Όταν φεύγεις από το Καραϊσκάκης στο 75’…
Με αυτόν τον Ολυμπιακό μπορεί να γραφτεί ιστορία και να έχεις επιλέξει να μην είσαι μέρος της, για να πας στο αυτοκίνητο ή στον ηλεκτρικό δέκα λεπτά νωρίτερα.
Το χρονόμετρο στο «Γ. Καραϊσκάκης» δείχνει το 75ο λεπτό. Σε εκείνο το σημείο ο Τολισό με ένα ασύλληπτο σουτ έξω από την περιοχή έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Σα που δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Η Μπάγερν Μονάχου κάνει το 1-3 και θεωρητικά θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το ματς τελείωσε.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και στο 79’ ο Γκιγιέρμε με σουτ έξω από την περιοχή έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Νόιερ για το 2-3. Η ομάδα του Πειραιά με αυτό το γκολ μένει ζωντανή και τα δέκα λεπτά που απομένουν συν τις καθυστερήσεις προμηνύονται συναρπαστικά.
Κι όμως υπάρχει κόσμος που επέλεξε μετά το γκολ του Τολισό να τιναχτεί από το κάθισμα του και να φύγει. Από πολλά σημεία του γηπέδου παρατηρήθηκε κόσμος να φεύγει από το γήπεδο όταν το σκορ έγινε 1-3. Ένα φαινόμενο που συμβαίνει συχνά και ποτέ δεν βρίσκεις λογική, διότι έχεις κάνει την επιλογή το βράδυ σου να το περάσεις στο γήπεδο και να στηρίξεις την ομάδα σου. Ακόμα και στην άσχημη στιγμή πρέπει να είσαι εκεί να τη στηρίξεις.
Βέβαια με τον φετινό Ολυμπιακό μπορεί να την πατήσεις πολύ πιο άσχημα. Μπορεί να γραφτεί ιστορία και να έχεις επιλέξει να φύγεις δέκα λεπτά για να γλιτώσεις λίγη κίνηση στο δρόμο. Η φετινή ομάδα έδειξε και με την Τότεναμ και με τη Μπάγερν ότι δεν παίρνει χαμπάρι από ονόματα. Τους Άγγλους τους πίεζε στο τέλος να κάνει το 3-2 σε ένα ματς που είχε βρεθεί πίσω με δύο γκολ. Τους Γερμανούς τους πίεζε για να κάνει το 3-3 και τους ανάγκασε να δηλώνουν ότι «ευτυχώς τελείωσε» το ματς.
Γενικά δεν είναι ωραίο να γυρίζεις την πλάτη στην ομάδα σου όταν αυτή είναι σε μία δύσκολη στιγμή, αλλά φέτος είναι ακόμα χειρότερο. Αυτός ο Ολυμπιακός δεν έχει δώσει κανένα δικαίωμα να μην πιστεύει ο κόσμος του στην ανατροπή. Τα βάζει με θηρία και με ομάδες που έχουν δυσθεώρητα μπάτζετ. Το βράδυ της Τρίτης η πλειοψηφία που έμεινε στη θέση της απόλαυσε ένα συναρπαστικό φινάλε.
Ήταν λίγοι αυτοί που έφυγαν στο 75’, αλλά αυτοί οι λίγοι έχασαν τη στιγμή να βλέπουν ένα γήπεδο όρθιο να σπρώχνει την ομάδα για το 3-3. Έχασαν τη στιγμή να βλέπουν τον Νόιερ να ροκανίζει το χρόνο και τους παίκτες του Κόβατς να λυτρώνονται όταν ο ρέφερι σφύριξε τρεις φορές.
Σκέψου να έχει πάει μέσα το σουτ του Ποντένσε και να είχες φύγει στο 75';
ΥΓ: Αν υπήρχε "ολυμπιακή αστυνομία", έπρεπε να τους σταματήσει, να ρωτήσει τα ονόματα τους και να μη τους ξαναδώσει δια βίου εισιτήριο για το "Καραϊσκάκης". Τόσοι φίλοι του Ολυμπιακού έμειναν εκτός φίλοι μου. Δεν μπορεί να είστε στους τυχερούς που βρήκαν το μαγικό χαρτάκι και να γυρίζετε την πλάτη σας στην ομάδας σας. Αιδώς!
