Εθισμένοι στις δικαιολογίες

Τα… τεστ αντοχής των φιλάθλων του Παναθηναϊκού συνεχίζονται κάθε Σαββατοκύριακο με τους ποδοσφαιριστές του, διότι πλέον δεν έχει μείνει κανείς άλλος για να του φορτώνουν ευθύνες, να γίνονται ρεζίλι των σκυλιών με τα λάθη και τις αβλεψίες τους.

Στη Λάρισα έκαναν ο, τι μπορούσαν για να δείξουν στον προπονητή τους πως δεν αξίζουν μια θέση στο ρόστερ και πως πρέπει να προηγηθούν στη λίστα των υπό αποχώρηση παικτών είτε τον Ιανουάριο, είτε τον Ιούνιο.

Δεν μπορεί να ξηγηθούν αλλιώς οι αδιανόητες «γκέλες» του Φιλίπ Μλαντένοβιτς, ο οποίος έκανε δύο δώρα στην ΑΕΛ τόσο στο πρώτο, όσο και στο δεύτερο γκολ.

Έχει κάνει δώρο και στη φάση του 51’ όταν είναι άφαντος από τη θέση του και ο Χατζηστραβός από απειρία, ατυχία ή ανικανότητα δεν καταφέρνει να σκοράρει απέναντι στον Κότσαρη.

Εκείνος που είναι αδικαιολόγητα απαράδεκτος είναι ο Τετέ. Ο βραζιλιάνος, ποδοσφαιριστής που αποτιμάται 2,7 εκατ. ευρώ μάλιστα, στο 88’ με το σκορ 1-2 θεώρησε σκόπιμο να πάρει όλη τη δόξα πλασάροντας άθλια πάνω στον Αναγνωστόπουλο, αντί να πασάρει δίπλα του στον Ντέσερς, που με αδειανό το τέρμα είχε την ευχέρεια να «κλειδώσει» το ματς σε 1-3.

Αφού αναλαμβάνει την ευθύνη να τελειώσει τη φάση απλά την τελειώνει σωστά και σύμφωνα με την κλάση του διαφορετικά υπάρχει πρόβλημα νοοτροπίας και θα πρέπει να γίνει σχετική κουβέντα στον παίκτη.

Μια στιγμή όμως. Ακόμα κι αν κέρδιζε με 1-2 ή με 1-3 ο Παναθηναϊκός, αν δηλαδή δεν γίνονταν τα παιδαριώδη αυτά λάθη σε ποιο ακριβώς τομέα έδειξε βελτίωση η ομάδα του Ράφα Μπενίτεθ;

Σε τίποτε απολύτως. Πανικός στην άμυνα με μια κάθετη πάσα των Θεσσαλών, ανούσια υπεροχή με αναιμικές ενέργειες στην επίθεση, χωρίς ενέργεια, πάθος και ένταση, στοιχεία που δείχνουν στον αντίπαλο πως η μεγάλη ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός, θέλει και θα καταφέρει να πάρει τη νίκη.

Και στην άμυνα με την πρώτη κιόλας σοβαρή ενέργεια της ΑΕΛ γκολ για τον αντίπαλο για πολλοστή φορά φέτος.

Είναι προφανές πως δεν μπορεί να γίνει λόγος για πρωτάθλημα, αλλά πλέον στον Παναθηναϊκό αρχίζουν να σκέφτονται αν προλαβαίνουν και την τέταρτη θέση για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια.

Κυρίως όμως η ομάδα δεν παίρνει βελτίωση, μετά τον «μήνα του μέλιτος» με τον Μπενίτεθ οι παίκτες ξαναβουτάνε στη ραθυμία και την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, να εθίζονται στις δικαιολογίες.

Μόνο που πλέον δεν έχει μείνει κανείς για να του χρεώνουν τις «γκέλες» τους. Ούτε τεχνικός διευθυντής, ούτε προπονητής, ούτε τιμ μάνατζερ, ούτε κανείς. Είναι οι ίδιοι απέναντι στις ευθύνες τους.

Διαφορετικά υπάρχει και ο δρόμος της εξόδου για όποιον δεν μπορεί ή δεν θέλει…