Ο Βέγγος παραδεχόταν αλλά δεν συμπαθούσε τον Τσάρλι Τσάπλιν
Τον είχαν παρομοιάσει ουκ ολίγες φορές με τον θρυλικό Σαρλό, ωστόσο ο Βέγγος δεν έβλεπε με καλό μάτι τον μεγάλο κωμικό.
Όταν ο "καλός μας άνθρωπος" αποφάσισε να μιλήσει για τον Τσάρλι Τσάπλιν και την καλλιτεχνική τους συγγένεια είχε ήδη συνειδητοποιήσει τι τον ενοχλούσε στη σκηνική του παρουσία .
Σε συνέντευξή του είχε πει χαρακτηριστικά: «Ο Τσάπλιν δεν μου άρεσε απόλυτα στις ταινίες του. Με ενοχλούσε η φιλοσοφία που περνούσε καμιά φορά μέσα από τις ταινίες του. Πεινούσε, για παράδειγμα, έβλεπε ένα παιδί με μία φέτα ψωμί στο χέρι και του την άρπαζε και την έτρωγε… Για να δείξει τι κάνει ο άνθρωπος όταν πεινάει. Ποτέ όμως, ένας πεινασμένος, όσο και αν πεινάει, δεν τρώει το φαγητό ενός παιδιού. Αυτό δεν μου άρεσε στον Τσάπλιν. Αλλά ήταν ένας μάγος…».
Από "ανεπιθύμητος φαντάρος" στη Μακρόνησο πέρασε στο μαγικό κόσμο του κινηματογράφου χάρις στη γνωριμία του με τον Νίκο Κούνδουρο. Χρειάστηκε να δουλέψει πέντε χρόνια πίσω από τον φακό μέχρι να πάρει μεγάλους ρόλους και στην ακμή της καριέρας του δημιούργησε εταιρία παραγωγής για τις ταινίες του, απόφαση που αποδείχτηκε καταστροφική για τον ίδιο. Παρόλα αυτά ο δημοφιλής Θανάσης αντιμετώπιζε πάντοτε τη ζωή και τους ανθρώπους με το χαμόγελο κι αυτό ήταν μια νίκη, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, μια διαρκής νίκη μέχρι το τέλος.
