Δεν τα παρατάς. Αντιδράς...

Ο Ολυμπιακός έχασε με σκληρό τρόπο από την ΑΕΚ και τώρα έχει δύο επιλογές. Ή να αντιδράσει στο πρωτάθλημα ή να τα παρατήσει. Καλό θα είναι να κάνει το πρώτο. 

Δεν τα παρατάς. Αντιδράς...

Η νίκη της ΑΕΚ επί του Ολυμπιακού με σκορ αποκλεισμού και με τον Αλμέιδα να κερδίζει κατά κράτος τον Μίτσελ, δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Το τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν ο Βρουσάι δεν γλιστρούσε, αν ο Γκάρι είχε ισοφαρίσει κι αν ο Σαμασέκου δεν έβαζε το αυτογκόλ, δεν έχει τόση σημασία. Ο Ολυμπιακός ήταν κατώτερος περιστάσεων και προσδοκιών, σε επίπεδο προπονητή και παικτών.

Η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού έχει υποστεί πολλά. Βαριές ήττες στην Ευρώπη, αποτυχίες στα εγχώρια ντέρμπι, τώρα αποκλεισμό ουσιαστικά από το πρώτο ματς για τον τελικό του Κυπέλλου. Έχει κάνει τόσα πολλά λάθη από την αρχή της χρονιάς που αυτά του Βρουσάι και του Σαμασέκου ήταν πταίσματα.

Ο Μίτσελ απέτυχε στο πρώτο ματς του Ολυμπιακού στη νέα έδρα της ΑΕΚ. Ακόμη και οι αλλαγές του δεν ήταν σωστές. Ακόμη και ο τρόπος που πήγε να βάλει ένα γκολ και ρίσκαρε για να δεχτεί τρίτο δεν ήταν σωστός. Ακόμη και η αποχώρηση στο ημίχρονο των Βρουσάι και Σαμασέκου ήταν «ανφέρ». Ας τους έβγαζε λίγο αργότερα. Ή ας μην τους έβαζε καθόλου.

Για το 3-0 από την ΑΕΚ έχουν ευθύνη όλοι μέσα στην ομάδα. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Όπως βέβαια έχουν «ευθύνη» όσοι είχαν πετύχει αυτό το σερί πέντε ετών χωρίς ήττα από την ΑΕΚ. Δεν παραγράφεται και δεν ξεχνιέται. Μία ήττα σε πέντε χρόνια θα ερχόταν. Απλώς όχι έτσι.

Ο Ολυμπιακός, ο Μίτσελ και οι παίκτες κάπου παρέλειψαν τη σκέψη ότι εκτός από ένα ματς κόντρας και γοήτρου ήταν και ένας ημιτελικός με ρεβάνς. Μια ήττα με λογικό σκορ δεν θα έφερνε αποκλεισμό. Τώρα έτσι όπως ήρθε μοιάζει να φέρνει την καταστροφή. Κι αυτό δεν πρέπει να γίνει.

Η χρονιά έχει πολλά ντέρμπι για αντίδραση και για το στόχο του πρωταθλήματος. Ακόμη και η ρεβάνς με την ΑΕΚ μπορεί να είναι μια αντίδραση. Το θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός δείχνει πως δεν μπορεί να αντιδράσει. Αναμφίβολα το θέλει και το προσπαθεί, αλλά όλα πάνε λάθος ή στραβώνουν ή αναδεικνύονται αδυναμίες.

Το να παρατήσει ο Ολυμπιακός τη σεζόν και τη μάχη για τον τίτλο δεν είναι φυσικά λύση. Ούτε η απόλυτη διάλυση είναι λύση. Αυτή η ομάδα καλείται να αντιδράσει. Και να το παλέψει. Έχει κίνητρα και έχει ποιότητα. Αν δεν υπάρχει κάποιος να αξιοποιήσει αυτή την ποιότητα, τότε δεν υπάρχει και άλλη επιλογή. Για τώρα. Αλλιώς αν κρίνουν ότι τα σφάλματα του Μίτσελ είναι ότι έβαλε τον Βρουσάι δεξί μπακ (έχει παίξει ξανά εκεί) ότι έχει αφήσει έξω τον Φορτούνη, ότι έβαλε τον Σαμασέκου ή δεν έβγαλε τον τάδε και τον δείνα, τότε το πρόβλημα δεν θα λυθεί.

Η ίδια η ομάδα αυτή τη στιγμή μπορεί να δώσει τις απαντήσεις. Αν από αυτή τη βαριά ήττα τα παρατήσει ή διαλυθεί με τόσα ντέρμπι μπροστά και με ένα στόχο εφικτό στο πρωτάθλημα, ε τότε ας τα παρατήσει και ας διαλυθεί. Να το συζητήσουν και να το αποφασίσουν.

Η διαιτησία δεν έκρινε το ματς. Ήταν, όμως, τραγική. Αλλά όσο ο Ολυμπιακός στέκεται περισσότερο σε αυτά και λιγότερο στα δικά του, δεν θα βρει άκρη. Ο Αραούχο έπρεπε να αποβληθεί δυο τρεις φορές με τα φάουλ στον Βαλμπουενά. Κρίμα στον Αργεντινό γιατί αδικεί τον εαυτό του με τον τρόπο που πολλές φορές μαρκάρει. Και μπράβο στον Γκατσίνοβιτς που ήταν ο κορυφαίος της ομάδας του και έδειξε επίπεδο με τη συμπαράσταση στον Σαμασέκου για το αυτογκόλ