτέ;
Απ: Ναι, έχω εγκαταλείψει στον πρώτο μου ανώμαλο δρόμο στα 8 χλμ. Έκανα 6. Ήταν πρώτη μου φορά βέβαια. Δεν ήξερα τι θα συναντήσω, δεν υπολόγισα καλά τις δυνάμεις μου. Από τότε δεν έχω εγκαταλείψει ξανά. Καλό μου έκανε που συνέβη στην αρχή γιατί με το που εγκατέλειψα το μετάνιωσα. Ήθελα να ξαναμπώ μέσα. Και λέω ότι θα προσπαθήσω να μην το ξανακάνω, να πάω πιο αργά, να βγει ο αγώνας.

Ερ: Η ενασχόληση με το τρέξιμο ήρθε σχεδόν συγκυριακά. Έτσι δεν είναι;
Απ: Ναι. Ένας συναθλητής της κολύμβησης μου είχε πει ότι έτρεχε στον μαραθώνιο και είπα «ωραία, θα έρθω και εγώ». Γιατί ήξερα ότι το έχω με το τρέξιμο και έτσι γνώρισα τον μαραθώνιο, τι είναι. Και προσπαθούσα για χρόνια να το συνδυάσω με το κολύμπι μέχρι που είδα ότι μου πάει καλύτερα.

Ερ: Το 2011 έκανες τον πρώτο μαραθώνιο. Τότε λοιπόν όταν πήρες την απόσταση να σταθείς στην εκκίνηση του μαραθωνίου δρόμου στην Αθήνα, είχες κάνει κάποια έστω υποτυπώδη προετοιμασία;
Απ: Είχα κάνει μία ωρίτσα τρέξιμο και μία δεκαεπτά… Είχα πλήρη άγνοια τι είναι μαραθώνιος. Ό,τι έκανα μόνο στο κολύμπι.

Ερ: Και πήγες και έκανες τι χρόνο αυτή την πρώτη σου φορά;
Απ: 4:20

Ερ: 4:20 χωρίς καμία προετοιμασία! Μάλιστα! Σε ζόρισε; Δεν μπορεί να μη σε ζόρισε; Ήταν η πρώτη φορά που το σώμα σου δοκιμάστηκε στα 42. 195 μέτρα.
Απ: Πήγα με κάποιους ερασιτέχνες γνωστούς μου. Συνέχεια με συμβουλεύανε να πάω συντηρητικά γιατί ήξεραν, είχαν εμπειρία. Οπότε δεν έκανα κάτι λάθος. Και στο τέλος λίγο το προσπάθησα να ανοίξω. Με ζόρισε το μετά.

Ερ: Η αποκατάσταση;
Απ: Ναι. Έπαθα υποθερμία όταν τερμάτισα. Και μετά όταν ηρέμησε το σώμα μου, δεν μπορούσα να ανοίξω, να κλείσω τις αρθρώσεις μου. Ήταν ένα σοκ για τον οργανισμό. Μου άρεσε πάρα πολύ όμως! Πιο πολύ με ενθουσίασε που είχα καταφέρει να ξεπεράσω τον εαυτό μου! Αυτό!

Ερ: Εκείνη τη ημέρα αναρωτήθηκες «τι είναι αυτό που έκανα;». Είπες ότι σε ενθουσίασε παρά το σοκ που είπες ότι έπαθε ο οργανισμός σου… Δηλαδή αν κάποιος εκείνο το απόγευμα σε ρωτούσε «Γκλόρια θα ξανατρέξεις μαραθώνιο;», τι θα του απαντούσες;
Απ: Ναι! Αυτό είπα μέσα μου, ότι θα τρέχω κάθε χρόνο!

Ερ: Αλήθεια;
Απ: Ναι! Βέβαια τότε το έλεγα έτσι για την εμπειρία. Μετά συνειδητοποίησα ότι θα ασχοληθώ σοβαρά με αυτό.

Ερ: Αυτό για μένα δείχνει την καρδιά της πρωταθλήτριας. Οι περισσότεροι την πρώτη φορά που τρέχουν μαραθώνιο, σοκάρονται αυτό που συμβαίνει στον οργανισμό τους και αρχικά ίσως να είναι αρνητικοί για να τρέξουν πάλι. Αυτό για λίγο βέβαια γιατί σχεδόν όλοι αναθεωρούν και ξανατρέχουν φυσικά..
Πάμε λίγο και στην Γκλόρια εκτός γηπέδων.. Ξέρεις να μαγειρεύεις;
Απ: Ναι..! Ήμουν φοιτήτρια 4 χρόνια οπότε κάπως έπρεπε να φάω..! (γέλια)

Ερ: Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό να μαγειρεύεις; Είναι μήπως αυτό που σου αρέσει κιόλας;
Απ: Γενικά μου αρέσει το φαγητό. Το τρώω.

Ερ: Δεν φαίνεται..
Απ: Τα «καίω». Μου αρέσουν πολλά. Κρεατικά. Ψαρικά. Διάφορα. Δεν έχω πρόβλημα. Μόνη μου θα κάνω κρέας με πατάτες, με ρύζι. Ό,τι μπορώ. Να το συνδυάσω λίγο, να είναι και υγιεινό. Μην φανταστείς ότι κάθομαι και φτιάχνω μουσακάδες και τέτοια.

Ερ: Γλυκά τρως;
Απ; Γλυκά φτιάχνω αλλά μου αρέσει να τα φτιάχνω για τους άλλους. Θα φάω ένα μικρό κομματάκι. Εκεί έχω πειθαρχία.

Ερ: Σινεμά ή θέατρο;
Απ; Σινεμά. Είμαι σινεφίλ. Μου αρέσει και σπίτι να βλέπω ταινίες. Και στο σινεμά φυσικά όταν παίζει καμιά καλή ταινία που αξίζει. Θα πάω ναι.

Ερ: Αγαπημένη ταινία;
Απ: «Το κυνήγι της ευτυχίας» τώρα μου έρχεται που είναι και λίγο motivation. Είναι πολλές που μου αρέσουν. Συνήθως ξεχωρίζω αυτές που βασίζονται σε αληθινή ιστορία. Μου αρέσουν διάφορες όμως. Και αστυνομικές διάφορες

Ερ: Αγαπημένος/η ηθοποιός;
Απ: Μου αρέσει πολύ ο Ντένζελ Ουάσιγκτον. Αλλά είναι πολλοί που έχω στο μυαλό μου.

Ερ: Αγαπημένη μουσική;
Απ: Ακούω πολλά είδη. Ακούω και ελληνικά, λαϊκά όμως. Δεν μου αρέσουν τα καινούργια. Μου αρέσει και η ξένη μουσική. Τα κλασικά τα ροκ. Δεν μου πολυαρέσει η ποπ.

Ερ: Στις προπονήσεις ακούς μουσική;
Απ: Ναι ακούω μερικές φορές.

Ερ: Στους αγώνες;
Απ: Παλιά το έκανα. Τώρα στο επίπεδο που είμαστε μπορεί να μου χαλάσει το ρυθμό. Ο προπονητής μου, μου φώναζε, δεν ήθελε. Και μία φορά δεν τα πήρα μαζί μου και από τότε εντάξει.. Ακούω σε χαλαρές προπονήσεις, σε τεράστια long ας πούμε που θέλεις λίγο να το παλέψεις και με τη φρίκη σου. Ακούω, μου αρέσει. Θέλω λίγο το ρυθμό στα αυτιά μου, να μην ακούω την ανάσα μου, στην αρχή τουλάχιστον. Να είμαι χαλαρή.

Ερ: Πολλοί αθλητές αγχώνονται ακούγοντας την ανάσα τους
Απ: Ναι.

Ερ: Άλλους πάλι τους βοηθάει;
Απ: Αυτό υποστηρίζει ο προπονητής μου. Ότι πρέπει να ακούς συνέχεια την ανάσα σου, να ξέρεις τι κούραση έχεις. Αλλά εγώ επειδή μερικές φορές έχω παραπάνω δύναμη απ’ότι πιστεύω ότι έχω, θέλω λίγο να κοροϊδέψω τον εαυτό μου.

Ερ: Μίλησέ μου λίγο για τον προπονητή σου. Είναι μια μεγάλη μορφή του ελληνικού αθλητισμού. Έχει πρωταγωνιστήσει.
Απ: Ήταν αθλητής. Έχει μεγάλη εμπειρία. Είναι ο Γιάννης ο Περήφανος. Αρχικά σε εμπνέει με αυτά που έχει κάνει, με αυτά που έχει ζήσει, με τις συμβουλές που θα σου δώσει. Εμένα μου αρέσει πολύ το στιλ του που το δύσκολο το κάνει απλό. Σου λέει «δεν είναι τίποτα». Στο αναλύει και συνειδητοποιείς ότι όντως δεν είναι τίποτα και πως απλώς μπορεί να σε τρομάζει η ποσότητα ας πούμε. Και είναι πάρα πολύ κοντά μας. Είναι πραγματικά σαν δεύτερος πατέρας. Εγώ έτσι τον νιώθω!

Ερ: Αυτό είναι και το πιο σημαντικό πιστεύω κι εγώ. Να αισθάνεσαι ότι ο προπονητής σου είναι δίπλα σου
Απ: Ναι είναι δίπλα σου σαν άνθρωπος, όχι μόνο σαν αθλητής ή προπονητής. Δεν έχω νιώσει ποτέ ότι με βλέπει απλώς σαν αθλήτρια που θα φέρει επιτυχίες στην ομάδα. Με βλέπει σαν άνθρωπο και αυτό μου αρέσει!

Ερ: Τώρα όταν μιλάμε για διαλειμματικές προπονήσεις μιας πρωταθλήτριας όπως εσύ, πχ για πόσα 400άρια μιλάμε;
Απ: Έχω κάνει και 24 νομίζω.

Ερ: 24;!
Απ: Ξεκινάμε με 16 και πάμε, ναι. Έχω κάνει και 20 500άρια.

Ερ: Τώρα αυτά σε τι χρόνους;
Απ: Σε ένα ρυθμό βατό. Τώρα τι να σου πω. Το 400άρι μπορεί να μου πάει 1:19..

Ερ: Και το πιο γρήγορο 1000άρι σου;
Απ: Α.. δεν είμαι καλή σε αυτά. Και τα πιο γρήγορα που έχουν προσπαθήσει να με βάλουν, μπορεί να πλησιάζουν στα επίπεδα της προπόνησης. Δεν μπορώ να ξεπεράσω τον εαυτό μου στο γρήγορο. Λόγω έλλειψης εμπειρία ότι έχω ξεκινήσει ανάποδα, ναι δεν μου αρέσουν κιόλας. Δηλαδή με είχαν βάλει στην αρχή της χρονιάς να κάνω 400άρια που μετά από 2 μήνες έκανα τα ίδια περάσματα μέσα σε πρόγραμμα.

Ερ: Είναι σαφές ότι αγαπάς τις μεγάλες αποστάσεις..
Απ: Ναι. Δεν ξέρω γιατί. Μου πάνε καλύτερα. Μπορώ να κρατήσω το ρυθμό αλλά δεν έχω ταχύτητα ας πούμε. Κάπως έτσι.

Ερ: Σε έχει φρενάρει ποτέ ο καιρός να πεις «δεν θα πάω να τρέξω γιατί έχει κακοκαιρία»; Και αυτό αν έχει συμβεί είναι πραγματικότητα ή είναι μια δικαιολογία;
Απ: Όχι. Πια, τώρα που δουλεύω λιγότερο, έχω την πολυτέλεια όταν βρέχει να περιμένω αν έχει έντονη βροχόπτωση. Αν με πιάσει κατά τη διάρκεια του προγράμματος, δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω. Συνεχίζω. Εκτός αν είναι καμία μεγάλη μπόρα και μου πει ο προπονητής μου να κάτσω δυο λεπτά. Γενικά, δεν σταματάμε. Μόνο με χαλάζι σταματάμε. Έχω τρέξει και με χιόνι… Προσπαθώ να λέω ότι δεν θα με επηρεάσει ο καιρός, ότι θα τρέξω ότι και να γίνει.

Ερ: Λοιπόν τρέχουμε 18 λεπτά και την ανάσα σου δεν την έχω ακούσει. Θα μου πεις ότι πάμε με έναν αργό ρυθμό ίσως. Λέω να φορτσάρουμε. Τι λες; Θα με πας μια στροφή;
Απ: Πάμε , πάμε!
(Μια στροφή 250 μέτρων δίπλα στην Γκλόρια με τέμπο διαλειμματικής προπόνησης, αρκούσε για να αισθανθώ τη μεγάλη διαφορά. Οι elite runners απλώς κάνουν ευχάριστο …περίπατο όταν οι κοινοί θνητοί δρομείς όπως εγώ «πετάμε»!)

Ερ: Πάμε λίγο πιο χαλαρά Γκλόρια γιατί με «πέθανες»! (γέλια) Επόμενη ερώτηση. Πιστεύεις στο Θεό;
Απ: Ναι πιστεύω στο Θεό. Δεν είμαι φανατική της θρησκείας αλλά πιστεύω.

Ερ: Έχεις γούρια;
Απ: Είμαι λίγο προληπτική και με κοροϊδεύουνε. Για παράδειγμα στον μαραθώνιο έλεγα να βάλω το ίδιο σορτσάκι. Ναι… έχω γούρια αλλά είναι χαζό τελικά. Το θέμα είναι να έχεις θετική ενέργεια και να πιστεύεις αυτό που κάνεις. Δηλαδή και τα γούρια επεμβαίνουν στην ψυχολογία σου.

Ερ: Παίζει τελικά πολύ μεγάλο ρόλο η ψυχολογία, ε;
Απ: Ναι, δεν το συζητάω.

Ερ: Καθορίζει σε μεγάλο βαθμό αυτό που λέμε σε τι μέρα θα βρεθείς την ώρα του αγώνα..
Απ: Πρέπει να το πιστέψεις! Αυτό είναι όλο. Ο συναθλητής μου όταν είχαμε ξεκινήσει και μετά με έβλεπε ότι προοδεύω, μου έλεγε ότι η μισή δουλειά είναι να το πιστέψεις. Το άλλο βγαίνει. Είναι απλά προπόνηση. Έτσι είναι!

Ερ: Όταν ξεκίνησες κανονικά να κάνεις προπονήσεις, είχες φανταστεί ότι θα έρθει μία ημέρα όπως αυτή φέτος στο Ρότερνταμ που θα έκανες 2:38:51;
Απ: Το 2:38 η αλήθεια είναι ότι μου ήταν πολύ μακρινό και δεν ήξερα αν θα το κάνω. Είχα φανταστεί την Εθνική. Την είχα απωθημένο από μικρό κοριτσάκι, από 16 χρονών, και ήταν δύσκολο στην κολύμβηση. Μετά σπούδασα κιόλας, το έχασα...

Ερ: Τι ωραίο είναι αυτό που λες;!
Απ: Και ευτυχώς τα έφερε έτσι η ζωή και το πέτυχα στο τρέξιμο. Και ενώ το είχα φανταστεί, στην πραγματικότητα ήταν ακόμα πιο ωραίο!!! Να φοράς την ελληνική φανέλα!! Δεν υπάρχει αυτό το συναίσθημα. Βάρος αλλά πολύ ωραίο βάρος!

Ερ: Θα έλεγες δηλαδή ότι αυτή είναι η πιο σημαντική στιγμή που έχεις ζήσει στο τρέξιμο και όχι η επίδοση;
Απ: Δεν ξέρω. Και τα δύο. Αλλά νομίζω ναι. Η εκπροσώπηση της χώρας μου είναι πιο σημαντική!

Ερ: Έχεις καταγωγή από την Ιταλία, σωστά;
Απ: Ναι. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τη μητέρα μου και έχει ρίζες από Ιταλία, από τους παππούδες του. Εγώ γεννήθηκα εδώ, στην Ελλάδα.

Ερ: Έχεις τρέξει στην Ιταλία;
Απ: Όχι.

Ερ: Ξέρεις ότι αγαπάνε πολύ τον μαραθώνιο και τους αγώνες αντοχής..;
Απ: Ναι! Και είναι και πάρα πολύ καλοί αθλητές! Έχει βγει και ο Μπαλντίνι είναι φοβεροί αθλητές!

Ερ: Είναι στα σχέδιά σου να τρέξεις έναν μαραθώνιο στην Ιταλία;
Απ: Ναι. Μπορεί στο μέλλον. Βέβαια! Γιατί όχι. Νομίζω ότι είναι και βατός.

Ερ: Ανάλογα που θα πας..
Απ: Της Ρώμης νομίζω είναι εύκολος.

Ερ: Μπα.. έχω ακούσει ότι έχει πολύ πλακόστρωτο..
Απ: Α εντάξει.

Ερ: Τώρα έχουμε Βερολίνο και μετά Παγκόσμιο του χρόνου;
Απ: Ναι υπάρχει περίπτωση να μην το προσπαθήσω. Να πάω κατευθείαν για το Τόκυο.

Ερ: Βέβαια θα είναι πρόωρο να ρωτήσω ποιους αγώνες έχεις στο μυαλό σου για την επόμενη χρονιά;
Απ: Δεν γνωρίζω ακόμα 100%. Θα δω και τι θα θέλει ο ΣΕΓΑΣ για το Τόκυο και με βάση αυτό θα κριθούν οι αποφάσεις μας.

Ερ: Την έκρηξη του δρομικού κινήματος στη χώρα μας τη βλέπεις ως φαινόμενο; Ξέρεις «κάποιοι λένε έλα μωρέ μια μόδα είναι που θα περάσει»;
Απ: Όχι, δεν νομίζω. Γιατί έρχεται και από το εξωτερικό. Δεν θα περάσει. Έχει καθιερωθεί. Μου αρέσει πάρα πολύ. Το τρέξιμο είναι υγεία. Είναι πολύ ωραίο που ο κόσμος έχει βγει από τους κλειστούς χώρους και είναι ωραίο να συνειδητοποιεί τα συναισθήματα που αφήνει το τρέξιμο. Είναι και πολύ καλό για την ψυχολογία των ανθρώπων. Χρειάζεται μόνο λίγο παραπάνω γνώση για το πώς να τρέχουμε, να μην κάνουμε υπερβολές, να μην πηγαίνουμε σε μαραθωνίους χωρίς προπόνηση..αυτα..

Ερ: Και να κάνουν και μία τακτική εξέταση, ένα τσεκ απ..
Απ: Σίγουρα. Μία στο τόσο.

Ερ: Και να έχουν και προπονητή. Συμφωνείς;
Απ: Ναι, δεν το συζητάω. Χρειάζεται καθοδήγηση. Γιατί πολλοί συμβουλεύονται από το ίντερνετ και δεν αρκεί.

Ερ: Τον μαραθώνιο τον βλέπεις μόνο ως αγώνισμα ή και ως αναβίωση ενός ιστορικού γεγονότος; Έχουμε το προνόμιο να έχουμε εδώ την αυθεντική διαδρομή. Έτσι γεννήθηκε ο μαραθώνιος! Από μία ιστορική μάχη!
Απ: Είναι αναβίωση ιστορικού γεγονότος σίγουρα! Και ο δικός μας μαραθώνιος είναι πολύ σημαντικός! Είναι ένα κατόρθωμα, έτσι το βλέπω. Και αν μάθεις τι ακριβώς συνέβη στην ιστορία, ενθουσιάζεσαι όταν τερματίζεις στον μαραθώνιο ακόμα πιο πολύ!

Ερ: Πριν ασχοληθείς με το τρέξιμο ήξερες τους πρωταγωνιστές στον μαραθώνιο δρόμο στην Ελλάδα;
Απ: Ήξερα λιγάκι αλλά δεν είχα σταθεί πολύ.

Ερ: Υπάρχει κάποια αθλήτρια ή κάποιος αθλητής και από την Ελλάδα και από το εξωτερικό που θεωρείς πρότυπο;
Απ: Από τις γυναίκες όταν είχα ξεκινήσει – παρόλο που δεν είναι μαραθωνίου ακόμα βέβαια αλλά μπορεί να γίνει – θεωρούσα την Αναστασία Καρακατσάνη. Είναι φοβερή και ταλαντούχα αθλήτρια! Διάβαζα κιόλας, έβλεπα τις επιδόσεις της! Στη χώρα μας είναι άλλου επιπέδου αθλήτρια. Και από τους άντρες μου αρέσει πάρα πολύ ο Μερούσης. Δεν ξέρω.. μου θυμίζει και λίγο τον εαυτό μου, έτσι όπως είναι πειθαρχημένος, μου αρέσει πολύ!

Τώρα από το εξωτερικό, τι να συγκρίνεις! Υπάρχουν φοβεροί αθλητές όπως ο Μο. Του Μο Φάρα έχουν ενδιαφέρον και οι αγώνες. Ας πούμε πως δηλαδή έχουν κανονίσει όλοι να τον περάσουν και στο τέλος κάνει ένα σπριντ και κερδίζει. Από τις γυναίκες η Ντιμπάμπα είναι φοβερή! Είναι πολλές. Στο εξωτερικό έχουν και άλλοι οργάνωση, έχουν και «λαγούς», έχουν καθοδήγηση, έχουν το υψόμετρο που παίζει ρόλο

Ερ: Υπάρχει ένας μαραθώνιος κάπου στον κόσμο που τον έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου κάποια στιγμή να αγωνιστείς; Πχ εγώ ονειρεύομαι να τρέξω στη Βοστώνη γιατί είναι ο αρχαιότερος μαραθώνιος στον κόσμο, από το 1897, και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να μπεις και να σταθείς στη γραμμή εκκίνησης.
Απ: Ναι, στην Αμερική είναι φοβεροί μερικοί όπως λες. Τώρα εγώ στο μυαλό μου έχω το Τόκυο και κάποια στιγμή να μπορέσω να τρέξω καλά στον Αυθεντικό. Θέλει άλλη προπόνηση βέβαια που δεν την έχω κάνει αλλά είναι στα όνειρά μου να αφοσιωθώ σε αυτό και να τα καταφέρω. Στο εξωτερικό θα δείξει στο μέλλον που θα πάμε.

Ερ: Λοιπόν λεω να κάνουμε ένα 400άρι.
Απ: Ξέρεις πόσο είναι το 400άρι;

Ερ: Πόσο είπαμε είναι η στροφή;
Απ: Απέξω 300άρι.

Ερ: Ε. ας κάνουμε μια στροφή.. (γέλια)
Κάναμε και μία ακόμα στροφή σε τέμπο διαλειμματικής και το έργο έπαιξε σε επανάληψη. Η Γκλόρια ήταν σαν να «χόρευε» ευχάριστα πάνω στο διάδρομο του στίβου και δίπλα της προσπαθούσα να ακολουθήσω στο ρυθμό της. Ευτυχώς που κάναμε μία στροφή δηλαδή!

Είχαμε συμπληρώσει 30 λεπτά τρέχοντας και πρότεινα να κάνουμε το τελευταίο μέρος της συνέντευξης στις κερκίδες. Πριν προλάβω να συνεχίσω τις ερωτήσεις, μία αθλούμενη κυρία που είχε μόλις τελειώσει τη δική της προπόνηση παρενέβη:

Κυρία: Είναι από τις πιο ζωντανές συνεντεύξεις που έχω δει!
Ν.Αρμ: Σας ευχαριστούμε! Έτσι θέλω να κάνω αυτές τις συνεντεύξεις εγώ.
Κυρία: Η Γκλόρια να τρέχει! Αλλά να τρέχετε και σείς;!
Γκλ. Πριβιλέτζιο: Είναι επίσης μαραθωνοδρόμος..
Κυρία: Μα είπα κι εγώ. Τι τραβάει ο κακομοίρης ο άνθρωπος για να πάρει συνέντευξη από την Γκλόρια; (Γέλια) Μπράβο που κάνετε έτσι τις συνεντεύξεις! Φωτογραφία ήθελε αυτό!

Εννοείται βγάλαμε και φωτογραφίες τρέχοντας μεταξύ 2-3 τελευταίων ερωτήσεων.

Ερ: Τώρα ίσως να σε ξενερώσω λίγο με την ερώτηση που έχω να σου κάνω. Με την πολιτική ασχολείσαι;
Απ: Πολύ λίγο, πολύ επιφανειακά.

Ερ: Αυτό που περνάει η χώρα πως το βλέπεις;
Απ: Απογοητεύομαι. Τι να πω.. Είναι πολύ δύσκολες οι μέρες. Απογοητεύομαι και στο δικό μου επάγγελμα. Πάρα πολλοί φίλοι μου έχουν φύγει έξω. Είμαι φυσικοθεραπεύτρια. Δεν το βλέπω. Ελπίζω λιγάκι να ανασάνουμε αλλά δεν το βλέπω.. Δεν βλέπω φως. Το μόνο καλό σε εισαγωγικά για μένα ήταν πως όταν βγήκα στο επάγγελμα υπήρχε ήδη κρίση οπότε δεν έχω το μέτρο σύγκρισης, όπως έχει η αδερφή μου. Είναι δύσκολα τα πράγματα. Πραγματικά δεν έχει σημασία πόσα πτυχία έχεις, δεν είναι αξιοκρατικά πια.

Ερ: Να έρθουμε στο επάγγελμά σου. Το αθλητικό μασάζ είναι κάτι απαραίτητο στην προετοιμασία ενός μαραθωνοδρόμου;
Απ: Βοηθάει πάρα πολύ. Αν μπορεί κάποιος να κάνει μια φορά το μήνα είναι πολύ αποτελεσματικό, είναι σαν μια καλή αποκατάσταση.

Ερ: Εσύ ξέρεις να κάνεις σε άλλους;
Απ: Ναι βέβαια. Στον εαυτό μου δεν πολυκάνω (γέλια)

Ερ: Γιατί;
Απ: Δεν έχω χρόνο. Φέτος έκανα νομίζω τρία μασάζ στον εαυτό μου με μία φίλη μου συνάδελφο. Είναι πάρα πολύ καλό.

Ερ: Οι βασικές οδηγίες λοιπόν που θα έδινες σε κάποιον απλώς αθλούμενο, ποιες θα ήταν για να είναι πάντα στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και να βρίσκεται με ασφάλεια στην εκκίνηση ενός αγώνα;
Απ: Να βγάλει σίγουρα τον όγκο της προπόνησης που χρειάζεται για έναν μαραθώνιο. Να μην υπερβάλλει στα προγράμματα και να «βαράει». Όλες οι προπονήσεις είναι σημαντικές. Πολλοί κάνουν το λάθος και κάνουν τρεις διαλειμματικές την εβδομάδα. Έτσι το σώμα δεν προλαβαίνει να ξεκουραστεί, καίγεται, εξ ου και οι θλάσεις. Χρειάζονται και τα χαλαρώματα, και η αποκατάσταση, και το long. Όλα είναι σημαντικά.

Ερ: Να ευχηθώ να πάνε όλα καλά στο Βερολίνο και να συνεχίσεις να μας εκπροσωπείς με το εθνόσημο!
Απ: Μακάρι. Ευχαριστώ πολύ