Παθαίνει, δεν μαθαίνει, το πληρώνει…
Το ποδόσφαιρο έχει για όλα εξηγήσεις. Δεν υπάρχει κάτι ανεξήγητο, κάτι πέρα από τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ο (φετινός) Άρης τείνει να δώσει νέες διαστάσεις σε αυτά τα όρια με όσα κάνει και δεν κάνει στο φετινό πρωτάθλημα.
Το τελικό 1-1 στη Νέα Σμύρνη είναι προϊόν ποδοσφαιρικής αφέλειας, κακής νοοτροπίας και είναι άλλο ένα πάθημα που δεν έγινε μάθημα.
Ο Άρης δέχθηκε γκολ από τον ελλιπή και – για πολλούς – «τελειωμένο» Πανιώνιο (μόνο έτσι δεν αποδείχθηκε), παίζοντας με παίκτη περισσότερο και άφησε πολύ εύκολα δύο βαθμούς στη Νέα Σμύρνη.
Μέχρι το 85’ δεν έπαιζε ποδόσφαιρο. Κυρίως έκαναν βόλτα οι παίκτες του στον αγωνιστικό χώρο της Νέας Σμύρνης, παρά είχαν στο μυαλό τους πώς να τελειώσουν νικηφόρα ένα παιχνίδι από το οποίο το λιγότερο κέρδος θα έπρεπε να ήταν το «τρίποντο».
Απόδειξη για όλα τα παραπάνω είναι όλα όσα έκαναν οι παίκτες του Ένινγκ από την ισοφάριση και μετά. Πίεση του αντιπάλου, «σφυροκόπημα», χαμένες ευκαιρίες, δύο δοκάρια… Το γιατί δεν τα έκαναν αυτά από το πρώτο λεπτό και περίμεναν να περάσουν 85-86 ας το εξηγήσουν οι ίδιοι στον Ένινγκ, τον Χαριστέα και τον Καρυπίδη.
Ο Άρης παραμένει μια ομάδα χωρίς μέταλλο, χωρίς δίψα για να διακριθεί κι ας έχει χτιστεί για κάτι τέτοιο, κι ας τον οραματίζονται έτσι οι οπαδοί του. Δυστυχώς οι παίκτες σήμερα δεν είχαν την ομάδα μέσα από τα μάτια των οπαδών τους.
Ο Άρης παθαίνει, δεν μαθαίνει και το πληρώνει. Οι βαθμοί που «πετάει» δεξιά κι αριστερά είναι υπερπολύτιμοι στην προσπάθεια για να μπει στα πλέι οφ και όταν θα τους ψάχνει, θα είναι πολύ αργά.
