Δώδεκα μεγάλοι με μικρή ψυχή οδηγούν το άθλημα σε διάλυση

Το ποδόσφαιρο είναι το λαοφιλέστερο άθλημα, είναι οι παιδικές αναμνήσεις με τα παιχνίδια στις αλάνες, είναι οι γεμάτες κερκίδες και το πάθος του κόσμου, είναι τα δίχρωμα κασκόλ, είναι όλες αυτές οι μοναδικές στιγμές που μόνο αυτό μπορεί να χαρίσει. Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι ο ίδιος ο κόσμος. Είναι οι φίλαθλοι, οι οπαδοί, όλοι αυτοί που εδώ και ένα χρόνο έχουν καθηλωθεί στις οθόνες τους λόγω της πανδημίας.

Όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα με λαϊκή βάση άσχετα αν ο ρομαντισμός έχει χαθεί εδώ και πολλά χρόνια. Μπορεί οι μάνατζερ να καθορίζουν τις τύχες ποδοσφαιριστών και συλλόγων, μπορεί οι χορηγοί και οι τηλεοπτικοί σταθμοί να είναι αυτοί που ορίζουν ώρες και ημερομηνίες, αλλά στο βάθος της ψυχής κάθε φιλάθλου και κάθε οπαδού υπάρχει ο ρομαντισμός για το άθλημα. Αυτός που θα βάλει τη φανέλα της ομάδας του και θα δέσει στο χέρι του το κασκόλ της είναι η πνοή του αθλήματος.

Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά; Γιατί οι οπαδοί και οι φίλοι των 12 ομάδων που αποφάσισαν να ισοπεδώσουν το άθλημα αντιδρούν έντονα. Είναι ενάντια σε αυτή την κλειστή Super League και το εκφράζουν ήδη με πολύ έντονο τρόπο. Εάν οι διοικήσεις τους δεν αφουγκραστούν τον κόσμο θα γεμίσουν τα ταμεία τους, αλλά θα αδειάσουν από οπαδούς. Πελάτες θα βρουν, αλλά οπαδούς όχι και τότε η ζημιά που θα έχουν κάνει στα κλαμπ τους θα είναι μεγάλη.

Προς το παρόν 12 τεράστια μεγέθη συμπεριφέρονται σαν αρπακτικά που τα θέλουν όλα δικά τους. Βάζουν κανόνες ζούγκλας και οδηγούν το άθλημα στην καταστροφή μόνο και μόνο για να εισπράξουν όλα τα χρήματα. Θα στερήσουν το δικαίωμα από κάθε σύλλογο να βρεθεί απέναντι τους και παράλληλα να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο. Βάλθηκαν να καταστρέψουν τη μαγεία του ποδοσφαίρου.

Και τι θέλουν να κάνουν στην τελική; Μία Euroleague. Αυτό θα πετύχουν στο τέλος που θα το βαρεθεί ακόμα και ο πελάτης που θα κερδίσουν. Γιατί θα φτάσει στο σημείο και θα βαριέται να βλέπει συνεχώς τους ίδιους και τους ίδιους να παίζουν μεταξύ τους. Μπορεί μία χρονιά, μπορεί και δεύτερη χρονιά να έχει ενδιαφέρον, αλλά πόσο θα τραβήξει; Εδώ τα τελευταία χρόνια γίνεται κουβέντα για το γεγονός ότι στο Champions League προχωρούν συνεχώς οι ίδιοι και οι ίδιοι πόσο νομίζουν ότι ο κόσμος θα ανεχτεί να βλέπει κάθε εβδομάδα τα ίδια ζευγάρια;

Εν τέλει δεν πιστεύουμε ποτέ ότι θα γίνει αυτό, αλλά ακόμα κι αν δεν γίνει αυτοί οι 12 που επιχείρησαν το πραξικόπημα μίκρυναν στα μάτια και στη συνείδηση του κόσμου. Και κλείνοντας δεν είναι τυχαίο τελικά πως το οπαδικό κίνημα θεωρεί ό,τι πιο ρομαντικό στην Ευρώπη τους Γερμανούς. Έχουν κρατήσει ακόμα κάποιες αρχές και το έδειξαν και αυτή την κρίσιμη ώρα.