Αν ο Ανδριανόπουλος ήταν Γιαννακόπουλος...

Είναι γνωστό ότι η ιστορία δεν γράφεται με «αν». Όμως τα «αν» χωράνε και με το παραπάνω σε μια ιστορία που έχει ήδη γραφτεί. Δεν την αλλάζει αλλά μπορεί να την κάνει χρήσιμη σε αυτούς που πράττουν σήμερα και γράφουν κι αυτοί ιστορία.

Αφορμή για όλα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στο Ελληνικό μπάσκετ. Πιθανόν για τους περισσότερους το ζητούμενο να είναι αν τελικά ο Ολυμπιακός θα κατέβει στο ΟΑΚΑ για το ματς με τον Παναθηναϊκό. Αν οι Αγγελόπουλοι έχουν δίκιο ή άδικο και αν θα είναι η τελική απόφασή τους αυτή που ανακοίνωσαν χθες ή κάτι θα αλλάξει. Ας το σκεφτούν οι ίδιοι. Έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Άλλωστε και αυτούς θα τους κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος.

Σε τούτες εδώ τις αράδες θα καταπιαστούμε με μια εντελώς διαφορετική από τις πολλές όψεις που έχει αυτό το νόμισμα.

Συνήθως τέτοια εποχή, στο πρόσφατο παρελθόν, το κύριο θέμα μας ήταν οι μάχες του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού ή και των δύο στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας. Αυτού που διεξάγεται σήμερα στη Βιτόρια και περνά στα ψιλά για το ελληνικό μπάσκετ.

Η εμφανέστατη ηδονή

Αντ’ αυτού, παρατηρεί κανείς την αγωνιώδη προσπάθεια των αδερφών Αγγελόπουλων να βρουν λύση σε όσα συμβαίνουν εντός συνόρων. Την ίδια στιγμή διακρίνει την εμφανέστατη ηδονή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να πανηγυρίσει τον υποβιβασμό του αιώνιου αντιπάλου του στην Α2.

Αδιαφορώντας για την μείωση από κάθε άποψη του «προϊόντος» που λέγεται μπάσκετ, είναι σαφές ότι ελπίζει ότι θα πανηγυρίσει μια νίκη εναντίον του Ολυμπιακού σε ένα επίπεδο διαφορετικό από τα παρκέ στα οποία βλέπαμε μέχρι τώρα τις δύο ομάδες.

Κάπου εδώ ο νους γυρίζει κάποια χρόνια πίσω. Σκαλίζει τη μνήμη για να θυμηθεί κάποιος όσα έχει ζήσει –για τους μεγαλύτερους- ή έχει διαβάσει –για τους νεότερους- για το μακρινό 1975.

«Η ιστορία είναι θεματοφύλακας μεγάλων πράξεων, μάρτυρας του παρελθόντος, παράδειγμα και δάσκαλος για το παρόν και μεγάλος σύμβουλος για το μέλλον», είχε γράψει ο πάντα ευφάνταστος συγγραφέας του Δον Κιχώτη, Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Ίσως να είχε δίκιο, οπότε αξίζει τον κόπο να σταθούμε σε αυτό το κομμάτι της Ιστορίας.

Η δύσκολη απόφαση του τότε

Τον Δεκέμβρη του 1975, ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Γιώργος Αναδριανόπουλος καλείται να πάρει μια δύσκολη αλλά ιστορική απόφαση. Μια απόφαση που συζητήθηκε πολύ εκείνη την εποχή και που ακόμα και σήμερα προκαλεί σχόλια.

Ο Παναθηναϊκός ήταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για δωροδοκία και η ποινή γι’ αυτό ήταν υποβιβασμός. Είναι η γνωστή «υπόθεση των λουλουδιών». Όλα άρχισαν στις 28 Μαΐου 1975 στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ηρακλής – Παναθηναϊκός. Μονοί οι αγώνες εκείνη την εποχή και από το ματς απουσιάζουν για τον «Γηραιό» οι Ζαχαρίας Χαλιαμπάλιας και Τάκης Νικολούδης. Ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη με σκορ 2-1 αλλά σύμφωνα με το κατηγορητήριο που συντάχθηκε αργότερα ο πρώην ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού και μετέπειτα του Ηρακλή, Γιώργος Ροκίδης, είχε δεχθεί πρόταση από τον παράγοντα του «τριφυλλιού», Αντώνη Μαντζαβελάκη, για να πλησιάσει τους Χαλιαμπάλια, Νικολούδη, ώστε να έχουν μειωμένη απόδοση στο συγκεκριμένο ματς. Τα χρήματα στις συνομιλίες αναφέρονταν ως λουλούδια εξ ου και η «υπόθεση των λουλουδιών».

«Δεν επείσθην περί της ενοχής του σωματείου»

Η 12η Δεκεμβρίου του 1975 ήταν η ημέρα της κρίσης. Η απειλή του υποβιβασμού δεδομένη για τον Παναθηναϊκό. Η ψηφοφορία ξεκίνησε και σταμάτησε στο 2-2. Η τελευταία ψήφος ανήκε στον Γιώργο Ανδριανόπουλο. Αυτός ψήφισε και κράτησε τον Παναθηναϊκό στην τότε Α’ Εθνική κατηγορία.

«Δεν επείσθην περί της ενοχής του σωματείου», είχε πει ακούγοντας κάποιους να τον κατηγορούν ότι ήταν φίλος του Απόστολου Νικολαΐδη και να του καταλογίζουν πολλά που δεν είναι τη παρούσης.

Της παρούσης όμως είναι το γεγονός ότι με μια Ολυμπιακή ψήφο σώθηκε ο Παναθηναϊκός. Η πορεία των επόμενων χρόνων έδειξε ότι οι δύο «αιώνιοι» πηγαίνουν μαζί. Δεν λατρεύει ο ένας τον άλλον. Αυτό είναι δεδομένο. Όμως ο ένας δίνει αξία στον άλλον.

Έδωσαν ποιότητα στο σημερινό μπάσκετ

Και επιστρέφουμε στο σήμερα. Οι μάχες Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού τόσο εκτός όσο και εντός συνόρων είναι αυτές που έδωσαν ποιότητα στο σημερινό μπάσκετ. Είναι αυτές που το έφεραν ψηλά στις συνειδήσεις των φιλάθλων. Χωρίς ίχνος υποτίμησης απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες, αυτές οι δύο κατάφεραν να ξεφύγουν. Μακάρι να έρθουν κι άλλες.

Έτσι έγινε και μετά το 1975 στο ποδόσφαιρο. Με την ψήφο ενός Ολυμπιακού. Ο Παναθηναϊκός επιβίωσε. Και μόνο του προκύπτει το ερώτημα: αν στη θέση του Ανδριανόπουλου ήταν ένας Δημήτρης Γιαννακόπουλος τι θα είχε συμβεί;

Ουδείς γνωρίζει. Άλλωστε είπαμε, με τα «αν» ιστορία δεν γράφεται. Αυτή έχει ήδη γραφτεί. Το θέμα μας είναι οι σελίδες της που γράφονται στις μέρες μας.