Φωτόπουλος, ο Άγιος Μίμης: Ένας μάγκας με γαλλικά και βιολί και το τομάρι ο Αποστόλης!

Μέχρι να φτάσει στη δική του Ιθάκη, ο Μίμης Φωτόπουλος τα ... είδε όλα! Ορφάνια, φτώχεια, πόλεμο, σπιούνους και εξορία...Ύστερα ήρθαν τα καλύτερα!

Φωτόπουλος, ο Άγιος Μίμης: Ένας μάγκας με γαλλικά και βιολί και το τομάρι ο Αποστόλης!

Λαϊκό αντράκι με τα όλα του, ο Μίμης Φωτόπουλος έκρυβε μέσα του έναν αμετανόητο διανοούμενο, λάτρη της τέχνης και του πολιτισμού.

Μάρκος Βαμβακάρης: Το παρατσούκλι του, ο μεγάλος νταλκάς και ο Ολυμπιακός

Χτυπημένος από την ορφάνια, τη φτώχεια και την εξορία, ο Μίμης, κατάφερε στα δίσεκτα χρόνια της μεταπολεμικής Ελλάδας να ανοίξει ένα δρόμο στη δόξα και στην αναγνώριση.

Παράλληλα έχτισε την οικογενειακή του ευτυχία μέσα από το γάμο του με την Μαργαρίτα. Τον καιρό που ο Φίνος έφτιαχνε το κάστινγκ για την ταινία "Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο" ο Φωτόπουλος λογιζόταν ως ο πιο μοδάτος κωμικός της αγοράς. Και δεν ήταν μόνος του σε αυτή την κινηματογραφική αγορά. Υπήρχαν τόσα θηρία εκείνη την εποχή.

Μεγάλωσε στην ανέχεια όπως όλοι εκείνα τα χρόνια αλλά η μητέρα του φρόντισε να του δώσει όσα εφόδια μπορούσε: Γαλλικά, βιολί και την εγκύκλια παιδεία. Απόφοιτος του Γυμνασίου ο νεαρός Μίμης έβαλε πλώρη για την Φιλοσοφική, άλλαξε δρόμο στην πορεία δοκιμάζοντας την τύχη του με σπουδές Υποκριτικής. Για να περάσει στις εξετάσεις μελέτησε μετάφραση του Προμηθέα Δεσμώτη που αγόρασε από το περίπτερο της γειτονιάς του. Στα χρόνια του πολέμου έκανε το καθήκον του πρώτα στο μέτωπο της Αλβανίας, ύστερα ως αγωνιστής κατά των Γερμανών.

Τον Δεκέμβριο του 1944 η Ελλάδα έμπαινε αμετάκλητα στα τοπία της ομίχλης ενός εμφύλιου σπαραγμού αλλά ο Μίμης ατένιζε το άστρο του να λαμπυρίζει ήδη στον κόσμο του θεάματος. Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1945, κι ενώ έχει καταφύγει σε στέκι καλλιτεχνών στο Κολωνάκι, αναζητώντας κάποιο ρόλο, πιάνεται στη φάκα ενός παράλογου καθεστώτος. Ο ίδιος περιγράφει καλύτερα από τον καθένα τη σκηνή που οδήγησε στη σύλληψή του:

"Ξαφνικά, ένα βάναυσο χέρι μου χτύπησε τον ώμο. Γυρίζω και βλέπω έναν ταξιθέτη. Ήτανε το πασίγνωστο τομάρι του θεάτρου, ο Αποστόλης...."

Η Οδύσσεια της εξορίας που τον οδηγεί μαζί με χιλιάδες άλλους στην ελ Τάμπα της Αφρικής μόλις έχει αρχίσει. Η αυθαίρετη κατάθεση ενός ρουφιάνου ήταν αρκετή για τις βρετανικές δυνάμεις Κατοχής προκειμένου να εκτοπιστεί στον τόπο του μαρτυρίου. Ωστόσο πίσω από το τραχύ παραπέτασμα της Ιστορίας, μια ζωή επαγγελματικής αναγνώρισης και οικογενειακής ευτυχίας έκλεινε ήδη το μάτι στον Μίμη Φωτόπουλο.

Τα "τομάρια οι Αποστόληδες" μπορούν να ανακόψουν για λίγο την πορεία ενός χαρισματικού ανθρώπου αλλά ως εκεί...