Εμπαπέ: Ευτυχισμένος κάτω από τη σκιά του

Πρωί πρωί, λοιπόν, ξεφύλλισα την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια αναζητώντας στοιχεία για το Bondy, γενέθλια γη του Κιλιάν Εμπαπέ, του ποδοσφαιριστή για τον οποίο μιλά σήμερα όλος ο πλανήτης μετά τα κατορθώματά του στον αγώνα Γαλλίας-Αργεντινής 4-3 στο Μουντιάλ.

Και είναι το Bondy ένα προάστιο, καμιά δεκαριά χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο του Παρισιού. Παλιά, μέσα στο πυκνό του δάσος, λημέριαζαν ληστές ενώ το 13ο αιώνα στην περιοχή λειτουργούσε λεπροκομείο.

Ο πληθυσμός του υπερδιπλασιάστηκε τη δεκαετία του 1960 όταν πολλές οικογένειες με χαμηλό εισόδημα εγκαταστάθηκαν σε αυτό για να ακολουθήσουν, αργότερα οικογένειες μεταναστών από τη Βόρεια και Υποσαχάρια Αφρική.

Φτωχική η ζωή στο Bondy αλλά οι κάτοικοί του δηλώνουν "Ευτυχισμένοι κάτω από τη σκιά του", όπως είναι το μότο της πόλης.

Το Bondy δεν είναι παράδεισος, αλλά, όπως έγραψε αρθρογράφος του ESPN, «αν διαλέγατε ένα μέρος για να γεννηθεί ένα επίδοξος ποδοσφαιριστής, ίσως αυτή να είναι η κατάλληλη πόλη και αυτή η οικογένεια των Καμερουνοαλγερινoγάλλων».

Ο Εμπαπέ γεννήθηκε σε ένα από τα συγκροτήματα διαμερισμάτων που χτίστηκαν την δεκαετία του '60. Σε ένα από αυτά που κοσμείται τώρα με μια γιγαντιαία τοιχογραφία του. Κλώτσησε για πρώτη φορά μπάλα στο γηπεδάκι με τον τεχνητό χλοοτάπητα που βρίσκεται εκεί κοντά.

Τα πρώτα μαθήματα του τα έδωσε ο πατέρας του, που ήταν προπονητής στην ομάδα νέων της πόλης. Ο μικρός είχε το ταλέντο αλλά είχε και κάτι παραπάνω από τα άλλα παιδιά. Άκουγε τις συμβουλές των προπονητών, τις αφομοίωνε ταχύτατα και συμμορφωνόταν με αυτές.

Σαν παιδί δεν ονειρευόταν να γίνει μια μέρα επαγγελματίας. ΗΞΕΡΕ ότι θα γινόταν. Αλλά αυτό δεν τον έκανε διόλου αλαζόνα. Ήταν πάντα ήρεμος και ευγενικός, όπως τον είδαμε στις συνεντεύξεις που έδωσε μετά τον θρίαμβο του κατά της Αργεντινής, που έφερε στο νου πολλών τον θρυλικό Πελέ στο Μουντιάλ του 1958.

Ο Εμπαπέ σφυρηλατήθηκε πνευματικά από πολύ μικρός. Έτσι όπως ήταν ικανότατος, έπαιζε πάντα αντίπαλος με μεγαλύτερα παιδιά. Στα 11 τα έβαζε με 13χρονους, στα 13 με 15χρονους. Πάλευε με παίκτες που του έριχναν στο μπόι 13 και 15 πόντους. Και πάντα προσπαθούσε να τους νικήσει.

Έτσι έχτισε το κορμί σπρίντερ και την αντοχή δρομέα μεγάλων αποστάσεων, ώστε να τρέχει με μέσο όρο ταχύτητας τα 36 χιλιόμετρα την ώρα και στο 90΄ του αγώνα, κι όταν οι αντίπαλοι του «τα έχουν φτύσει», αυτός να είναι ικανός να χτυπήσει ένα 40αρι!

Σήμερα, στα 19 του είναι πλούσιος και διάσημος. Πολλοί θα ζήλευαν την τύχη του. Εκείνος, ωστόσο νιώθει φυλακισμένος και δεν περνάει στιγμή που να μην αναπολεί τη χαμένη παιδική του ηλικία.

Όλοι βλέπουν σε αυτόν το σούπερ ταλέντο, τον μεγάλο ποδοσφαιριστή. «Σου δίνει την εντύπωση ότι είναι ήδη 30. Τόσο ώριμος είναι» ομολόγησε ο Νεϊμάρ.

Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, δεν στέκονται μόνο στην ταχύτητά του, στην ικανότητα να ντριμπλάρει, να σουτάρει και να σουτάρει. Μιλούν για τον χαρακτήρα του, την εξυπνάδα, την ηρεμία του, το μυαλό του.

«Σκέφτεται. Ενώ ντριμπλάρει σκέφτεται. Ενώ τρέχει σκέφτεται. Όταν παίζει σκέφτεται. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή. Να σκέφτεται».

Έχει μεγάλη σημασία, ποιος το λέει αυτό. Το καταθέτει ο παίκτης με τον οποίο όλοι παρομοιάζουν τον Εμπαπέ. Ο Τιερί Ανρί.