Είχε συμβεί πάλι με Γάλλους και Γερμανούς για τον Ολυμπιακό

Έτσι είναι, λέει, το ποδόσφαιρο. Αλλά και πάλι δεν μπορεί να ξεπεραστεί τόσο απλά. Πρέπει φυσικά ο Ολυμπιακός να το αφήσει πίσω και να δει άμεσα τη συνέχεια, όμως τα λόγια κάποιες φορές θέλουν το χρόνο τους για να γίνει επεξεργασία.

Κι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο σαν το φινάλε των αγώνων στο Φράιμπουργκ και στη Ναντ, με την εναλλαγή συναισθημάτων στις καθυστερήσεις να μοιάζει με απρόσμενο τέλος μιας ταινίας που «κόβει την ανάσα» ή σαν μια καλοστημένη πλοκή ενός σκηνοθέτη που επιδιώκει εν τέλει να αιφνιδιάσει το κοινό, ε χρειάζεται λίγος χρόνος. Αρκετός μπορώ να πω.

Θύμισε πολύ εκείνο το τελευταίο κομμάτι των αγώνων στο Champions League το 2011. Τότε που ο Ολυμπιακός είχε νικήσει 3-1 την Άρσεναλ και πανηγύριζε την πρόκριση στους «16», αλλά η Ντόρτμουντ ενώ νικούσε 2-0 την Μαρσέιγ (του Ματιέ) δέχτηκε όχι απλώς την ισοφάριση, αλλά και τρίτο γκολ στο 89'. Ώστε να μείνουν οι «ερυθρόλευκοι» έξω (συνεχίζοντας τότε βέβαια στο Europa). Πάλι Γερμανοί και Γάλλοι ήταν στο σκηνικό, όπως τώρα η Φράιμπουργκ και η Ναντ. Κάπως έτσι είχαμε νιώσει τότε όλοι, αν και το μυαλό είχε πάει και αλλού για εκείνη την ανατροπή.

Τέλος πάντων. Ο Ολυμπιακός δεν άξιζε να έχει αυτόν τον αποκλεισμό, με τέτοιο τρόπο. Δεν το άξιζε έτσι όπως έπαιξε στην Γερμανία, τουλάχιστον για μία ώρα. Ή όπως έπαιξε αμυντικά στο Μπακού με την Καραμπάγκ. Ή με τους Αζέρους στο Φάληρο πάλι για μία ώρα.

Όταν βέβαια η καλύτερη φετινή εμφάνιση έρχεται τέλη Οκτώβρη, όταν έχουν γίνει όλα όσα έχουν γίνει στο πιο μακρύ καλοκαίρι της ιστορίας με τις αμέτρητες ανατροπές και διαφοροποιήσεις, όταν για μία ακόμη φορά ο Ολυμπιακός δέχεται γκολ στις καθυστερήσεις ευρωπαϊκού αγώνα του, όταν το είχε πάθει στην πρεμιέρα από τη Ναντ στην Γαλλία (κι εκείνο το γκολ εν τέλει πληρώνει) ενώ είχε ξανασυμβεί όλο το καλοκαίρι στα προκριματικά, στα ματς με τους Ισραηλινούς, τους Σλοβάκους, τους Κύπριους και πάλι συνέβη τέλη Οκτώβρη, ε σημαίνει ότι είναι κι άλλα στη μέση πριν από το κρύο ντους του 1-1 της Φράιμπουργκ και του 2-1 της Ναντ με την Καραμπάγκ. Σε χρονικά σημεία που «σκοτώνουν».

Δεν είναι εύκολο για την ίδια την ομάδα να αφήσει την απογοήτευση αυτού του γκραν γκινιόλ φινάλε. Ο Ολυμπιακός πράγματι έχει βελτιωθεί πολύ και έπαιξε εξαιρετικά στο πρώτο ημίχρονο βάζοντας ένα γκολ, χάνοντας δύο ακόμη και μην αφήνοντας τους Γερμανούς να κάνουν φάση. Αν αυτό το κομμάτι το απομονώσει και το αξιοποιήσει, τότε ό,τι ακολουθεί στη σεζόν έχει πολλή αισιοδοξία.

Όμως είναι ένας αποκλεισμός που αφήνει σημάδια έτσι όπως συνέβη, έστω κι αν η αιτία του δεν ήταν τα γκολ των καθυστερήσεων σε Φράιμπουργκ και Ναντ. Πολλά άλλα έχουν προηγηθεί κι αυτό χρειάζεται να μελετηθεί καταλλήλως από το κλαμπ. Όπως και να γίνει η ιδανικότερη διαχείριση από διοίκηση, προπονητή, παίκτες. Για να επουλωθεί το συντομότερο. Διότι να ξεχαστεί, αποκλείεται. Μένει στην ιστορία. Φυσικά ο τρόπος, αλλά και το αποτέλεσμα των δύο βαθμών στους πέντε έως τώρα αγώνες. Που και πέντε (βαθμοί) να γίνουν με (άκρως απαραίτητη για μία σειρά από λόγους νίκη επί της Νάντ στις 3/11), δεν θα είναι αρκετοί για μια πρόκριση, η οποία χάθηκε επίσης για μία σειρά από λόγους. Κι όχι επειδή ο ανίκητος Πασχαλάκης νικήθηκε στην τελευταία φάση ή επειδή μπήκε την ίδια στιγμή ένα γκολ στην Γαλλία με όλη την τύχη του σκόρερ και την ατυχία της άμυνας της Καραμπάγκ μαζεμένη. Όμως, έτσι είναι το ποδόσφαιρο, για να καταλήξουμε όπως ξεκινήσαμε το κείμενο έχοντας περάσει λίγη ώρα από την πάρα πολλή που χρειάζεται για να συνέλθουμε και να πάμε παρακάτω.