Άρης: 50 δευτερόλεπτα μακριά...
Χρειάζεσαι και τύχη. Χρειάζεσαι και καθαρό μυαλό. Όλα τα χρειάζεσαι για να φτάσεις ως το τέλος του δρόμου. Δυστυχώς δεν αρκεί μόνο η προσπάθεια για μια πρόκριση σε έναν τελικό, πόσο μάλλον για να τον κερδίσεις. Ο Άρης δεν θα τον παίξει καν παρότι βρέθηκε μόλις 50 δευτερόλεπτα μακριά…
Ο Άρης είχε τύχη στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Γλίτωσε μία από την αστοχία του Ολιβέιρα στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, γλίτωσε από το δοκάρι του Σιμόες και εκμεταλλεύτηκε δύο καταστάσεις για να προηγηθεί με 2-0 στο 93’.
Κι όμως “κατάφερε” να αποκλειστεί. Γιατί ο τρίτος, ο απλός παρατηρητής θα πει “έτσι είναι το ποδόσφαιρο, αυτή είναι η ομορφιά του”. Και θα έχει δίκιο.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Πρέπει να έγινε σήμερα στο άδειο Κλεάνθης Βικελίδης το πιο συναρπαστικό παιχνίδι όχι μόνο της χρονιάς, ίσως και της δεκαετίας…
Και αυτό οφείλεται πρωτίστως στον Μάρκο Λιβάγια. Αυτός άλλαξε την ιστορία του αγώνα, αυτός “ακύρωσε” ό,τι καλό είχε κάνει ο Άρης μέχρι το 95:06, αυτός άλλαξε τον έναν φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας στη μετά κορωνοϊό εποχή.
Μπορεί να πει κανείς ότι δεν προσπάθησαν οι παίκτες του Άρη; Σε καμία περίπτωση. Τα έδωσαν όλα. Όπως και οι παίκτες της ΑΕΚ. Προφανώς και στο δίλεπτο που απέμενε στην κανονική διάρκεια του ημιτελικού οι παίκτες του Ένινγκ έχασαν λίγο το μυαλό τους, ίσως να πίστεψαν περισσότερο από ότι θα έπρεπε ότι θα παίξουν στον τελικό του Κυπέλλου.
Και ο Λιβάγια δεν είναι παίκτης που συγχωρεί εύκολα λάθη ή αδράνειες. Κακά τα ψέματα, όσο ιδιόρρυθμος μπορεί να είναι σαν χαρακτήρας, άλλο τόσο έντονη είναι η ποδοσφαιρική προσωπικότητά του και αυτή έστειλε την ΑΕΚ στον τελικό για πέμπτη σερί χρονιά.
Ο Άρης επί της ουσίας δεν έχει στόχο αγωνιστικό από εδώ και πέρα. Έχασε την ευκαιρία σήμερα με τον αποκλεισμό και πλέον περισσότερη σημασία έχει τι θα κάνει με τις ανανεώσεις, με το απαγορευτικό μεταγραφών και την βιωσιμότητά του, παρά με τη συνέχειά του στα πλέι οφ, δίχως αυτό να σημαίνει ότι θα τα παρατήσει. Κάθε άλλο…
Ο Άρης θα πρέπει να αφήσει στην άκρη τα πολλά “αν” που ίσως και να δικαιούται να λέει και για την απουσία του κόσμου από τις κερκίδες και για όσα έγιναν στον πρώτο ημιτελικό και για τις απουσίες των Βέλεθ και Σόουζα, διότι πολύ απλά με τα “αν” δεν γράφτηκε ποτέ η ιστορία.
Θα κοιτάξει μπροστά και οφείλει στον… εαυτό του να παρουσιαστεί ακόμα πιο έτοιμος, ακόμα πιο θωρακισμένος και αποφασιστικός την επόμενη σεζόν…
