Μα(ν)τί Καμαρά ήταν ο Αγκιμπού!

Για το 1-1 με την Λουντογκόρετς στο «Καραϊσκάκης» και για τον επαναληπτικό της Βουλγαρίας, μερικές σύντομες επισημάνσεις αφού οι επόμενες ημέρες θα έχουν πολύ «ζουμί» σχετικά με την καλύτερη ετοιμότητα του Ολυμπιακού ώστε να πάρει μία πρόκριση πολύ ζόρικη. Λιγότερο, πάντως, από το ζόρι που θα είχε εάν δεν είχε ισοφαρίσει στο 87' ο Αγκιμπού Καμαρά. Σε ένα ματς, βέβαια, με πολλά «αν». Ωστόσο η πραγματικότητα έχει καταγραφεί από τα γκολ του Ντεσπόντοφ και του μικρού από τη Γουινέα. Τι έχασε ο Βούλγαρος στο τέλος ή ο Χασάν ενδιάμεσα ή τι έπιασε ο Τζολάκης ή τι δεν είδε και τι δεν έδωσε ο διαιτητής είναι τα «αν», για τα οποία ελάχιστη σημασία υπάρχει πλέον ενόψει της ρεβάνς στο Ραζγκράντ, στις 10 του μηνός.

Τι μπορεί να αλλάξει ο Ολυμπιακός σε μία εβδομάδα; Όχι πολλά πράγματα, όχι και λίγα. Αρκετοί παίκτες του θα λείπουν και πάλι. Ο Φορτούνης, ο Τικίνιο σίγουρα. Πιθανώς να είναι διαθέσιμοι για τον αγώνα οι Σωκράτης, Μπουχαλάκης και Ονιεκούρου. Σίγουρα θα μπορούν να παίξουν από την αρχή ο Ελ Αραμπί και ο Εμβιλά. Δεν είναι και μικρές διαφορές σε σχέση με τις επιλογές για το ματς του Φαλήρου.

Σίγουρα ο Ολυμπιακός δεν θα είναι πιο θεαματικός την άλλη εβδομάδα. Ούτε πιο γρήγορος ή με αυτοματισμούς που θα θυμίσουν ομάδα καλοδουλεμένη στην προετοιμασία. Ο Μαρτίνς δεν είχε ούτε πέρυσι ούτε φέτος το χρόνο που θα ήθελε (και θα έπρεπε). Η μία σεζόν με την άλλη έχουν μικρή απόσταση και αυτό που έγινε με τον Ολυμπιακό δεν έχει γίνει με πολλές ομάδες. Τόσα ματς σε τόσο λίγο. Διακοπές με το σταγονόμετρο, ημέρες προετοιμασίας με άνεση μετρημένες με κόπο.

Αυτό που θα (πρέπει) να είναι ο Ολυμπιακός στην Βουλγαρία έχει να κάνει περισσότερο με αποτελεσματικότητα και προσοχή. Όπως και με καλύτερες ιδέες, απ' όλους. Ο Μαρτίνς θα δει αν πρέπει να παίξει πάλι με τρεις στόπερ ή να το πάει πιο επιθετικά και με την ομάδα του από την αρχή για το πάνω χέρι στο ματς. Όπως θα ήταν καλύτερο να γίνει στο γήπεδό του. Η άμυνα είτε με τετράδα είτε με τρεις στόπερ οφείλει να έχει καλύτερη συγκέντρωση. Και το κέντρο πολύ καλύτερη λειτουργία. Αν πρέπει να είναι ενισχυμένο ή όχι, ο Πέδρο θα αποφασίσει κι όχι εγώ που γράφω ή εσύ που διαβάζεις. Αν στην επίθεση οι φάσεις που δημιουργούνται και που δεν είναι πολλές αυτή την εποχή πρέπει να αξιοποιούνται καλύτερα, είναι επίσης σοβαρό θέμα. Γιατί, όπως δεν κουράζεται κανείς να διαπιστώνει ΑΥΤΗ την εποχή, το μόνο πράγμα που μετράει είναι οι προκρίσεις. Κι όποια κριτική είναι να γίνει στον Μαρτίνς, ας γίνει. Αλλά για προκρίσεις τέτοιας εποχής κανείς δεν μπορεί να του πει κουβέντα.

Η ρεβάνς θα είναι δύσκολη. Θα ήταν πολύ πιο δύσκολη χωρίς το γκολ του Αγκιμπού. Ένα γκολ που υπό προϋποθέσεις μπορεί να φέρει στο κλαμπ τα μεγάλα κέρδη της συμμετοχής στον όμιλο του Champions League. Με ό,τι αυτό θα σημαίνει για τη συνέχεια, σε κάθε επίπεδο. Βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Ένα γκολ που μπορεί να έχει τόσο μεγάλο κόστος όσο οι Καμαρά του Ολυμπιακού μαζί! Ο ένας ήδη, ο άλλος προσεχώς, κοστίζουν άλλωστε πανάκριβα. Κι αν για τον Μαντί ξέραμε, για τον Αγκιμπού μαθαίνουμε. Η ψυχραιμία στο κοντρόλ και στην εκτέλεση στο 1-1 με την Λουντογκόρετς δείχνει ότι έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε για το 20χρονο «διαμάντι» της Λιλ. Πρώην της Λιλ, η οποία ακόμη προσπαθεί να καταλάβει τι είχε και πώς το έχασε.

Στην Βουλγαρία ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι αλλιώς για να προκριθεί. Πρέπει, φυσικά, να είναι αλλιώς και η Λουντογκόρετς, διότι δε θα είναι και τόσο απλό για εκείνη να πρέπει να επιτίθεται ως γηπεδούχος για το γκολ. Να κάνει τόσες πολλές φάσεις όσες στο «Καραϊσκάκης», το αποκλείω...