Η 11η Σεπτεμβρίου, ο Ολυμπιακός και η ασεβής ΟΥΕΦΑ
Οι χορηγοί, τα τηλεοπτικά δικαιώματα, το χρήμα κι αυτό που τελικά έμεινε στην ιστορία
11η Σεπτεμβρίου του 2001. Πολλά χρόνια πριν. Για την ακρίβεια δεκαοχτώ. Πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Νέα Υόρκη, στο ΟΑΚΑ τίποτα δεν μύριζε... θάνατο εκείνο το μεσημέρι - πρωινό για τις ΗΠΑ. Όλα είχαν οσμή Champions League. Ήταν άλλωστε η πρώτη ημέρα των αγώνων της πρώτης αγωνιστικής της διοργάνωσης.
Στην αίθουσα Τύπου του ΟΑΚΑ, ο Τάκης Λεμονής και ο Ηλίας Πουρσανίδης μιλούσαν για το μεγάλο ματς με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το οποίο επρόκειτο να διεξαχθεί την επόμενη ημέρα. Το ίδιος έκανε και ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον ως προπονητής των φιλοξενούμενων.
Ολυμπιακός: Κινήσεις επίθεσης από την αρχή χωρίς τέλος
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι δεν είχαν ενημερωθεί για ότι είχε συμβεί. Κι αυτοί που είχαν, δεν είχαν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της τραγωδίας.
Μια τηλεόραση, χωρίς ήχο, έδειχνε ένα αεροπλάνο να πέφτει σε έναν ουρανοξύστη. Κάποιοι νόμιζαν ότι ήταν γυρίσματα κάποιας ταινίας. Δυστυχώς ήταν η πραγματικότητα.
Λίγο αργότερα όλοι έμαθαν τι είχε συμβεί. Σχεδόν όλοι θεώρησαν δεδομένο ότι οι αγώνες θα αναβληθούν. Για λόγους ασφαλείας αλλά και σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των νεκρών. Όμως το ρεπορτάζ έδειξε άλλα. Η ΟΥΕΦΑ έδωσε εντολή να διεξαχθούν κανονικά οι αγώνες της βραδιάς. Οι αναμετρήσεις της 11ης Σεπτεμβρίου έγιναν κανονικά. Οι χορηγοί πίεζαν, υπήρχαν τα τηλεοπτικά που πίεζαν από μόνα τους. Το χρήμα δεν σέβεται.
Η ανθρωπότητα θρηνούσε τους νεκρούς. Η καταμέτρηση έδειχνε να αυξάνονται δραματικά κάθε λεπτό αλλά η Ευρώπη έπαιζε ποδόσφαιρο. Είχαν ταξιδέψει ομάδες, είχαν ταξιδέψει φίλαθλοι, είχαν ταξιδέψει διαιτητές. Δεν γίνεται να αναβληθούν οι αγώνες, ήταν η δικαιολογία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.
Την επόμενη ημέρα, οπότε και ο Ολυμπιακός θα αντιμετώπιζε τη Γιουνάιτεντ, η UEFA αποφάσισε την αναβολή, έστω της μισής αγωνιστικής. Προφανώς στα γραφεία της είχαν διαβάσει την αντιμετώπιση που της επιφύλασσαν οι μεγάλες εφημερίδες σε όλο τον κόσμο και τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα. Το παρασκήνιο έλεγε ότι αυτή τη φορά οι χορηγοί ήταν που πίεζαν να μην γίνουν οι αγώνες. Η γενική κατακραυγή ήταν κάτι που δεν ήθελαν. Τα προϊόντα που διαφήμιζαν συνδέονταν έμμεσα με μια στιγμή ασέβειας προς νεκρούς και μάλλον δυσφημούνταν από τη συγκεκριμένη προβολή.
Οι αγώνες αναβλήθηκαν μα η ασέβεια έμεινε στην ιστορία.
