Δέκα λόγοι για να αγαπήσετε ή να μισήσετε τον Ραχμάνινοφ

Ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ όπως κάθε μεγάλος καλλιτέχνης υπήρξε εκτός από θρύλος και ένας κανονικός άνθρωπος με πάθη και ιδαιτερότητες. Κορυφαία μορφή του ύστερου ρομαντισμού συζητιέται ακόμα και σήμερα όχι μόνο για τα μουσικά του επιτεύγματα αλλά και για την διόλου πεζή καθημερινότητά του. Ιδού δέκα λόγοι για να αγαπήσετε ή να μισήσετε τη μουσική αυτή ιδιοφυία:

Για τα χέρια του, που ήταν τεράστια και του επέτρεπαν να εκτείνεται σε δωδέκατη στο πιάνο (ΝΤο μέχρι Σολ) κάτι που ενίσχυσε όχι μόνο τη δεξιότητά του αλλά και την δεξιοτεχνική του γραφή.

Άνθρωπος της νύχτας Προτιμούσε να εργάζεται μέχρι αργά τη νύχτα, όταν ο κόσμος γύρω του ησύχαζε.

Η ευλογία του ύπνου, Υποβλήθηκε σε θεραπεία για να ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή του ύστερα από μια βαθιά κατάθλιψη.

Ντροπαλός και ευγενικός Παράξενο που αυτός ο ευγενικός άνθρωπος, ο τόσο ντροπαλός ήταν ταυτόχρονα τόσο επιθετικός στον φωτογραφικό φακό.

Κατά των ηχογραφήσεων, που τον άγχωναν και θεωρούσε ότι δεν αποτύπωναν το πλούσιο ταμπεραμέντο του.

Σχολαστικός με τα προσωπικά του αντικείμενα. Στις περιοδείες του, κουβαλούσε ένα μπαούλο με τα προσωπικά αντικείμενα απολύτως τακτοποιημένα. Έλεγε ότι η αίσθηση της τάξης τον ηρεμούσε πριν από τις συναυλίες.

Πάθος με τα μηχανοκίνητα σκάφη. Στην βίλα του στη Λουκέρνη, περνούσε ώρες στη λίμνη, γοητευμένος από την ταχύτητα και τους μηχανισμούς του σκάφους του

Καφεΐνη, αγάπη μου! Ο μεγαλύτερος εθισμός του ωστόσο, ήταν ο καφές. Έπινε καθημερινά υπερβολικές δόσεις καφέ και οι φίλοι του έλεγαν μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι το αίμα του πρέπει να είχε «περισσότερη καφεΐνη από νερό»

Ήσυχος στο σπίτι, ταύρος στη σκηνή. Οι πρόβες στο σπίτι ήταν συνήθως ήπιες αλλά πάνω στη σκηνή γινόταν άλλος άνθρωπος.

Μαέστρος στην κυριολεξία. Ως μαέστρος είχε μεγάλο σουξέ στις ΗΠΑ κάποτε μάλιστα του προσφέρθηκε η διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστώνης αλλά την απέρριψε λόγω έλλειψης χρόνου.