Ποδήλατο: Βόλτα στην Αθήνα με τον Κώστα Βλασσόπουλο της BIKE FUN

Ζωή στην Αθήνα με το ποδήλατο. Κάτι που πριν από μερικά χρόνια μας φαινόταν απίθανο, ανήκουστο και εξωπραγματικό, όχι μόνο είναι υπαρκτό αλλά καθημερινά γιγαντώνεται. Ολοένα και περισσότεροι κυκλοφορούν στην πρωτεύουσα με το ποδήλατό τους, πηγαίνουν ακόμη και στην εργασία τους κάνοντας πετάλι. Κάτι που πριν από λίγα χρόνια ξεκίνησε σαν... μόδα, σαν τρόπος έκφρασης, σαν γυμναστική, τείνει να γίνει τρόπος ζωής και το ποδήλατο είναι έτοιμο να σηκώσει... ανάστημα στην απέραντη τσιμεντούπολη. Τι είναι όμως η ποδηλατοβόλτα; Πώς μπορούμε να μπούμε στις ομάδες που βλέπουμε στον δρόμο να ποδηλατούν σωστά και με ασφάλεια; Οι κίνδυνοι, οι εμπειρίες και τα ταξίδια ακόμη και στο εξωτερικό.

Το «ΦΩΣ» βρήκε τον Κώστα Βλασσόπουλο, τον δημιουργό της ομάδας «BIKE FUN», ο οποίος και μας μίλησε για τη ζωή στην πόλη με το ποδήλατο, μας εξήγησε τι είναι ο οδηγός, τι σημαίνει «σκούπα», ενώ αναφέρθηκε και στο κέντρο της Αθήνας που αλλάζει και ενδεχομένως σε αυτήν τη μεταμόρφωση να έχουν βάλει το δικό τους χέρι και οι ποδηλάτες που καθημερινά βγαίνουν στους δρόμους! Τι είπε ακόμη ο 50χρονος ιδιωτικός υπάλληλος για τα ταξίδια, που έχει πραγματοποιήσει η ομάδα «BIKE FUN» σε Στοκχόλμη, Άμστερνταμ και Βερολίνο, αλλά και το πώς τους αντιμετωπίζουν οι οδηγοί ΙΧ στους δρόμους της Αθήνας.

Η «σπίθα» ήταν το freeday!

Με τον Κώστα Βλασσόπουλο γυρίσαμε τον χρόνο πίσω για να δούμε από πού ξεκίνησε όλο αυτό το εγχείρημα και πώς ξαφνικά βγήκαν τα ποδήλατα στους δρόμους. Όχι πως δεν υπήρχαν πριν, αλλά ήμασταν συνηθισμένοι να βλέπουμε μόνο τους πιτσιρικάδες στις γειτονιές να κάνουν πετάλι από το πρωί μέχρι το βράδυ, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η «σπίθα» λοιπόν, όπως μας είπε και ο Κώστας Βλασσόπουλος, ήταν το freeday.

«Πρέπει να πάμε πίσω σχεδόν μια δεκαετία. Αρχικά, ο κόσμος έμαθε το freeday, όπως λεγόταν η ποδηλατοβόλτα, που διεξαγόταν κάθε Παρασκευή και ξεκινούσε από το Θησείο. Όλο αυτό είχε ξεκινήσει αυθόρμητα περίπου το 2008, αλλά από το 2011 και μετά πήρε έκταση και όλος ο κόσμος είχε μάθει ως κεντρικό σημείο το Θησείο. Από εκεί ξεκινούσαν τα πάντα. Παράλληλα, εκείνη την εποχή (2011) στις γειτονιές της Αθήνας ξεκίνησαν να δημιουργούνται ομάδες ποδηλατικές. Όχι αθλητικές αλλά ομάδες, γκρουπ ανθρώπων που έκαναν ποδήλατο στην πόλη. Θες από μόδα, θες γιατί άρεσε στον κόσμο. Όλα μετράνε. Ήταν και το ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης και αρκετός κόσμος ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το ποδήλατο, όχι μόνο για βόλτα αλλά και ως μέσο να κυκλοφορήσει στον δρόμο. Να πάει στη δουλειά. Έτσι κι εγώ το 2012 με την παρέα μου αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στη δημιουργία της δικής μας ομάδας, BIKE FUN» τόνισε αρχικά ο Κώστας Βλασσόπουλος, ο οποίος και μας εξήγησε τι είναι αυτές οι ομάδες και πόσο βοήθησαν την ποδηλασία: «Μιλάμε για μια μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων που αγαπάνε το ποδήλατο. Είναι αστικές ομάδες, στις γειτονιές της Αθήνας, που δημιουργούνται μέσα από τα social media. Δεν είναι σε καμία περίπτωση αθλητικοί οργανισμοί, δεν υπάγονται κάπου. Είναι για τη δική μας διασκέδαση, αλλά από εκεί και πέρα μέσα από αυτές τις ομάδες κάποιοι αγάπησαν το ποδήλατο, είδαν πως έχουν ικανότητες και πήγαν και σε κανονικά αθλητικά σωματεία. Μπορεί να είχαν ταλέντο που δεν το γνώριζαν και τώρα είναι σε ομάδες αθλητικές. Αρχικά, μπορεί να πήγαν σε μια ποδηλατοβόλτα και να τους άρεσε και ύστερα από λίγο καιρό, διαπιστώνοντας πως έχουν παραπάνω ικανότητες ποδηλατικές, γράφτηκαν σε αθλητικά σωματεία. Εμείς, επαναλαμβάνω για να μην μπερδεύεται ο κόσμος, δεν είμαστε αθλητικό σωματείο».

Τα μέλη και οι καθημερινές βόλτες

Αναφορικά με το πώς μπορεί κάποιος να γίνει μέλος αυτών των ομάδων αλλά και τι είναι η ποδηλατοβόλτα, ο Κώστας Βλασσόπουλος μάς είπε: «Αυτό που κάνουμε εμείς λέγεται ποδηλατοβόλτα. Έτσι έχει επικρατήσει. Είναι η βόλτα μας με το ποδήλατο σε διάφορες περιοχές της πόλης της Αθήνας. Γίνονται καθημερινά από τις ομάδες που έχουν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Συνήθως κάποιος μας βλέπει στον δρόμο που ποδηλατούμε ομοιόμορφα, με τις εμφανίσεις μας. Μας κοιτάνε, βλέπουν την ονομασία της ομάδας, τη βρίσκουν μέσα από τα social media και εάν θέλουν γίνονται μέλη. Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως δεν υπάρχει καμία συνδρομή. Γίνεσαι μέλος και εάν θέλεις ακολουθείς το πρόγραμμα που ανεβαίνει στη σελίδα μας στο facebook ή αντίστοιχα σε σελίδες άλλων ομάδων που έχουν δημιουργηθεί. Εμείς, το “ΒΙΚΕ FUΝ”, διοργανώνουμε ποδηλατοβόλτες δύο φορές την εβδομάδα. Τετάρτη βράδυ και Κυριακή πρωί. Κάποιος που διαχειρίζεται τη σελίδα μπορεί να μην είναι ένας αλλά 2-3 διαχειριστές, ανακοινώνουν τις εκδηλώσεις και από εκεί και πέρα όποιος μπορεί να ακολουθήσει το πρόγραμμα έρχεται στο ραντεβού της εκκίνησής μας, που για εμάς είναι συνήθως η Δάφνη, στην πλατεία, αφού εκεί υπάρχει και το μετρό και εξυπηρετεί τον κόσμο. Εγώ είμαι 50 ετών και ασχολούμαι από το 2012 ενεργά, όταν και το δημιούργησα. Στην αρχή ήμουν σε μια άλλη ομάδα, αλλά στη συνέχεια με την παρέα μου από το 2012 δημιουργήσαμε τη δική μας. Αυτήν τη στιγμή λειτουργικές ομάδες στα νότια προάστια είναι τουλάχιστον δέκα. Οπότε υπολογίζω σε όλη την Αθήνα να έχουμε 30-40 ομάδες λειτουργικές. Για να γίνεις μέλος, θα πρέπει να είσαι άνω των 18 ετών, εκτός εάν έρθει κάποιος πιο νεαρός με συνοδεία. Συνήθως δεν δεχόμαστε στη δική μας ομάδα. Από εκεί και πέρα, όσο αντέχει η καρδούλα του καθενός, εμείς είμαστε εδώ. Από 18 μέχρι 108 ετών είμαστε εδώ. Οι περισσότεροι στη δική μας ομάδα είναι άνω των 40 ετών. Είμαστε ανάμεσα στα 40 και στα 50. Οι πιο νεαροί έχουν άλλες ασχολίες...».

Ο οδηγός, η «σκούπα» και η πορεία 30-40 χιλιομέτρων!

Πάμε τώρα να δούμε, πάντα με τη βοήθεια του Κώστα Βλασσόπουλου, πώς βγαίνει το πρόγραμμα που θα ακολουθηθεί αλλά και να μάθουμε ποιοι είναι οι ποδηλάτες-κλειδιά στις βόλτες στην πόλη.

«Οι βόλτες είναι συνήθως τρίωρης διάρκειας και δεν υπάρχει συγκεκριμένο δρομολόγιο που ακολουθούμε κάθε φορά. Αυτό αλλάζει. Κάθε βόλτα είναι διαφορετική και τη δημιουργεί ο οδηγός. Υπάρχουν αναλυτικά τα πάντα στη σελίδα μας στο facebook γιατί ο κόσμος πρέπει να ξέρει πού θα πάμε, τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε. Όλα αυτά βέβαια εξαρτώνται και από το επίπεδο της ομάδας. Εμείς που ποδηλατούμε από χόμπι, προσπαθούμε να αποφεύγουμε τις πολλές ανηφόρες και δύσκολα κομμάτια. Εμείς, ως “BIKE FUN”, το κάνουμε για διασκέδαση και μερική άσκηση. Βέβαια μέσα στο ίδιο πρόγραμμα κάποιες φορές, εάν έχουμε μια μεγάλη βόλτα, μπορεί να βάλω και ένα δύσκολο κομμάτι πιο ανηφορικό, αλλά εκεί όσοι μπορούν το ακολουθούν. Το σημαντικό είναι ξέρεις πριν ξεκινήσεις τη βόλτα με την ομάδα μας πού ακριβώς θα πάμε, ποιο είναι το δρομολόγιο αλλά και τις εκδηλώσεις που θα γίνουν. Το υποψήφιο μέλος μπορεί να έρθει μία ή δύο φορές μαζί μας και εν συνεχεία να μας ακολουθήσει ή όχι. Η ποδηλατοβόλτα συνήθως είναι μια πορεία 30-40 χιλιόμετρα. Απλά για έναν που αγαπάει το ποδήλατο είναι

πιο εύκολο να ποδηλατήσει με ασφάλεια μαζί μας. Μόνος σου να πάρεις το ποδήλατο και να κάνεις βόλτα στην Αθήνα είναι επικίνδυνο. Ρισκάρεις. Δεν είναι εύκολο να πάρεις το ποδήλατό σου για παράδειγμα από τη Δάφνη και να κατέβεις στο κέντρο με το ποδήλατο. Είμαστε μια ομάδα 20-30 ανθρώπων σε κάθε βόλτα και είναι λογικό να σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Υπάρχει ο οδηγός που έχει τον ασύρματο για να επικοινωνεί με τη “σκούπα” της ομάδας, που ενημερώνει τον οδηγό για τυχόν προβλήματα που μπορεί να υπάρξουν κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Πρέπει να είμαστε γκρουπ, να πιάνουμε έναν συγκεκριμένο χώρο στο οδόστρωμα ως όχημα και όχι ως ένα ποδήλατο. Μπορεί κάποιο λάστιχο να σκάσει ή κάποιος να κουραστεί. Ο οδηγός δεν βλέπει πίσω τι γίνεται. Γι’ αυτό υπάρχει η “σκούπα”. Ένας αρχάριος μπορεί να μπει σε αυτές τις ομάδες και σιγά σιγά αναπτύσσεται. Το ποδήλατο μπορεί να είναι παλιό και να το έχεις στην αποθήκη και απλά να το βγάλεις για να ξεκινήσεις τη βόλτα σου. Στη συνέχεια, εάν το αγαπήσεις, μπορείς να πάρεις και ποδήλατο που κοστίζει και 1.000 ευρώ!» τόνισε χαρακτηριστικά ο Κώστας Βλασσόπουλος.

Οι οδηγοί και ο «Μεγάλος Περίπατος»

Με τον δημιουργό της ομάδας «BIKE FUN» μιλήσαμε φυσικά και για το πώς αντιμετωπίζονται οι ποδηλάτες από τους οδηγούς ΙΧ αλλά και τι σημαίνει για εκείνους ο «Μεγάλος Περίπατος», σύμφωνα πάντα με τα όσα έζησαν στα τρία ταξίδια που έκαναν στο εξωτερικό (Ολλανδία, Σουηδία, Γερμανία).

«Υπάρχουν οδηγοί που σου συμπεριφέρονται σαν να είσαι όχημα αλλά και εκείνοι που είναι αρνητικοί. Θεωρούν πως ο δρόμος τούς ανήκει. Είναι δικό τους κομμάτι. Δεν τους κακολογώ. Έχουν κι εκείνοι το δίκιο τους, γιατί υπάρχει ένα γενικότερο πρόβλημα για το πώς αντιλαμβανόμαστε στην Ελλάδα την κυκλοφορία στους δρόμους. Αντιλαμβάνομαι πως στην Αθήνα ομάδες όπως η δική μας είναι πρόβλημα για τους οδηγούς, αλλά πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το ποδήλατο στους δρόμους. Αυτή είναι η εξέλιξη. Ενδεχομένως αυτό που βλέπουμε τώρα στην Αθήνα να είναι ο προάγγελος γι’ αυτό που θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. Αυτό που θα θέλαμε να είναι η Αθήνα. Και στο Βερολίνο, στο Άμστερνταμ, στη Στοκχόλμη και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις δεν ήταν όλα όπως τα βλέπουμε τώρα. Με τον καιρό ο κόσμος βγήκε στον δρόμο με το ποδήλατό του και γι’ αυτό αναγκάστηκαν σε αυτές τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις να δημιουργήσουν τις κατάλληλες υποδομές για τους ποδηλάτες. Δεν είναι εύκολο. Δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Εμείς έχουμε κάνει τρία ταξίδια στο εξωτερικό, στις πόλεις που ανέφερα παραπάνω, και τις πρώτες μας στιγμές στους ποδηλατόδρομους είχαμε προβλήματα γιατί δεν ξέραμε πώς να λειτουργήσουμε με τόσα ποδήλατα. Το Βερολίνο, το Άμστερνταμ, η Στοκχόλμη δεν έφτασαν εκεί που έφτασαν από τη μία μέρα στην άλλη. Τα 1.000 ποδήλατα έγιναν 2.000 και ο αριθμός αυτός αυξάνεται συνεχώς. Γι’ αυτό και αντιμετωπίζεται διαφορετικά ο ποδηλάτης» μας είπε ο Κώστας Βλασσόπουλος.