Ο σκηνοθέτης που δεν έπαιξε με τους όρους του Φίνου κι έφτασε δυο φορές μέχρι το Όσκαρ

Στη μακρά πορεία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου υπήρξαν σκηνοθέτες που δεν εντάχθηκαν ποτέ στην εμπορική λογική υπερπαραγωγών όπως ο Φίνος.

Ένας από αυτούς έμπαινε κι έβγαινε από το «σταρ σίστεμ» της εποχής εκείνης σύμφωνα με όσα του υπαγόρευε η συνείδησή του.

Είδε ωστόσο δύο από τις ταινίες του «Τα κόκκινα φανάρια» και «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» να φτάνουν μια ανάσα μέχρι τα βραβεία Όσκαρ ενώ μια ακόμα ταινία του, τα «Κορίτσια στον Ήλιο» διεκδίκησαν τη χρυσή σφαίρα.

Είδε επίσης ουρές να σχηματίζονται έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες που πρόβαλλαν ταινίες. Τα είδε όλα αλλά ποτέ δεν «προσκύνησε» τα μεγάλα στούντιο, κρατώντας την αυτονομία του και δουλεύοντας ανά περίσταση.

Έδινε διαφορετικό χαρακτήρα σε κάθε ταινία του, αφήνοντας κάθε φορά ένα προσωπικό αποτύπωμα. Ο Βασίλης Γεωργιάδης ήταν από κάθε άποψη ένας μοναδικός σκηνοθέτης και μια ανεξίτηλη αξία για τον ελληνικό κινηματογράφο!

Ο άνθρωπος που ξεκίνησε ως διακριτικός παρατηρητής της ταινίας «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», το 1948, έγραψε Ιστορία με τους «Άσσους του γηπέδου» και έκανε κατάσταση με τα «Κόκκινα Φανάρια» και «Το Χώμα βάφτηκε κόκκινο» αλλά και με τα «Κορίτσια στον Ήλιο».