Μαρία Ντούσκου: «Περάσαμε μεγάλες φτώχειες»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Δύο χρυσούς ολυμπιονίκες είχε όλους κι όλους η χώρα μας στο Τόκιο, τον Μίλτο Τεντόγλου και τον Στέφανο Ντούσκο. Και των δύο οι μάνες σε συνέντευξη στο «ΦΩΣ»! Του Τεντόγλου τη μητέρα την είχα βγάλει μετά τον θρίαμβο του γιου της, τώρα βγάζω και τη μητέρα του Ντούσκου. Είναι η Μαρία Ντούσκου, η οποία είναι Γιαννιώτισσα και Κερκυραία. Είναι απολαυστική.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 29/9/2021

Όταν πήρε το χρυσό ο γιος σας ήμουν Κέρκυρα, πήρα τον αντιδήμαρχο Βορείου Κέρκυρας και έβγαλα φωτογραφίες το καϊκάκι του πατέρα σας στην Κασσιόπη. Τι γίνεται ακριβώς με την καταγωγή σας;
Η μητέρα μου είναι από την Κέρκυρα, ο μπαμπάς μου είναι από τα Γιάννινα, αλλά ζουν και οι δύο στην Κασσιόπη της Κέρκυρας. Από την πλευρά της μάνας μου είναι όλοι από την Κασσιόπη. Εκεί γεννήθηκε ο Στέφανος, στην Κέρκυρα, εκεί είχα παντρευτεί, εκεί γεννήθηκε και η κόρη μου και μετά ήρθαμε στα Γιάννινα. Έχω τρία παιδιά, ο Στέφανος που είναι 24, η Άρτεμις που είναι 22 και ο Άγγελος που είναι 15.

ΠΑΣ Γιάννινα;
ΠΑΣ Γιάννινα όλοι, ναι! Την αγαπάμε την ομάδα της πόλης μας! Ο μικρός μάλιστα πάει και στο γήπεδο να δει τον ΠΑΣ.

Το καΐκι του πατέρα σας γράφει «Στεφανάκης». Αφιέρωση στον ολυμπιονίκη εγγονό του;
Είναι ωραία ιστορία αυτή, θα σας την πω. Ο μπαμπάς μου ήθελε αγόρι, το είχε καημό, αλλά η μαμά μου του έκανε τέσσερα κορίτσια! (γελάει). Κάθε φορά περίμενε τον γιο και κάθε φορά του ερχόταν κόρη. Μετά περίμενε αγόρι για εγγονό. Παντρεύεται η αδελφή μου και του κάνει πάλι κορίτσι! Εγγονή! Παντρεύομαι εγώ και επιτέλους για εκείνον έρχεται αγόρι. Καταλαβαίνετε τι φοβερή αδυναμία του είχε. Τα πρώτα χρόνια μάλιστα τον μεγάλωσε ο παππούς! Του δώσαμε και το όνομα του παππού. Παρότι είθισται το όνομα του πρώτου παιδιού να έρχεται από την οικογένεια του άντρα. Και ο παππούς ονόμασε το καΐκι «Στεφανάκη» για χάρη του εγγονού. Του είχε τρομερή αδυναμία. Και ο Στέφανος τα καλοκαίρια πάει στην Κασσιόπη για ψαροντούφεκο με τον παππού του, ο οποίος ήταν αθλητής στα νιάτα του και ήταν στα ΟΥΚ!

Εσείς;
Εγώ έκανα ενόργανη και η αδελφή μου γυμνάστρια είναι. Υπάρχει ίσως το γονίδιο στο παιδί. Όταν κάνει εργομετρικά, τα σπάει, τρέχει και δεν ανεβάζει σφυγμούς.

Ο Στέφανος τι παιδί είναι; Η μητέρα του Τεντόγλου μού είπε φοβερά πράγματα για τον γιο της όταν ήταν μικρός. Με πατερίτσες έκανε ακροβατικά.
Και ο Στέφανος ήταν υπερκινητικός. Στο σχολείο οι δάσκαλοι μού έλεγαν να τον πάω σε ψυχολόγο!

Είναι καλό μήνυμα αυτό που στέλνετε για γονείς που απελπίζονται αν τα παιδιά τους είναι πολύ ζωηρά και τους κολλάνε ταμπέλα ότι έχουν πρόβλημα.
Ήταν ένα παιδί που ήθελε πολύ να γελάει, όλο ιστορίες, όλο πλάκα. Αλλά ήταν και πολύ αθλητικό παιδί. Όποιο άθλημα και αν έκανε -και έκανε πολλά- ήθελε να είναι πρώτος, είχε ταλέντο. Δεν μπορούσε να χάνει! Τον βοηθούσε και η φύση του, το σώμα του, είχε πολλή ενέργεια από μικρός. Δεν μπορούσε να κάτσει ήσυχος με τίποτα. Ήταν υπερκινητικός. Τι έχει τραβήξει η αδερφή του δεν λέγεται, την πείραζε συνεχώς, όλο έκλαιγε! Διοχέτευσε την ενέργειά του στον αθλητισμό. Αλλά ήταν καλό παιδί, άκουγε.

Το περιμένατε ότι θα χτύπαγε το χρυσό;
Για το χρυσό όχι, δεν το περιμέναμε. Κανείς δεν το περίμενε! Και θα σας πω τους λόγους. Οι ανταγωνιστές του ήταν πολύ πιο έμπειροι, αυτοί ήταν δέκα χρόνια στο μονό σκιφ, ενώ ο Στέφανος μόνο δύο. Και ήταν επίσης πιο δυνατοί. Μιλάμε για θηρία που πλησιάζουν τα 100 κιλά, ενώ ο Στέφανος ήταν 83 κιλά. Και πήγε στη βαριά κατηγορία από την ελαφριά, ήταν από 80 κιλά και κάτω πριν. Πώς να δυναμώσει γρήγορα και πώς να πάρει κιλά γρήγορα; Όμως βελτίωσε πάρα πολύ την τεχνική του. Εκεί τους χτύπησε, με την τεχνική. Δεν είχε ούτε την πείρα τους ούτε τα κιλά τους ούτε τη δύναμή τους ούτε το ύψος τους. Αυτό που έκανε ήταν ένα θαύμα. Δεν τον περίμεναν, διότι δεν είχε πάρει στα Παγκόσμια και στα Ευρωπαϊκά ένα χρυσό, όλοι αυτοί πάντα τον νικούσαν. Ο Στέφανος ήταν πριν στη δίκωπο και στην τετράκωπο.

Αυτά που μου λέτε δείχνουν ότι θα ξαναπάρει μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες! Διότι δεν έχει πλησιάσει το πικ του, ενώ οι άλλοι είναι στα τελειώματά τους. Το έχει πει και ο ίδιος αυτό.
Ναι, έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Είναι 24 χρόνων. Οι άλλοι είναι πολύ πιο μεγάλοι. Έχει χρόνο μπροστά του να δυναμώσει, να πάρει κιλά, να αποκτήσει μεγαλύτερη πείρα. Πιστεύω ότι θα γίνει ακόμα καλύτερος και αν δεν συμβεί τίποτα -πρώτα ο Θεός, τραυματισμοί ή άλλες ατυχίες- θα πάει σε τρία χρόνια ως φαβορί στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Πέρασε φτώχειες μέχρι να φτάσει εκεί;
Πάρα πολλές φτώχειες έχουμε περάσει… Δεν είχαμε βοήθεια από κανέναν, ήμασταν τελείως μόνοι. Δεν θέλω να μάθει λεπτομέρειες ο κόσμος για το τι έχουμε περάσει... Δουλεύαμε από δύο δουλειές ο καθένας για να τα βγάλουμε πέρα. Και συνεχίζουμε. Ένα θα σας πω: στην Κέρκυρα δούλευα από τις 7.30 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα σε σουπερμάρκετ και από τις 5 έως τις 11.30 σε εστιατόριο σερί! Όλο το καλοκαίρι, χωρίς διακοπές, χωρίς Σάββατο, χωρίς Κυριακή, χωρίς ρεπό.

Χορηγούς είχε;
Όχι, δεν έρχονταν. Δεν τον πίστευαν επειδή ήταν άτυχος και δεν είχε φέρει μεγάλη διάκριση στους άνδρες, ενώ είχε φέρει διακρίσεις στις μικρότερες ηλικίες. Τη μία ξύπνησε τη μέρα του αγώνα με πυρετό, την άλλη «πέτρωσαν» τα πόδια του στη μέση της διαδρομής και διαπιστώθηκε ότι δεν είχε σίδηρο. Ήταν άτυχος. Δεν τον είχαν για αθλητή μεγάλο.

Λεφτά από την ομοσπονδία έπαιρνε;
Δεν έπαιρνε τίποτα. Μόνο από το Ίδρυμα Λεβέντη μια βοήθεια για την ολυμπιακή προετοιμασία. Στη δίκωπο έπαιρνε 2.000 ευρώ το έτος. Και άλλες 2.000 έπαιρνε ο Πέτρου που ήταν μαζί δίδυμο. Όταν πήγε στο μονό σκιφ, έπαιρνε 4.000 το έτος. Διότι το Ίδρυμα Λεβέντη δίνει 4.000 το έτος στη βάρκα.

Ήταν αυτός ένας λόγος για να πάει στο μονό σκιφ; Να παίρνει μεγαλύτερη χρηματική βοήθεια;
Όχι, όχι. Τον Γιάννη Πέτρου τον αγαπάει πάρα πολύ, είναι αδελφικοί φίλοι πολλά χρόνια. Ο λόγος ήταν ότι έφυγε ο Πέτρου. Ήθελε να σπουδάσει. Όπως έφυγαν οι άλλοι τρεις από την τετράκωπο και έμεινε ο Στέφανος. Διότι τα παιδιά αυτά δεν θέλουν να χάσουν το τρένο. Ο πρωταθλητισμός είναι πολύ σκληρός, έχει τεράστιες θυσίες και το μέλλον τους είναι αβέβαιο. Έκοψαν τα προνόμια στους αθλητές, δεν διορίζονται, δεν έχουν καμία εξασφάλιση. Έχουν ανάγκη να σπουδάσουν, να δουλέψουν, πώς θα ζουν; Ο Ιακωβίδης έφτασε 30 χρόνων και ενώ είχε κάνει προκρίσεις σε Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είχε χρήματα να ζήσει ο άνθρωπος. Σας λέω τα παιδιά στην τετράκωπο βγήκαν έκτοι ολυμπιονίκες στο Ρίο και όμως έφυγαν, το άφησαν, γιατί έπρεπε να σπουδάσουν.

Ο Στέφανος σκέφτηκε να τα παρατήσει κάποια στιγμή;
Ε, βέβαια! Και κάναμε μεγάλες συζητήσεις, προσπαθήσαμε να τον ενθαρρύνουμε να μην το αφήσει, να μην πάνε χαμένες οι προσπάθειες που έκανε. Ευτυχώς μετάνιωνε και συνέχιζε. Σκεφτόταν να πάει στο Τόκιο και να τα παρατήσει μετά. Να πάει στην Ιατρική για να έχει ένα πιάτο φαγητό. Διότι εμείς ταλαιπωρηθήκαμε με τις δουλειές σε όλη μας τη ζωή και το παιδί είχε άγχος.

Τι θα κάνει με την Ιατρική;
Η Ιατρική είναι σχολή που δεν ταιριάζει στον πρωταθλητισμό διότι απαιτεί φυσική παρουσία στα εργαστήρια, δεν μπορείς να διαβάζεις μόνο από μακριά. Οι προπονήσεις του Στέφανου είναι βαριές όλη την ημέρα. Δεν μπορεί να συνδυάσει την Ιατρική με την κωπηλασία και προσπαθούμε να γραφτεί σε άλλη σχολή.

Τι πριμ υπάρχει για το χρυσό που πήρε;
Να σας πω την αλήθεια, δεν ξέρουμε ακόμα, διότι αυτά αλλάζουν αναλόγως των οικονομικών του κράτους. Πάντως έχει πέσει πολύ το ποσό σε σχέση με το παρελθόν.

Χορηγό βρήκε τώρα;
Ναι, βρήκε.

Πόσο κοστίζει η βάρκα στο μονό σκιφ;
14.000 ευρώ. Είναι ακριβό άθλημα η κωπηλασία.

Στα Γιάννινα τού έγινε υποδοχή ήρωα. Κλαίγατε;
Στην πλατεία δεν έκλαιγα, στο σπίτι έκλαιγα.

Τι ώρα ήταν ο αγώνας;
Στις 3 μετά τα μεσάνυχτα.

Ξυπνήσατε τη γειτονιά;
Πραγματικά! Φωνάζαμε, πανηγυρίζαμε, ξύπνησαν οι γείτονες. Ακόμα βλέπω το βίντεο της κούρσας και με πιάνει ταχυπαλμία από αγωνία! (γελάει). Φαντάσου τι ταχυπαλμία είχα εκείνες τις στιγμές που βλέπαμε τον αγώνα και δεν ξέραμε αν θα τον ξεπεράσουν.

Ο Στέφανος μεταξύ σοβαρού και αστείου είχε χαρακτηρίσει τον προπονητή του «Ιταλό τρελό». Γιατί;
Ο Ιταλός προπονητής της εθνικής ομάδας είναι πολύ καλός, αλλά πολύ πιεστικός, υπάρχουν στιγμές που το πρόγραμμά του δεν το αντέχεις. Για να φτάσεις στην κορυφή, πρέπει να πονέσεις. Ο πρωταθλητισμός είναι πολύ σκληρός. Πρέπει να το θες πολύ για να αντέξεις το πρόγραμμα του Ιταλού.

Όταν γεννήθηκε ο γιος σας, υπήρξε κάτι ιδιαίτερο;
Τώρα με ρωτάτε κάτι που πραγματικά το λέω πρώτη φορά, δεν το έχω πει ούτε σε πολύ δικούς μου ανθρώπους. Θυμάμαι όταν γεννήθηκε υπήρχε ένας κομήτης στον ουρανό, κράταγα το μωρό στην αγκαλιά και τον έβλεπα. Δεν πιστεύω ότι σημαίνει κάτι αυτό, κι άλλα παιδιά γεννήθηκαν εκείνη τη μέρα. Απορώ όμως πώς με ρωτήσατε αυτό το πράγμα.

Κι εγώ απορώ, είναι μια ερώτηση που δεν την κάνω στις συνεντεύξεις μου! Η κοπέλα του είναι και αυτή στην κωπηλασία;
Ναι, είναι στην Εθνική.

Να κλείσουμε με το πώς πήγε ο Στέφανος στην κωπηλασία;
Πήγε σε πολλά αθλήματα, αλλά μόνο την κωπηλασία ερωτεύτηκε! Στην αρχή τον πήγαμε σε κολυμβητήριο. Τον πρώτο μήνα έκλαιγε για να πάει, τον δεύτερο μήνα έκλαιγε για να φύγει! (γελάει). Τον πήγαμε στο ποδόσφαιρο, αλλά έφαγε μερικές κλοτσιές και δεν ήθελε να ανταποδώσει, δεν του άρεσε η βία, ήθελε ένα άθλημα να είναι κύριος. Μετά ήταν πολύ καλός στο τρέξιμο, ο γυμναστής του σχολείου τον επέλεξε να πάει στον στίβο, γιατί ήταν και προπονητής στίβου. Πήγε χωρίς προπονήσεις σε ένα τουρνουά και βγήκε πρώτος! Από μικρός είχε μεγάλη ταχύτητα και μεγάλη αντοχή.

Γιατί δεν έμεινε στον στίβο;

Δεν του άρεσε. Μετά πήγε στον Ναυτικό Όμιλο Ιωαννίνων, τον πήρε ένας προπονητής που λεγόταν Θωμάς Βαρδάκας. Πώς τον διάλεξε δεν ξέρω. Στο σχολείο είχε πάει, είδε τα παιδιά που έκαναν γυμναστική στο Γυμνάσιο. Κάτι θα είδε. Ο Στέφανος όμως σηκώθηκε και έφυγε, πήγε στην Κέρκυρα για ψαροτούφεκο με τον παππού του. Ο προπονητής έπαιρνε τηλέφωνο και τον έψαχνε. Τον πήγαμε τον Σεπτέμβρη και του άρεσε πάρα πολύ το κουπί με τη βάρκα! Αυτό ήταν. Παρότι ήταν το πιο επίπονο άθλημα απ' όσα έκανε, αυτό του άρεσε και σε αυτό έμεινε.