Σαν πόλη κουρσεμένη

Στο στιγμιότυπο αυτό κατοπτρίζεται όλη η εγκατάλειψη και η ερημία που χαρακτήριζαν την παγκόσμια πρωταθλήτρια σε αυτό το Μουντιάλ. Η Κορέα έσυρε το παραβάν και αποκαλύφθηκε ο υπερόπτης βασιλιάς γυμνός, δίχως ούτε ένα φύλλο συκής στα απόκρυφά του.

Τελικά πέσαμε όλοι έξω βλέποντας τη νίκη στο τελευταίο λεπτό με τη Σουηδία. Δεν ήταν φιλί της ζωής αυτό που της δόθηκε σε εκείνο το ματς, μα νεκροφίλημα. Πεθαμένη ήταν η Γερμανία και δεν το ήξερε. Απλά η κηδεία τελέστηκε τρεις μέρες αργότερα.

Πως έφτασε, όμως, στο σημείο αυτό η άτρωτη Γερμανία που είχε παρασύρει στο διάβα της όλους τους αντιπάλους στα προκριματικά και πήγαινε στη Ρωσία για να υπερασπιστεί -με πολλές πιθανότητες- το στέμμα της; Της έλλειπαν, πιστεύω, πολλά. Τα πιο σημαντικά ήταν:

Ηγέτης: Πριν από τέσσερα χρόνια υπήρχαν ο Λαμ, ο Σβαϊστάινγκερ, ο Κλόσε, ο Μερτεσάκερ, φυσιογνωμίες ηγετικές στα αποδυτήρια και στο τερέν. Ένας ένας όμως αποσύρθηκαν, αφήνοντας την ομάδα ορφανή, δίχως καθοδήγηση, ένα τσούρμο χύμα στο κύμα.

Ανανέωση: Η ομάδα κάτω των 21 της Γερμανίας κατέκτησε πέρσι το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ε, λοιπόν, ούτε ένας από τους παίκτες της δεν είχε την τιμή να βρεθεί στα γήπεδα της Ρωσίας, αντίθετα με την αντίστοιχη φουρνιά του Νόιερ, του Οζίλ, του Κεντίρα, του Μπόατενγκ που είχε προωθηθεί στο Μουντιάλ του 2010.

Τρανζίσιον: Έβγαζε μάτια σε όλο το τουρνουά. Κάθε φορά που οι παίκτες της ανέβαιναν στην επίθεση δεν είχαν γρήγορες επιστροφές, με αποτέλεσμα να «τρώνε» αντεπιθέσεις. Αλλά και όταν πολιορκούσαν την περιοχή του αντιπάλου δεν είχαν την απαραίτητη εκρηκτικότητα για να διασπάσουν την άμυνα.

Φορ: Ο καλός φορ στο γερμανικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Ο Βέρνερ της Λειψίας που ήταν η πρώτη επιλογή του Λεβ στη Ρωσία δεν είναι πρώτη κλάση επιθετικός. Ούτε καν σέντερ- φορ είναι, πιο πολύ ακραίος μοιάζει. Οι άλλες του επιλογές: ο γέρο Γκόμεζ και ο Μίλερ που έχει ξεχάσει να σκοράρει.

Ομοψυχία: Η ενέργεια των Οζίλ και Γκουντοκάν να φωτογραφηθούν με τον -σε προεκλογική εκστρατεία- Ερντογάν τον Μάιο στο Λονδίνο δεν άρεσε σε κανένα, στάθηκε αφορμή να ξυπνήσουν τα υπερπατριωτικά αισθήματα των Γερμανών απέναντι στους νατουραλιτέ και να χωριστεί η ομάδα σε δυο στρατόπεδα.

Τύχη: Αν ο Χιούμελ δεν έβρισκε τη μπάλα με τον ώμο αλλά με το κεφάλι στη φάση του 86΄, όλα θα ήταν διαφορετικά. Είναι αλήθεια, ότι σε αυτό το τουρνουά η Γερμανία δεν είχε το λαγοπόδαρο που είχε στα γήπεδα της Βραζιλίας. Τότε που γλίτωσε από του χάρου τα δόντια στο πρώτο της ματς με την Πορτογαλία (πριν ξεσπάσει 4-0) ή στο τελευταίο (θυμηθείτε την απίθανη ευκαιρία του Ιγκουαΐν).