Το μεταβατικό στάδιο του Ολυμπιακού!

Για την αναμέτρηση με τη Ρεάλ Μαδρίτης έχετε διαβάσει πολλά... Έχουν γίνει αναλύσεις επί αναλύσεων. Υπάρχουν κάμποσες αναγνώσεις για το ματς του Ολυμπιακού κόντρα στη «Βασίλισσα».

Από τη μία θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο τραυματισμός του Τσικίνιο αποδείχθηκε κομβικός. Από την άλλη ότι ο Ολυμπιακός φλέρταρε με διασυρμό στο πρώτο ημίχρονο, όταν για έναν ανεξήγητο λόγο έδωσε τόσους πολλούς χώρους στους Εμπαπέ και Βινίσιους να κάνουν ό,τι θέλουν στο χορτάρι.

Τέλος, ότι είδαμε έναν Ολυμπιακό στο δεύτερο ημίχρονο να μην τα παρατάει, να παλεύει, να βγάζει χαρακτήρα, να παρουσιάζει προσωπικότητα και ποιότητα στον αγωνιστικό χώρο και η Ρεάλ να αναγκάζεται να κάνει καθυστερήσεις για να κρατήσει το 3-4, ενώ οι Πειραιώτες έφτασαν σε δύο περιπτώσεις κοντά στο 4-4.

Εννοείται ότι στο τέλος της βραδιάς δεν μπορεί να πει κανείς ότι η Ρεάλ κέρδισε άδικα. Όπως φυσικά θα έλεγε κάποιος και για τον Ολυμπιακό ότι δικαίως ισοφάρισε σε 4-4 αν ο Ελ Κααμπί ή ο Στρεφέτσα έβρισκαν δίχτυα λίγα λεπτά μετά το 3-4.

Εμείς θα εστιάσουμε στο σχόλιό μας σε ό,τι έχει να κάνει με το μέλλον του Ολυμπιακού. Δεν έχει νόημα να μπούμε πλέον σε μία διαδικασία και να αναφέρουμε το ότι ο Στρεφέτσα φώναξε «παρών», ότι ο Έσε άλλαξε τις ισορροπίες στο δεύτερο ημίχρονο με την είσοδό του, ότι ο Μουζακίτης άφησε το αποτύπωμά του, ότι ο Ζέλσον ανέβηκε μετά το 60’ και ότι ο Ροντινέι ήταν ο αδύναμος κρίκος της ομάδας και απορούσαμε για ποιον λόγο ο Μεντιλίμπαρ δεν τον έβγαλε νωρίτερα. Επίσης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Τζολάκης είχε τις καλές, αλλά και κάποιες πολύ περίεργες εξόδους που άγγιζαν τη σφαίρα του ανεξήγητου.

Εμείς λοιπόν θα πάμε παρακάτω... Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η φετινή διοργάνωση για τον Ολυμπιακό είναι ένα μεταβατικό στάδιο. Έλειπε πέντε χρόνια από το Champions League. Χρόνο με το χρόνο η συγκεκριμένη διοργάνωση ανεβαίνει επίπεδο. Οι Πειραιώτες λοιπόν έχουν πάρει έως τώρα μία γεύση. Αν όλα πάνε καλά για εκείνους έως το τέλος της σεζόν και η Βίκινγκ πάρει το πρωτάθλημα στη Νορβηγία, τότε ο Ολυμπιακός θα βρεθεί και του χρόνου απευθείας στη League Phase.

Θα πάνε λοιπόν πολύ πιο έτοιμοι, πολύ πιο υποψιασμένοι, πολύ πιο «μπολιασμένοι» με το τι σημαίνει Champions League.

Από την ενδεκάδα που ξεκίνησε χθες στο Φάληρο μόνο οι Ρέτσος, Ποντένσε, Τσικίνιο και Ζέλσον έχουν παίξει στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Οι υπόλοιποι τώρα αντιλαμβάνονται ότι το Champions League είναι μία άλλη πίστα. Μπορεί στη θεωρεία να το γνώριζαν, αλλά είναι διαφορετικό να το βλέπουν στην πράξη.

Από τη φετινή διοργάνωση μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει ο Ολυμπιακός με ορίζοντα το μέλλον, ακόμη κι αν δεν καταφέρει να μπει στην 24άδα. Αρκεί να συνεχίσει να δείχνει το ίδιο πρόσωπο.

Προφανώς και εκνευρίζει άπαντες ότι δεν έρχονται τα αποτελέσματα, αλλά έχει μπροστά του μία τριάδα αγώνων για να κλείσει ιδανικά το φετινό του ταξίδι και με τρεις νίκες να κυνηγήσει παράλληλα και τις πιθανότητές του για πρόκριση.

Κυρίως όμως θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι και μία καλή ευκαιρία για τον Ολυμπιακό ότι το φετινό του ταξίδι στα «αστέρια» είναι ένα ποδοσφαιρικό πανεπιστήμιο, έτσι ώστε να μπει ακόμη πιο έτοιμος του χρόνου στη διοργάνωση. Ας το δει λοιπόν και ως ένα μεταβατικό στάδιο, βλέποντας έμπρακτα και όχι στα λόγια τις διαφορές του Conference και του Europa League με το Champions League. Κι ας το δουν όλοι: Από τον Μεντιλίμπαρ έως τον τελευταίο παίκτη που δηλώθηκε στην ευρωπαϊκή λίστα.

Το χειροκρότημα πάντως στο φινάλε δείχνει ότι ο κόσμος πιστεύει σε αυτή την ομάδα. Ακόμη και για να κάνει το τρία στα τρία.