Με εννέα …Σέρχιους …Ράμους δεν προκρίθηκε κανείς

Καταπληκτικός ο Χάρι Κέιν, ηγέτης και άρχοντας, έγραψε ιστορία και ο Πίκφορντ έσπασε την κατάρα των πέναλτι την ώρα που η Αγγλία ετοιμάζεται για την καλύτερη πορεία της σε Μουντιάλ εδώ και δεκαετίες. Όμως, επειδή όλοι θα ασχολούνται με τα αστέρια της Πρέμιερ Λιγκ, λέμε να μιλήσουμε για τους «καφετέρος».

Απλά αδίκησαν τον εαυτό τους. Όσο φιλικό και συμπαθέστατο είναι το κοινό τους που χόρευε συνέχεια και επευφημούσε την προσπάθεια, τόσο αντιαισθητικός ήταν ο τρόπος λειτουργίας των παικτών της ομάδας για περισσότερο από 70 λεπτά.

Δεν ήταν η ομάδα που θαυμάσαμε στο 3-0 επί της Πολωνίας. Δεν ήταν αυτοί που κατέβαλε τη Σενεγάλη στηριζόμενη καθαρά στις δικές της ποδοσφαιρικές δυνάμεις. Δεν ήταν το εντυπωσιακά μαχητικό σύνολο που πάλευε από το 3’ με δέκα παίκτες κόντρα στην Ιαπωνία και διεκδίκησε ακόμα και τη νίκη κατά διαστήματα.

Δεν ήταν η ομάδα που συνδύαζε άψογα το δυναμισμό με τα τεχνικά χαρίσματα. Οι παίκτες του Χοσέ Νέστορ Πέκερμαν αντιμετώπισαν την Αγγλία όντας το μεγάλο αουτσάιντερ. Για τα δύο τρίτα της αναμέτρησης ο λόγος που υπήρχαν στο γήπεδο ήταν για να κλοτσούν τους Άγγλους, θεωρώντας ότι έτσι θα λύγιζαν.

Τα 23 φάουλ που καταλογίστηκαν ήταν πολύ λίγα για το βρώμικο παιχνίδι τους. Και οι έξι κίτρινες κάρτες ακόμα λιγότερες. Σε κάθε φάση χτυπούσαν τον Κέιν και τους άλλους είτε με τα πόδια στους αστραγάλους είτε με τα χέρια είτε με το σώμα σε εναέριες μονομαχίες είτε με τους ώμους είτε ακόμα και με το κεφάλι. Πατέντες για το πώς θα χτυπήσουν τον αντίπαλο χωρίς να τιμωρηθούν δημιούργησαν. Μαζί φυσικά με αλλεπάλληλα τραβήγματα σε κάθε φάση. Συγχρόνως σε κάθε εναντίον τους σφύριγμα, ορμούσαν όλοι μαζί στον Αμερικανό διαιτητή, διαμαρτυρόμενοι ομαδικά. Με τσαμπουκάδες και μαγκιά πήγαν να προκριθούν και με ύπουλα χτυπήματα. Αν η Εθνική Ισπανίας έχει έναν Σέρχιο Ράμος που μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες τακτικές, η χθεσινή Κολομβία είχε τουλάχιστον εννέα.

Άξιο αναφοράς ότι εγκλωβίστηκαν σε αυτό το στυλ. Δέχτηκαν γκολ στο 57’ και άρχισαν να προσπαθούν δημιουργικά μετά το παρά 20 από το 90’! Ήταν πίσω στο σκορ και ακόμα χτυπούσαν και φώναζαν!

Και το χειρότερο ήταν ότι σε όλο αυτό το κακόγουστο θέατρο πρωτοστατούσε ο Φαλκάο και ακόμα περισσότερο ο Κουαδράδο. Ο πρώτος δεν έπαιξε στο προηγούμενο Μουντιάλ γιατί του …κλάδεψαν το γόνατο κάποιοι σαν τους συμπαίκτες του, τους οποίους χθες υποστήριζε σε κάθε τους διαμαρτυρία κι ας έβλεπε ότι μαρκαρίσματά τους ήταν σκληρά και αντιαθλητικά υπέρ του δέοντος. Ο Κουαδράδο δεν προέβη ούτε σε μια ενέργεια σαν αυτές που κάνει στη Γιουβέντους και τον θαυμάζει η υφήλιος. Ούτε καν ο Κιντέρο που έχει διακριθεί σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μόνο ο στόπερ Ντάβιντσον Σάντσες τήρησε λιγότερο επιθετική στάση. Σκεφτόταν και το μέλλον του προφανώς. Συμπαίκτης του και αρχηγός του, αν όχι …βασιλιάς του, είναι στην Τότεναμ ο Κέιν…

Τουλάχιστον ο Μπάκα, ο Μουριέλ και ο Ουρίμπε διασώθηκαν. Πέρασαν στο ματς ως αλλαγή στο διάστημα που η ομάδα τους …υποχρεώθηκε να παίξει ποδόσφαιρο για να ισοφαρίσει.

Αν προκρινόταν η Κολομβία χθες, θα ήταν μια από τις μεγαλύτερες αδικίες που συνέβησαν ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Και ευτυχώς που αποκλείστηκε. Ανεξαρτήτως αν κάποιος συμπαθεί ή όχι την Αγγλία, ήταν η ομάδα που μπήκε στο γήπεδο για να αποδώσει ποδόσφαιρο. Και προκρίθηκε. Μπάλα θέλουμε να δούμε στη συνέχεια της διοργάνωσης. Όχι ξύλο και τσαμπουκάδες που θυμίζουν ΠΑΟΚ από τις πιο «ένδοξες» στιγμές της Τούμπας. Αυτά για να μην ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.