Ναι, υπάρχει και η Άρσεναλ...

«Πανδαισία» δηλώσεων τις τελευταίες ημέρες στην Αγγλία από τους τεχνικούς των ομάδων που διεκδικούν τον τίτλο στην Πρέμιερ ή, τουλάχιστον, έτσι θέλουν να πιστεύουν κάποιοι από αυτούς.

Ο Πεπ Γκουαρντιόλα στην κορυφή όλων, σταθερά και μεθοδικά, φροντίζει σε κάθε pre match συνέντευξη Τύπου να πλέκει το εγκώμιο των αντιπάλων του και να θυμίζει στην κοινή γνώμη ότι το πρωτάθλημα έχει αμέτρητα... καρβέλια μπροστά του. Παιχνιδάκια μυαλού είναι αυτά με «πατέρα» όλων τον σερ Άλεξ, αλλά και ο Καταλανός τόσα χρόνια στο Νησί τα έχει μάθει πολύ καλά πλέον.

Την ίδια ώρα που ο Πεπ αδυνατεί να ξεγράψει τη Λίβερπουλ από το παιχνίδι, το αντίπαλον δέος του στις προηγούμενες σεζόν, ο Κλοπ δηλαδή, δηλώνει... άυπνος από τον τρόπο που εκτίθεται η ομάδα του και χάνει ματς με χαρακτηριστική ευκολία αλλά και σχεδόν σίγουρος ότι το τρένο του τίτλου πέρασε και πάει για φέτος... Η διαφορά με τον Γκουαρντιόλα είναι ότι ο Κλοπ τα εννοεί και δεν μπλοφάρει, αν και μερικές φορές κάνει κι αυτός τις κωλοτούμπες του!

Ο Τεν Χαγκ από την άλλη δεν έχει προλάβει ακόμα να πει ξεκάθαρα τις σκέψεις του, γιατί παλεύει να ισιώσει την κατάσταση με τον Ρονάλντο και να διορθώσει την αστάθεια της Γιουνάιτεντ, μπας και γίνει κάνα θαύμα στο τέλος. Λογικό είναι να κρατά χαμηλά τον πήχη ο άνθρωπος. Υπάρχει και η Νιουκάστλ που έχει αφήσει άφωνο τον κόσμο φέτος και κάνει κρυφά όνειρα, αλλά οι μνήμες από το πατατράκ του 1996 φρενάρουν κάπως τις μεγαλοστομίες εκεί στον αγγλικό Βορρά.

Υπάρχει φυσικά και η Τσέλσι, που διά στόματος Κουλιμπαλί μπορεί στο τέλος να τα καταφέρει λέει! Τι ακριβώς φιλοδοξούν να καταφέρουν οι «μπλε» δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς, ειδικά με τη μέχρι τώρα εικόνα τους, αλλά ποιος άραγε μπορεί να αμφισβητήσει τις ικανότητες της δεύτερης πιο πετυχημένης ομάδας μετά τη Γιουνάιτεντ τα τελευταία 25 χρόνια;

Το θέμα είναι ότι όλοι λένε, λένε και προβλέπουν, όμως σχεδόν κανείς δεν πιάνει σοβαρά στο στόμα του την Άρσεναλ .Δημιούργημα του Αρτέτα, μια ομάδα με εξαιρετικές ικανότητες που παίζει όμορφο ποδόσφαιρο, βγαλμένο κάποια διαστήματα από τα χρόνια του Βενγκέρ.

Προσοχή, κάποιες στιγμές είπαμε, όχι ότι έγινε ξαφνικά… αόρατη όπως εκείνοι οι «κανονιέρηδες» των τριών νταμπλ και του αήττητου πρωταθλήματος, ε; Με έναν πρόχειρο απολογισμό οι Λονδρέζοι δίκαια κρατούν τα πρωτεία στη βαθμολογία και δικαιότατα μπαίνουν δυναμικά στο κάδρο των διεκδικητών. Είναι σύνολο φτιαγμένο για σπουδαία πράγματα, αποτέλεσμα της δουλειά και των επιλογών του Ισπανού που μοιάζει να δικαιώνεται έπειτα από μια μεγάλη περίοδο αμφισβήτησης.

Το ότι δεν ξεκίνησε ως φαβορί η Άρσεναλ είναι στα υπέρ της .Το ότι δεν έγινε Σίτι ή το ότι υστερεί εμφανέστατα σε ονόματα σε σχέση με τους υπόλοιπους, είναι ένα ντεζαβαντάζ. Η ουσία πάντως είναι ότι όσοι ελπίζουν να κόψουν πρώτοι το νήμα τον προσεχή Μάιο θα πρέπει να έχουν κατά νου ότι οι μαθηματικοί υπολογισμοί ξεκινούν πάντα από τον κάτοχο του ρετιρέ και όχι απαραίτητα από το λογικό φαβορί, τους «πολίτες» του Γκουαρντιόλα στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Και είναι επίσης εντυπωσιακό το φετινό σκηνικό γιατί δεν υπάρχει κλασικό δίπολο αλλά μεγαλύτερος ανταγωνισμός. Με τόσες αγωνιστικές μπροστά ουδείς μπορεί να προδικάσει κάτι και θεωρώ πολύ πιθανό να μιλάμε ολοένα και περισσότερο για τη φετινή Άρσεναλ όσο κυλά ο χρόνος. Το είπε και ο Πεπ πριν από δύο τρεις μέρες! Και δεν έχει παίξει ακόμα μαζί της...