Θα μπορούσε να χαίρεται ο Άρης, αλλά…
Υπό άλλες συνθήκες ο Άρης θα μπορούσε να χαίρεται με τα αποτελέσματα σε ΟΑΚΑ και Τούμπα, όμως οι “πληγές” στο Κλεάνθης Βικελίδης δεν του το επιτρέπουν.
Το 2019 ήταν μια πολύ καλή χρονιά για τον ποδοσφαιρικό Άρη. Συνδυάστηκε με την επιστροφή του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και με όμορφο ποδόσφαιρο στα περισσότερα παιχνίδια και στο φετινό και στο περσινό πρωτάθλημα.
Ολοκληρώθηκε χθες με άλλη μια ισοπαλία στο ΟΑΚΑ και αναρωτιέται κανείς αν πρέπει να υπάρχει ικανοποίηση ή όχι στο στρατόπεδο των κίτρινων γιατί φέτος δεν έχασαν ούτε από την ΑΕΚ, ούτε από τον Παναθηναϊκό. Αν προσθέσει κανείς και το ματς της Τούμπας, ούτε από τον ΠΑΟΚ.
Ολυμπιακός: Κινήσεις επίθεσης από την αρχή χωρίς τέλος
Σε τρία εκτός έδρας ντέρμπι ο Άρης δεν έχασε. Σε τρία εκτός έδρας ντέρμπι ο Άρης άξιζε να κερδίσει. Στην Τούμπα ισοφαρίστηκε στο 97’, στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ η ισοπαλία ήταν προϊόν κακής διαιτησίας, στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό έκανε το γκολ αλλά για ελάχιστα δεν μέτρησε και είχε καλύτερη εικόνα από τον αντίπαλό του.
Αν δει κανείς μεμονωμένα αυτά τα παιχνίδια, σαφώς και είναι στα θετικά της ομάδας οι τρεις ισοπαλίες, διότι σε μεγάλα παιχνίδια ο Άρης ήταν… παρών και άξιζε πολλά παραπάνω από τρεις βαθμούς.
Στη συνολική εικόνα, ωστόσο, γιατί αυτό μετράει, ο Άρης δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος διότι έχει απωλέσει πολλούς βαθμούς μέσα στο “Κλεάνθης Βικελίδης”. Εκεί βρίσκονται οι “πληγές” του στο φετινό πρωτάθλημα και παρότι εκτός έδρας δύσκολα χάνει, δεν έχει καταφέρει ακόμα να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Οι 22 βαθμοί αδικούν τον Άρη, αλλά τον έχουν εντός στόχου. Τον αδικούν υπό την έννοια ότι η ομάδα αδίκησε τον εαυτό της κυρίως μέσα στο “σπίτι” της και αυτό το κουβαλάει στο 2020, το οποίο αρχίζει με ένα σούπερ ντέρμπι και μια ευκαιρία για το απόλυτα εντυπωσιακό ξεκίνημα της νέας χρονιάς.
