Το παλιό δεκάρι του Άρη, Κώστας Δράμπης: «Δεν προλαβαίνει να κλείσει μήνα μία 11άδα στον Ολυμπιακό»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Κώστας Δράμπης υπήρξε σπουδαίος χαφ του Άρη στη μεγαλύτερη ομάδα που είχε στο ποδόσφαιρο τη δεκαετία του '70. Φέτος για πρώτη φορά ο Άρης έπειτα από πολλά χρόνια πάει για τίτλο. Το λένε οι ίδιοι οι άνθρωποι του Άρη, το έδειξαν και με την ανατροπή επί του Ολυμπιακού, κάνουν καλές μεταγραφές, έφεραν τώρα καλό προπονητή. Είχαν πετύχει τρομερή ανατροπή και πέρσι στο τελευταίο κρίσιμο ματς των πλέι οφ με την ΑΕΚ όπου το 0-2 το γύρισε ο Άρης σε 3-2 και βγήκε στην Ευρώπη. Για να δούμε τι λέει σήμερα ο Κώστας Δράμπης τον οποίο βγάζω πρώτη φορά στο «ΦΩΣ». Υπήρξε και ακαδημαϊκός!

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 23/9/2022

(Φωτό ρετρό, είναι αυτός με τη μπάλα).

Πόσα χρόνια παίξατε στον Άρη;

Έπαιξα σε 10 πρωταθλήματα με τη φανέλα του Άρη. Από το 1971 μέχρι το 1981. Είχα 255 συμμετοχές και έβαλα 45 γκολ, αν και χαφ. Γνώρισα 14 διαφορετικούς προπονητές και δεν έχασα τη θέση μου στην εντεκάδα. Ανήκω στους 10 ποδοσφαιριστές του Άρη που έχουν πάνω από 200 συμμετοχές με τη φανέλα του. Βγήκα πρώτος σκόρερ του Άρη στη χρονιά-ρεκόρ που κάναμε 17 νίκες στο Χαριλάου σε 17 αγώνες! Τη σεζόν 1978-79. Κάναμε μεγάλα πράγματα στην Ευρώπη και τότε παίζαμε Έλληνες διαλεγμένοι από τις αλάνες. Όχι απλώς από Β' Εθνική και Γ' Εθνική αλλά και από ερασιτεχνικά σωματεία. Μεγάλα ονόματα όπως ο Κούης, ο Φοιρός δείτε από τι μικρά σωματεία ήρθαν στον Άρη.

Εσείς ήρθατε από τη Φλώρινα. Και επειδή θέλω να λέγονται αλήθειες στις συνεντεύξεις, πείτε μου κάτι αν το επιθυμείτε. Όταν ήσασταν μικρός στη Φλώρινα, ακούγατε άλλες γλώσσες;

Ε, βέβαια. Υπήρχε αυτή η διάλεκτος η σλαβική, μία ιδιόμορφη διάλεκτος. Υπήρχαν και τα αρβανίτικα. Υπήρχαν και τα ποντιακά. Μιλάμε για ολόκληρα χωριά αμιγώς ποντιακά. Θυμάμαι για παράδειγμα τον Νέο Καύκασο. Είχαμε και τους Βλάχους. Στα σχολεία μαθαίναμε ελληνικά αλλά και αρχαία ελληνικά. Έρχονταν όμως παιδιά από τα γύρω χωριά στο σχολείο και στα διαλείμματα μίλαγαν άλλη γλώσσα... Ξέραμε και εμείς την ιδιότυπη σλάβικη διάλεκτο, ακόμα θυμάμαι λίγες λέξεις. Αυτή είναι η Ιστορία, δεν είναι ντροπή να το πούμε.

Πόσων χρόνων είστε;

Πρόλαβα και έπαιξα με αντιπάλους τον Γιούτσο, τον Μποτίνο και θα νομίζουν ότι είμαι... 100 χρόνων. Είμαι 70. Θέλω να σας πω κάτι: ο Άρης πάντα είχε μεγάλη εκτίμηση από τους Αθηναίους φιλάθλους. Ερχόμασταν να παίξουμε στην Αθήνα, μέναμε στο ξενοδοχείο στην Κηφισιά, στο «Σεμίραμις», στο «Απέργης», και όταν βγαίναμε την Κυριακή το πρωί να πάμε να ανάψουμε ένα κερί στην εκκλησία συναντούσαμε αγάπη από Ολυμπιακούς, Παναθηναϊκούς, ΑΕΚτζήδες. Μας ζητούσαν να βγούμε φωτογραφίες μαζί τους. Είναι μεγάλη ομάδα ο Άρης, το τι ζήσαμε στη Θεσσαλονίκη δεν περιγράφεται.

Μου έχουν πει άλλοι παλιοί παίκτες του Άρη ότι αν η ομάδα σας είχε έναν μεγάλο στράικερ, έναν Θωμά Μαύρο, θα είχε πάρει δύο πρωταθλήματα.

Είναι αλήθεια αυτό. Είχαμε σπουδαία άμυνα, τρομερά χαφ, βάζαμε όλοι οι χαφ πολλά γκολ, μιλάμε για Κούη πρώτο σκόρερ, Μπαλλή, κι εγώ έβαζα γκολ, αλλά δεν είχαμε έναν φορ να «πυροβολά» όπως ήταν πριν από εμάς ο μεγάλος Αλεξιάδης. Για εμένα η ομάδα του Άρη τη δεκαετία του '70 ήταν η μεγαλύτερη ομάδα στην Ιστορία του Άρη και ας μην πήρε τίτλους που άξιζε. Άλλους τους χάσαμε στο τσακ όπως το μπαράζ με τον Ολυμπιακό για το οποίο στενοχωρηθήκαμε αφάνταστα και ποτέ δεν το ξεπεράσαμε, μας έχει σημαδέψει, και άλλους μας τους βούτηξαν. Το ξέρετε ότι έχω παίξει ματς με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο που μας διέλυσε και είχαμε τρεις αποβολές; Από το α' ημίχρονο είχαμε πάρει ήδη δύο κόκκινες κάρτες. Στο β' ημίχρονο πήραμε και τρίτη κόκκινη και παίζαμε με οκτώ παίκτες!

Είχατε κλάψει για τον Άρη;

Πάρα πολλές φορές. Όπως σας το λέω: πάρα πολλές φορές. Δεν βγαίναμε έξω από τα σπίτια μας μία εβδομάδα αν δεν νικάγαμε. Αγαπούσαμε πολύ την ομάδα και τον κόσμο. Τώρα δυστυχώς γέμισε το ελληνικό ποδόσφαιρο ξένους και κανείς δεν ενδιαφέρεται να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Οι ομάδες δίνουν 100 φορές περισσότερα λεφτά και δεν πετυχαίνουν τίποτα στην Ευρώπη.

Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος για εσάς;

Οι σκληροί που χτυπούσαν και πήγαιναν να σου σπάσουν το πόδι. Επειδή ήμουν «δεκάρι» είχα φάει πολύ ξύλο. Δεν ανταπέδιδα, δεν ήμουν σκληρός, δεν έχω δεχτεί ούτε μία κόκκινη κάρτα στην καριέρα μου. Μόνο τρεις κίτρινες και αυτές όχι για χτύπημα αλλά για καθυστέρηση. Ήμουν στυλ σαν τον Αϊδινίου, τεχνίτης με ακρίβεια στη μεγάλη και στη μικρή πάσα, χρησιμοποιούσα και τα δύο πόδια, έπαιζα ελεύθερος στο κέντρο, οργανωτής.

Πείτε μου ονόματα σκληρών αντιπάλων.

Ο Λιβαθηνός του Παναθηναϊκού, ο Χατζηιωάννου του ΠΑΟΚ, ο Ορφανίδης του Ηρακλή. Όταν έπαιζα με αντίπαλο τον Σούρπη και τον Καμάρα χαιρόμουν να παίζω μαζί τους. Σε αντίθεση με τον Τομαρά και τον Δημητρίου που ήταν σκληροί. Όπως και ο Συνετόπουλος ήταν σκληρός. Ο Φουντουκίδης, ο Γκλέζος και ο Σιώκος ήταν θηρία αλλά δεν πήγαιναν να σου σπάσουν το πόδι.

Στο γήπεδο τώρα πήγατε να δείτε το Άρης - Ολυμπιακός;

Ναι, πήγα. Μετά από καιρό πήγα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» μαζί με τους άλλους βετεράνους.

Πείτε μου για το ματς.

Το συζητούσαμε με τους άλλους βετεράνους, αυτό το υλικό του Άρη θέλει ένα «εξάρι» και δεν θα έχει να ζηλέψει τίποτα από τις άλλες ομάδες που θα διεκδικήσουν το πρωτάθλημα. Αν βουλωθεί αυτή η «τρύπα» στο κέντρο, ο Άρης είναι ικανός για τα πάντα.

Δεν υπάρχει αντίπαλος να τρομάζει.

Σωστό. Ο Ολυμπιακός πρώτη φορά είναι τόσο «καθισμένος», ο ΠΑΟΚ επίσης είναι «καθισμένος». Η ΑΕΚ είναι λίγο ανεβασμένη, όπως και ο Παναθηναϊκός. Αλλά δεν υπάρχει φόβητρο. Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες ότι πάμε για πρωτάθλημα, όμως βλέπω την ποιότητα που έχει το υλικό. Και είμαι ενθουσιασμένος από την παρουσία του κόσμου του Άρη.

Τον Ολυμπιακό πώς τον είδατε στο «Κλεάνθης Βικελίδης»;

Η αιτία της καθίζησης του Ολυμπιακού είναι ότι δεν έχει ομοιογένεια, παίζουν συνεχώς διαφορετικοί παίκτες, δεν προλαβαίνει ούτε μήνα να κλείσει μία εντεκάδα! Πώς να φορμαριστεί; Ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη οικονομική ευχέρεια στις μεταγραφές, έχει εξελιχθεί σε μία εταιρεία διεθνούς επιπέδου ιδιοκτησίας παικτών, αλλά πρέπει αυτή η μεγάλη ομάδα να γίνει ομάδα. Με κοντά στους 40 παίκτες ρόστερ είναι δύσκολο. Ο Άρης με πολύ μικρότερο μπάτζετ από τον Ολυμπιακό ήταν ανώτερος στο μεταξύ τους ματς.

Ο Πάλμα παίρνει «ψίχουλα», το γνωρίζετε;

Πώς δεν το γνωρίζω… Ο Άρης δεν έχει πολλά χρήματα, έχει ήδη κάνει την υπέρβασή του και δεν πρέπει να ξανοίγεται, μην έχουμε τα προβλήματα τα παλιά...

Τα ζήσατε στο πετσί σας εσείς, ήσασταν και γενικός αρχηγός ένα διάστημα.

Ήμουν γενικός αρχηγός στον α' γύρο τη χρονιά που υποβιβάστηκε ο Άρης, το 2013, με πρόεδρο τον Ηλιάδη. Τα Χριστούγεννα γύρισε ο Σκόρδας και έφυγε ο Ηλιάδης, έφυγα και εγώ.

Για τον Καρυπίδη τι γνώμη έχετε;

Χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά, βλέπω ότι πάει καλά, δεν χρωστάει, μάζεψε τα οικονομικά που ήταν πάντα πρόβλημα. Ανεβάζει τον πήχη. Όμως αλλάζει εύκολα προπονητές. Όπως όλοι σχεδόν στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να κάνεις βιαστικές επιλογές στους προπονητές, πρέπει να ψάχνεις καλά ποιον θα φέρεις και μετά να τον στηρίζεις. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο αφελληνισμός του πρωταθλήματος, υπάρχουν λίγοι ξένοι που κάνουν… μπαμ, τα 2/3 των ξένων είναι μέτριοι.

Πώς παίξατε στον Άρη ένα νέο παιδί που ήρθε από τη Φλώρινα;

18,5 χρόνων ήρθα από τη Φλώρινα, ήμουν πρώτος μαθητής και ετοιμαζόμουν για το Πανεπιστήμιο. Πήρα άδεια από τον τότε προπονητή του Άρη να μην πάω στην προετοιμασία για να ετοιμαστώ για τις εξετάσεις. Άγγλος προπονητής, ο Μακ Γκίνες.

Σας άφησε;

Μου φέρθηκε σαν πατέρας, με αγάπησε, με πίστεψε. Ήμουν πρωταθλητής Ελλάδας στο σκι στη Φλώρινα, έπαιζα ποδόσφαιρο στη Β' Εθνική με τον Νικηφόρο Φλωρίνης από 16 χρόνων. Εκείνη τη χρονιά που με πήρε ο Άρης είχα βάλει στη Β' Εθνική 12 γκολ στον β' γύρο! Και είχα κάνει δημοσιογραφικό ντόρο. Με ήθελαν ο Άρης και ο Ηρακλής, έγινε σίριαλ. Ο προπονητής του Άρη λοιπόν δέχτηκε να μην πάω στην προετοιμασία. Την πρώτη μου προπόνηση με τον Άρη την έκανα 15 μέρες πριν αρχίσει το πρωτάθλημα. Με πήρε αμέσως στην αποστολή! Μιλάμε για τον Άρη που έναν χρόνο πριν είχε πάρει το Κύπελλο, το 1970, και έλεγα «πώς θα παίξω εγώ με αυτά τα θηρία;». Ξέρετε τι παίκτες είχε;

Γνωρίζω.

Κι όμως, έπαιξα μετά από δυο τρία ματς σε επίσημο αγώνα με τον Άρη. Και πήρα συμμετοχές στο πρώτο μου πρωτάθλημα, αν και ήμουν μικρός. Το πρώτο μου ματς ήταν επειδή τιμωρήθηκε ο Συρόπουλος και ανέλαβα να φυλάξω τον Δομάζο στη Λεωφόρο! Έγραφαν τέτοιους ύμνους για εμένα που δεν το πίστευα. Έκανα 12 συμμετοχές την πρώτη χρονιά. Χωρίς προετοιμασία, 19 χρόνων. Τη δεύτερη χρονιά έκανα 24 συμμετοχές. Και πήρα φόρα. Σε μια ομάδα που δεν πίστευα ότι θα έπαιζα βλέποντας τον μεγάλο Χρηστίδη τερματοφύλακα, τα φοβερά πλάγια μπακ Πάλλα και Ναλμπάντη να ανεβοκατεβαίνουν από τότε τις πλευρές, τον Σπυρίδωνα και τον Σεμερτζή που δεν πέρναγε κουνούπι, στο κέντρο τον Συρόπουλο και τον Κεραμιδά, απίθανο δίδυμο, και μπροστά τον μεγάλο Αλεξιάδη, μεγάλο σκόρερ του Άρη με τρομερό κεφάλι.

Αληθεύει ότι ο ΠΑΟΚ κόντεψε να σας πάρει από τον Άρη;

Ναι, με ήθελε ο Παντελάκης. Είχαμε μιλήσει, δεν το κρύβω. Αλλά του είπαν άλλοι από το συμβούλιο «πριν από λίγους μήνες ρίξαμε τον Ηρακλή στη Β' Εθνική, αν πάρουμε και τον Δράμπη από τον Άρη, θα μας κυνηγάει όλη η Θεσσαλονίκη».

Μετά τον Άρη πήγατε στον Μακεδονικό. Γιατί;

Επειδή γέννησε η γυναίκα μου, έχτιζα και σπίτι, δεν ήθελα να φύγω από τη Θεσσαλονίκη. Με έψησε ο Βουλινός που είχε τότε τον Μακεδονικό, πήγα μαζί με τον Φανάρα και τον Κερμανίδη, ο Βουλινός πήρε έναν από τον Άρη, έναν από τον ΠΑΟΚ και έναν από τον Ηρακλή! Και ανεβάσαμε αμέσως τον Μακεδονικό στην Α' Εθνική. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο νωρίς, λίγο μετά τα 30, γιατί διορίστηκα καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο Κιλκίς. Εγώ γιατρός ήθελα να γίνω, αλλά η Ιατρική ήταν δύσκολη, έπρεπε να παρακολουθώ τα μαθήματα, να διαβάζω πολύ και δεν μπορούσα να τα κάνω αυτά λόγω του ποδοσφαίρου. Έτσι, εκμεταλλεύτηκα το ότι είχαμε προκριθεί με την Εθνική Ελπίδων στα τελικά του Γιούρο της Σουηδίας και ο έφορος των εθνικών ομάδων τότε, ο Γιώργος Θωμαΐδης, μου είπε «πάρε αυτό το χαρτί και πήγαινε να εγγραφείς στα ΤΕΦΑΑ». Και άλλαξα πορεία.

Και πήγατε στο Κιλκίς;

Ναι, στην ασφάλεια της μονιμότητας, τότε οι ποδοσφαιριστές ακόμα και στις μεγάλες ομάδες ήταν σε οικονομική ανασφάλεια. Έμεινα στο Κιλκίς και δίδασκα σε Γυμνάσια και Λύκεια. Πήρα απόσπαση μετά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στα ΤΕΦΑΑ και ήμουν στη διδασκαλία ποδοσφαίρου. Και για έναν χρόνο ήμουν ο υπεύθυνος της μικτής ποδοσφαίρου σε όλο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, έκανα την επιλογή από χιλιάδες φοιτητές και συμμετείχαμε στην Πανεπιστημιάδα. Αργότερα έγινα σχολικός σύμβουλος Δυτικής Μακεδονίας. Είχα ευθύνη για περίπου 300 σχολεία και 280 καθηγητές Φυσικής Αγωγής. Αυτή η θέση είναι υψηλή, ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Παιδείας.

Πώς θέλετε να κλείσουμε;

Είναι μεγάλη και ιστορική ομάδα ο Άρης, αυτό το καταλαβαίνει όποιος μπει μέσα στο γήπεδο του Άρη. Αυτή η ομάδα έχει έναν κόσμο πολύ δυναμικό που δεν έχει πάρει τις χαρές που αξίζει.

Πρόβλημα είχατε ποτέ στους δρόμους ή σε μαγαζιά με οπαδούς του ΠΑΟΚ;

Όχι. Μάλιστα ήμουν από τους λίγους Αρειανούς που μπορούσα να πάω να δω ματς του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη, στην Τούμπα. Διότι δεν ήμουν σκληρός παίκτης, ούτε προκαλούσα. Με τον Γιώργο Κούδα και τον Κούλη Αποστολίδη υπήρξα και οικογενειακός φίλος. Σκυλιάζαμε να κερδίσει ο καθένας μας, εκείνοι για τον ΠΑΟΚ, εγώ για τον Άρη, αλλά μέχρις εκεί. Πρέπει να σκεφτόμαστε τα νέα παιδιά για ό,τι κάνουμε. Να μην πυροδοτούμε τα πάθη.