Να «εμφανιστεί» και στην Ιρλανδία

Το πολύ-πολύ να κοντράρει το Σαν Μαρίνο, αν κάποτε βρεθεί στον δρόμο του σε μελλοντικούς προκριματικούς. Αν πρέπει να κρατήσουμε κάτι από τη χθεσινή βραδιά στη Ν. Φιλαδέλφεια, είναι η διάθεση και η όρεξη που έβγαλαν οι διεθνείς μας. Αντιμετώπισαν το παιχνίδι με την απαιτούμενη σοβαρότητα και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος.

Κόντρα σε έναν αντίπαλο που είχε ηττηθεί ουσιαστικά από τα αποδυτήρια, αυτό που όφειλαν να δείξουν οι Έλληνες ποδοσφαιριστές ήταν ότι δεν μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να κάνουν την πλάκα τους. Στο 23’ το σκορ ήταν ήδη στο 2-0 και οι διεθνείς αντιμετώπισαν στη συνέχεια το παιχνίδι, λες και δεν είχαν ανοίξει ακόμη το σκορ. Τους βγάζουμε το καπέλο για τη νοοτροπία τους. Καλό, όμως, είναι να γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε.

Την Πέμπτη με την Ολλανδία φάνηκε η διαφορά ποιότητας μεταξύ των δύο ομάδων. Χθες η διαφορά ήταν χαώδης. Το μόνο που άξιζε ήταν να δούμε την αντίδραση των παικτών του Γκουστάβο Πογιέτ ως προς το κομμάτι της νοοτροπίας μετά την πολύ κακή βραδιά στο Αϊντχόφεν. Εκεί όπου εμφανιστήκαμε δίχως δυνάμεις, αντοχές, τρεξίματα και ώρες-ώρες φαινόταν να υπάρχει και έλλειψη διάθεσης. Τουλάχιστον χθες είδαμε διάθεση. Με την ίδια όρεξη λοιπόν θα πρέπει να εμφανιστούμε και τον Οκτώβριο στα δύο πολύ σημαντικά ματς που ακολουθούν με Ιρλανδία στο Δουβλίνο και Ολλανδία στη Ν. Φιλαδέλφεια. Ειδικά με τους Ιρλανδούς, με τους οποίους θα παίξουμε για την 3η θέση. Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι μετά και το χθεσινό διπλό της Ολλανδίας στο Δουβλίνο, μπορούμε να διεκδικήσουμε κάτι παραπάνω. Ακόμη και να κερδίζαμε τους «οράνιε» στη Ν. Φιλαδέλφεια, δεν γίνεται να τους διαλύσουμε κιόλας με... 4-0 για να καλύψουμε το 0-3 του Αϊντχόφεν.

Οπότε, οφείλουμε να «επενδύσουμε» στη σοβαρότητα και τη διάθεση που έβγαλαν οι διεθνείς μας κόντρα στο Γιβραλτάρ, έτσι ώστε να πάμε στο Δουβλίνο και να κερδίσουμε τους Ιρλανδούς στις 13 Οκτωβρίου. Ή έστω να μην χάσουμε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η αλήθεια είναι ότι όσοι βρίσκονται τη δεδομένη χρονική στιγμή στην Εθνική ομάδα, δείχνουν ότι το διασκεδάζουν. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. Δείχνουν ότι είναι μία παρέα που ο ένας παίζει για τον άλλον. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι ο Γκουστάβο Πογιέτ δεν πρέπει να αναθεωρήσει πολλά πράγματα ως προς τις κλήσεις του ενόψει των αγώνων του Οκτωβρίου.

Η Ιρλανδία απέδειξε τόσο στη Ν. Φιλαδέλφεια, όσο και χθες με τους Ολλανδούς, ότι δεν είναι ομάδα που μπορείς να την φέρεις... βόλτα με ευκολία. Είναι ικανή για να προκαλέσει σοβαρές ζημιές, γιατί έχει μία καλοστημένη άμυνα και ποδοσφαιριστές στη μεσοεπιθετική γραμμή που μπορούν να δημιουργήσουν γκολ από το πουθενά. Ειδικά στις στατικές φάσεις, στις οποίες η Εθνική μας δεν είναι καλή όταν είναι σε συνθήκες άμυνας, οι Ιρλανδοί έχουν την ικανότητα να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα. Εκεί λοιπόν χρειάζονται και δυνατά κορμιά, αλλά και παίκτες-μηχανάκια που θα καλύπτουν κάθε τετραγωνικό μέτρο του γηπέδου. Όχι όπως στο Αϊντχόφεν που είχαμε αφήσει... αεροδιαδρόμους!