Αν είναι έτσι το «χάλια»... χαλάλι!

Δεν άρεσε στον περισσότερο κόσμο η εμφάνιση του Γιουσέφ Ελ Αραμπί και του Ματιέ Βαλμπουενά στον τελικό με την ΑΕΚ, διότι ο Μαροκινός έχασε τις ευκαιρίες και το πέναλτι, ενώ ο ο Γάλλος δεν έβγαλε την ποιότητά του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και ειδικότερα στο πρώτο ημίωρο.

Πράγματι δεν ήταν καλό ματς σε ατομικό επίπεδο για τους δύο έμπειρους και ποιοτικούς άσους, αλλά κάποιοι... ξέφυγαν και το έκαναν «λύσσα». Όχι και... απαξίωση για δύο παίκτες δεδομένα μεγάλης αξίας που ακόμη και σε αυτό το παιχνίδι, το μέτριο από πλευράς ατομικής τους απόδοσης, είχαν σημεία που ξεχώρισαν και σίγουρα βοήθησαν πολύ τον Ολυμπιακό να φτάσει στη νίκη.

Διότι ο Ελ Αραμπί θυμίζουμε ότι έκανε την πιο ωραία φάση του ματς με το μπάσιμό του και τους ελιγμούς στον Μπακάκη στην ευκαιρία που έφτιαξε μόνος του και έχασε μόνος του. Ενώ ο Βαλμπουενά δεν έπαψε να παλεύει μέχρι τη στιγμή που αντικαταστάθηκε, δίνοντας πείσμα και ατομικές μονομαχίες, παίρνοντας φάουλ (παραλίγο και αποβολή του Μάνταλου) και γενικά έχοντας συμβολή στον τρόπο με τον οποίο ήταν «φτιαγμένο» για να κερδηθεί αυτό το παιχνίδι και αυτό το τρόπαιο.

Στη διάρκεια της σεζόν είναι δεδομένο ότι ο Ελ Αραμπί και ο Βαλμπουενά θα χρειαστούν «ανάσες» και διαχείριση. Όπως επίσης και ότι θα κάνουν πολύ καλύτερα ματς από τον τελικό του Κυπέλλου. Αλλά ακόμη και στις βραδιές που δεν είναι οι καλύτερές τους, θα έχουν στιγμές που θα μας οδηγούν σε επιφωνήματα. Όπως σε μια φάση στο πρώτο ημίχρονο, όταν ο Ματιέ έδωσε στον Ελ Αραμπί κι αυτός του «πάτησε» ξανά την μπάλα με ένα «τακουνάκι» που άφησε εκτός μάχης και άναυδους τους χαφ της ΑΕΚ. Δεν έγινε ευκαιρία, αλλά χαλάλι. Και απόλαυση για τον Ολυμπιακό που έχει αυτούς τους παίκτες στις τάξεις του...