Η Ντενίζ Δημάκη στο fosonline.gr!

Η Ντενίζ Δημάκη είναι από τις τοπ αθλήτριες στην Ελλάδα και αισθάνομαι τυχερός που τη γνωρίζω!

Για την ακρίβεια μιλάμε για την κορυφαία Ελληνίδα τριαθλήτρια!

Πρωταθλήτρια που έχει γράψει ιστορία που δεν ξεγράφει που λένε, ό,τι και να συμβεί..

Είναι η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα Ελληνίδα που έχει εκπροσωπήσει τη χώρα στο αγώνισμα του τριάθλου σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008 στο Πεκίνο!

Αν πάντως την ρωτήσεις ποια στιγμή έχει περισσότερο στην καρδιά της ανάμεσα στο ντεμπούτο της σε αγώνα δρόμου ως παγκορασίδα όταν ξεκινούσε αυτή την εκπληκτική αθλητική καριέρα και στη συμμετοχή της στην Ολυμπιάδα, δυσκολεύεται να διαλέξει.

«Ήταν φανταστικές και οι δύο αυτές στιγμές! Στον πρώτο μου αγώνα με νούμερο στο στήθος τα είδα όλα μαγικά και είπα ότι αυτό θέλω να κάνω. Ήμουν στο γυμνάσιο και τον Ιανουάριο εκείνης της χρονιάς ο τότε προπονητής μου και νυν κουμπάρος μου Γιώργος Ζώρζος μου πρότεινε να πάρω μέρος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου στο Τατόι. Είχε 10 μποφόρ. Ήταν μαύρη απελπισία ο αγώνας αλλά για μένα αυτό που ζούσα ήταν φανταστικό! Στο Πεκίνο ήταν το επιστέγασμα των προσπαθειών μου. Ήταν το μεγάλο μου όνειρο και όταν ένα κρυφό σου όνειρο γίνεται πραγματικότητα, τσιμπιέσαι.. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο!».

Τη συνέντευξη τρέχοντας για το fosonline.gr την κάναμε στο γήπεδο του Ηλυσιακού, στη γειτονιά της, εκεί που έχει περάσει άπειρες ώρες από μικρό κοριτσάκι.

«Το στερηθήκαμε πέρσι λόγω έργων. Μας στοίχισε. Το γήπεδο αυτό το έχω ζήσει σε όλα τα στάδιά του. Απ’ όταν ήταν χώμα το 1990, μετά γιαπί και κατόπιν ταρτάν».

Μιλάει για το γήπεδο που κάνει προπόνηση σαν να πρόκειται για το φυσικό της περιβάλλον. Και είναι! Παρότι γνώρισε το τρέξιμο επειδή τυχαία την «παρέσυρε» η διπλανή της στο θρανίο και μετά κολλητή της φίλη που ήδη έκανε στίβο.

«Πήγα δειλά δειλά στην αρχή και μετά κόλλησα», μου είπε ξεκαθαρίζοντας πως θα τρέχει σε όλη της τη ζωή ακολουθώντας το δρόμο εκείνων των πρωταθλητών που δεν εγκαταλείπουν επειδή αναπόφευκτα με την πάροδο του χρόνου οι επιδόσεις τους αλλάζουν.

«Και οι προπονήσεις αλλάζουν. Είναι διαφορετικές σε σχέση με αυτές που έκανα πριν από 5 χρόνια, και σε ένταση και σε ποσότητα, για να μπορέσεις να έχεις ένα καλό αποτέλεσμα χωρίς να τραυματιστείς ή να σου βγει υπερβολική κούραση. Ο αθλητισμός μου αρέσει σε κάθε μορφή του. Και κολύμπι, και ποδήλατο, και τρέξιμο, και ομαδικά αθλήματα. Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω. Θα είμαι εδώ Νίκο όπως η προπονήτριά σου, η Μαρία Πολύζου, που την είχα πετύχει στους μεγάλους της αγώνες όταν έκανε πρωταθλητισμό και τώρα την βλέπω πως το απολαμβάνει και ανεβαίνει και στο βάθρο!»

Είναι εμφανές πως ο αθλητισμός κυλά στο αίμα της έχοντας μεγάλη αδυναμία στο τρίαθλο. Αγώνισμα το οποίο όμως στην Ελλάδα περνάει τα τελευταία χρόνια περιπέτεια καθώς η Πολιτεία το έχει εντάξει στην ομοσπονδία του μοντέρνου πεντάθλου και δεν αναγνωρίζει την Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου παρότι την αναγνωρίζει η Παγκόσμια Ομοσπονδία.

«Τρία χρόνια αυτοί που βγαίνουν ζημιωμένοι είναι οι αθλητές», μου λέει και «συννεφιάζει» καθώς στους πρόσφατους Μεσογειακούς Αγώνες η Ελλάδα δεν έστειλε τριαθλητές, μία εκ των οποίων θα ήταν και η Ντενίζ.

«Ήταν μεγάλη η στεναχώρια μου. Σε καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν συμβαίνει αυτό. Ελπίζω κάποια στιγμή να λυθεί. Είναι μεγάλη συζήτηση για το ποιος φταίει».

Για όσους δεν γνωρίζουν, το τρίαθλο περιλαμβάνει κατά σειρά τα αθλήματα της κολύμβησης 1500 μ., της ποδηλασίας 40 χλμ. και του τρεξίματος 10 χλμ. ενώ υπάρχει και σπριντ εκδοχή όπου οι αποστάσεις και στα τρία μειώνονται στο μισό.

«Η παγκόσμια ομοσπονδία τριάθλου έκανε έτσι το άθλημα πιο εντυπωσιακό και περισσότερο ελκυστικό τηλεοπτικά. Αλλά είναι από τις λίγες ομοσπονδίες που είναι τόσο κοντά στους αθλητές».

Η ίδια πάντως πρωτίστως στέκεται κοντά στο σύζυγο και τα παιδιά της. Παραδέχεται πως και 40 ώρες να είχε η ημέρα δεν θα της έφταναν αφού καθημερινά εργάζεται, προπονείται και έχει ταυτόχρονα το ρόλο της μητέρας και της συζύγου.

«Όταν η οικογένειά σου, ο σύντροφός σου, οι γονείς σου, οι γονείς του άντρα σου είναι μια δυνατή γροθιά και σε στηρίζουν, τότε έχεις τη δυνατότητα να κάνεις θαύματα!», μου είπε και μιλώντας για τα παιδιά της έλαμψε!

Την 9χρονη Λυδία και τον 13χρονο Οδυσσέα που μεγαλώνουν σε ένα σπίτι στο οποίο ο αθλητισμός έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η Λυδία κάνει κολύμπι και καράτε αλλά τρέχει και σε παιδικούς αγώνες.

«Για τον στίβο την «κρατάω» να ασχοληθεί λίγο πιο μεγάλη για να μην βαρεθεί. Ο Οδυσσέας παίζει ποδόσφαιρο αλλά τώρα είναι στην περίοδο που του αρέσουν κυρίως τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και οι βόλτες με φίλους. Σκοπός νομίζω είναι να μάθουμε στα παιδιά μας ότι ο αθλητισμός θα πρέπει να είναι μέρος της καθημερινότητάς τους σε όλη τους τη ζωή. Τώρα αν τους χτυπήσει ένας κατακέφαλος έρωτας με τον αθλητισμό όπως συνέβη με εμένα, θα είμαστε εκεί με τον Χρήστο να τα στηρίξουμε».

Ο σύζυγός της και προπονητής της Χρήστος Βαξεβάνης είναι μαραθωνοδρόμος έχοντας στο βιογραφικό του σπουδαίες επιδόσεις.

«Όταν έχεις οικογένεια αυτό που κοιτάς πάνω απ’όλα είναι η υγεία. Μετά η κούραση περνάει, τα καταφέρνεις! Ζω αυτή την καθημερινότητα εδώ και χρόνια. Είναι πετυχημένη συνταγή και συνεχίζουμε δυναμικά».

«Τρέξιμο, κολυμπί ή ποδήλατο;», τη ρώτησα προσπαθώντας να καταλάβω αν ο «κατακέφαλος έρωτας» με τον αθλητισμό έχει κινητήριο δύναμη κάτι από τα τρία.

«Η μεγάλη μου αγάπη είναι το τρέξιμο αλλά κυρίως μου αρέσει ο συνδυασμός τους, δηλαδή το τρίαθλο», μου απάντησε εξηγώντας πως το κολύμπι είναι το δυσκολότερο. Kαι το πιο τεχνικό.

Τα τελευταία χρόνια πάντως έχει ρίξει το βάρος στον μαραθώνιο μετρώντας ήδη 18 τερματισμούς από το 2011 όταν αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο Μιλάνο και αμέσως μετά στην Αθήνα.

Μιλώντας για τον αυθεντικό μαραθώνιο στάζει μέλι...

«Έχει το κάτι άλλο. Κι έχω αφήσει ανοικτούς λογαριασμούς. Βέβαια έχω έρθει τρεις φορές 2η Πανελληνιονίκης. Είναι μοναδικό το συναίσθημα απ’τη στιγμή που θα φτάσεις στην Αγ. Παρασκευή μέχρι τον τερματισμό να ακούς χιλιάδες γνωστούς πλέον να σε παροτρύνουν! Και όσες φορές μπαίνω στο Καλλιμάρμαρο πάντα αισθάνομαι την ίδια ανατριχίλα».

Τον προσεχή Οκτώβρη θα συντρέξουμε στην Φρανκφούρτη και ήδη προπονείται εντατικά καθώς ο μαραθώνιος ακόμα και για μία elite δρομέα όπως η Ντενίζ Δημάκη είναι απαιτητικός.

Μου εξομολογήθηκε μάλιστα πως όταν στράφηκε περισσότερο στην προπόνηση του μαραθωνίου, δυσκολεύτηκε παρότι το τρίαθλο απαιτούσε περισσότερες ώρες προπονητικά.

«Συνάντησα τοίχο στην αρχή. Μου φαινόταν αδιανόητο που δεν μπορούσα να εξοικειωθώ γρήγορα με τα χλμ. του μαραθωνίου. Ήξερα όμως. Υπομονή και επιμονή».

Αυτή είναι και η συνταγή της επιτυχίας που προτείνει και στους αθλούμενους που ξαφνικά βάζουν το τρέξιμο στη ζωή τους.

Η Ντενίζ δηλώνει εντυπωσιασμένη με την έκρηξη του δρομικού κινήματος στη χώρα μας αλλά συνιστά στους ερασιτέχνες να το απολαμβάνουν χωρίς να βάζουν πρόσθετο άγχος για να «πιάσουν» την Α ή τη Β επίδοση.

Και βέβαια κατηγορηματικά ξεκαθαρίζει πως ο αθλητισμός αφορά ακόμα και ανθρώπους που τον ανακαλύπτουν στα 50 ή τα 60 τους χρόνια.

Ζωντανό παράδειγμα άλλωστε αποτελούν οι γονείς της που ακολούθησαν τις συνήθειες της πρωταθλήτριας κόρης τους και έβαλαν τον αθλητισμό εδώ και χρόνια στην καθημερινότητά τους.

Όσο για την Ντενίζ εκτός αθλητισμού… Με εξαίρεση το μαγείρεμα που παραδέχτηκε ότι δεν το έχει και πολύ, δεν στερείται τίποτα. Και σινεμαδάκι όποτε το επιτρέπει ο χρόνος, και βόλτες, και συναυλίες, και τα πάντα.

«Σημασία έχει η καλή παρέα»

Ακόμα και στη διατροφή της, πλέον δεν στερείται τίποτα. Καμία σχέση βέβαια με την περίοδο που έκανε τις μεγάλες θυσίες του πρωταθλητισμού.

«Παν μέτρον άριστον. Για εμάς να ξέρεις δεν είναι θυσία να κοιμηθείς νωρίς γιατί έχεις το πρωί προπόνηση. Άσε που και ως φοιτήτρια έβγαινα αλλά πιο αραιά».

«Έχεις καπνίσει ποτέ;»

«Όχι. Δοκίμασα μια φορά αλλά το θεώρησα μεγάλη βλακεία. Δεν κατάλαβα που είναι η ευχαρίστηση. Ο πρωταθλητισμός έχει τελικά πολλαπλάσια θετικά από τα αρνητικά. Αρκεί να αγαπάς αυτό που κάνεις»

Και αν γινόταν κάποτε Γ.Γ Αθλητισμού τι θα έκανε..

«Μάλλον θα με πετάγανε έξω.. (γέλια) Εμείς σκεφτόμαστε με κριτήριο τι πρέπει να γίνει για να στηριχθεί ο αθλητισμός και οι αθλητές. Δεν νομίζω ότι θα έβρισκα μεγάλη ανταπόκριση. Μακάρι να γινόμασταν όλοι μια γροθιά για να φτιάξουμε το υπόβαθρο ώστε να βγαίνουν σε όσο το δυνατόν περισσότερα αθλήματα πρωταθλητές».

Με αφορμή τα παράπονα που ακούστηκαν για τα κριτήρια επιλογής των μαραθωνοδρόμων από την Ομοσπονδία για το προσεχές Πανευρωπαϊκό του Βερολίνου, τόνισε πως σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό που στέλνουμε πλήρη ομάδα.

«Πρέπει να στέλνουμε πάντα και παντού τους περισσότερους που έχουμε δυνατότητα ακόμα και χωρίς όριο. Για αυτά τα παιδιά είναι κίνητρο να συνεχίσουν με πείσμα και δύναμη».

Δεν έχει και άδικο..

«Ντενίζ ευχαριστώ για αυτή την προπόνηση!»

«Εγώ για τη συνέντευξη!»