Μαουρίτσιο Σάρι –Γιουβέντους: Δεν ταιριάζετε σου λέω...

Όταν το περασμένο καλοκαίρι η Γιουβέντους ανακοίνωνε το διαζύγιο με τον Μαξ Αλέγκρι (μετά από 5 χρόνια με ισάριθμα πρωταθλημάτα, 4 Κύπελλα, δύο Σούπερ Καπ κι ισάριθμους χαμένους τελικούς στο Champions League) οι αντιδράσεις για την ανακοίνωση του Μαουρίτσιο Σάρι ως αντικαταστάτη του εδράζονταν στο παρελθόν του στην Νάπολι και στο... υψωμένο μεσαίο του δάχτυλο, όταν με την ιδιότητα του τεχνικού των «παρτενοπέι» είχε τύχει «θερμής υποδοχής» στο Τορίνο!

Στην παραζάλη των ημερών - όπου οι διοικούντες των Πιεμοντέζων προσπαθούσαν, επικοινωνιακά, να κάνουν το κοινό τους να ...χωνέψει την δύσπεπτη απόφαση τους, ενώ πρώην παίκτες του 61χρονου τεχνικού (γέννημα - θρέμμα της πόλης που βρίσκεται στους πρόποδες του Βεζούβιου) τον κατηγορούσαν για «προδοσία» - έμοιαζαν με ...ψίθυρους οι φωνές όσων έλεγαν ότι η αγωνιστική φιλοσοφία του Σάρι δεν ταιριάζει με εκείνη της «γηραιάς κυρίας».

Επιθετικογενής ο ένας, επιτομή της ομάδας «ρεαλιστικής», «κυνικής» ομάδας η άλλη.

Η ομάδα που περισσότερο από κάθε άλλη, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει στο DNA την ποδοσφαιρική εκδοχή του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»...

Ωστόσο ο Αντρέα Ανιέλι κι οι συν αυτώ εκτός από το να κάνουν «μοντέρνα» την Γιούβε σε επίπεδο μάρκετινγκ και μερτσεντάϊζινγκ (εκεί εντάσσεται κι η απόκτηση του Κριστιάνο Ρονάλντο αντι 112 εκ. ευρώ στα 33 του χρόνια...) ήθελαν να την κάνουν και ελκυστικότερη στο μάτι.

Για αυτό προσλήφθηκε ο Σάρι, με τις μνήμες της Νάπολι, που επί των ημερών του έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ιταλία (με «ψευτοεννιάρι» και πολλά στοιχεία δανεικά από το παιχνίδι του Γκουαρντιόλα) φτάνοντας, πρόπερσι. να διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι τέλους.

Ούτε στην, «πρακτική», Τσέλσι «έπιασε»...

Μόνο που μεσολάβησε η περσινή σεζόν, που βρήκε τον Σάρι στην Τσέλσι.
Ομάδα με ποδοσφαιρικό χαρακτήρα παρόμοιο της Γιουβέντους.

Ειδικά από την εποχή Μουρίνιο. Αλλά κι εκείνη του Κόντε, όπου επιβεβαιώθηκε ότι εκεί ευδοκιμούν τεχνικοί που ευαγγελίζονται το «πρακτικό» ποδόσφαιρο...

Ο Σάρι, λοιπόν, στους «μπλε» του Λονδίνου αναδείχθηκε 3^ος στο περσινό πρωτάθλημα μένοντας σχεδόν 30 πόντους πίσω από τη διεκδίκηση του τίτλου, σώζωντας τις εντυπώσεις με την κατάκτηση του Europa League, κόντρα στην συμπολίτισσα Άρσεναλ.

Απόδειξη του πόσο «πέτυχε» ήταν ότι οι διοικούντες των Λονδρέζων δεν εμπόδισαν τον επαναπατρισμό του.

Ωστόσο αν στην Τσέλσι ήταν δύσκολο ν’ αλλάξει τις παγιωμένες αντιλήψεις περι ποδοσφαίρου που κυριαρχούν την τελευταία 15ετία φανταστείτε στην ομάδα του Τορίνου, που τις ασπάζεται διαχρονικά…

Την Τετάρτη το βράδυ στη Λιόν η ήττα (1-0), από την 7η ομάδα της βαθμολογίας του Σαμπιονά, δεν σηματοδότησε αποκλεισμό, αλλά καθιστά τη ρεβάνς της 17ης Μαρτίου «τελικό».

Όπως τελικός είναι το «ντέρμπι ντ’ Ιτάλια» της προσεχούς Κυριακής με την Ίντερ.

Δύο αγώνες που θα παίξει εντός έδρας, αλλά για να τους κερδίσει πρέπει να εμφανιστεί βελτιωμένη.

Δεδομένου ότι η μάχη του Καμπιονάτο μαίνεται (στο +6 από την Ίντερ που έχει ματς λιγότερο και στον πόντο από τη 2η Λάτσιο) δεν μπορεί να ρίξει το βάρος σε μια διοργάνωση.

Εξάλλου μετρά ήδη τρεις ήττες στο πρωτάθλημα, όταν πέρσι όλη την σεζόν είχε τέσσερις. Οι δύο μάλιστα τον τελευταίο μήνα από Νάπολι και Ελλάς Βερόνα εκτός έδρας.

Αν συνυπολογιστεί ότι έχει χάσει δις από την Λάτσιο (την μία στον τελικό του Σούπερ Καπ) ο σκεπτικισμός αυξάνεται για το αν οι παίκτες ενστερνίζονται τις ποδοσφαιρικές θέσεις του Σάρι.

Μετά το ματς στο Λιόν απέδωσε στην αργή κυκλοφορία της μπάλας την ήττα παραδεχόμενος ότι δεν περνάει όσα θέλει στην ομάδα.

«Παλιά φρουρά», νέα… κόλπα!

Πως να το καταφέρει όταν η «παλιά φρουρά» (Μπουφόν, Κιελίνι, Μπονούτσι) παραμένει παρούσα, «δίνει τον τόνο» και δύσκολα να μάθει νέα …κόλπα!

Άλλωστε η έλευση Ντε Λιχτ, που στόχο είχε ν’ αλλάξει τον τρόπο που «χτίζονται» οι επιθέσεις, από «πίσω», δεν είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Ο 19χρονος Ολλανδός, ναι μεν ήταν αρχηγός στον Άγιαξ, και κομβικός καθ’ όλη την περσινή χρονιά, αλλά στο Τορίνο μοιάζει «έξω από τα νερά του»…

Οι χαφ που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι (Ράμσεϊ, Ραμπιό) είναι μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας κι ο Κριστιάνο Ρονάλντο ασχολείται, μεγαλώνοντας, περισσότερο με την εκτέλεση παρά με την οργάνωση.

Κι αν είναι εδώ που βρίσκεται η Γιούβε τα έχει καταφέρει χάρη στους, υπό μεταγραφή, το περασμένο καλοκαίρι, Ντιμπάλα – Ιγκουαϊν.

Ωστόσο το καλό τους φεγγάρι ήταν στο φινάλε της περασμένης χρονιάς και το ότι «ψάχνονται» έχει τις επιπτώσεις του στην ομάδα που επιθετικά τα περιμένει, όλα, εσχάτως από τον «CR7», o οποίος αν σκοράρει με την Ίντερ θα κάνει ρεκόρ στα χρονικά του Καμπιονάτο καθώς ουδείς που έχει παίξει στην κορυφαία κατηγορία της Ιταλίας δεν έχει σκοράρει για 12^η διαδοχική αγωνιστική.

Στη Λιόν, του Πορτογάλου συμπεριλαμβανομένου, η Γιουβέντους δεν είχε τελική εντός εστίας.

Κάτι ξένο για ομάδες του Σάρι, που δεν προιωνίζει μεγαλεία για την Γιουβέντους, η οποία έχει οριοθετήσει την κατάκτηση του Champions League ως πρωταρχική προτεραιότητα μετά από 24 χρόνια ανομβρίας στη διοργάνωση...