Γιώργος Δαρίβας στο «ΦΩΣ»: «Ολυμπιακέ, πάρε το Κύπελλο για τον Σάββα Θεοδωρίδη!»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Είναι ο τελευταίος μεγάλος των Μοϊκανών που έχει μείνει. Ο πιο παλιός στον Ολυμπιακό. Ο πρόεδρος των βετεράνων. Τον τελευταίο καιρό πέθαναν ιερά τέρατα. Ο Σάββας Θεοδωρίδης ήταν ο πιο πρόσφατος. Μην ξεχνάμε όμως και τον Ηλία Ρωσσίδη και τον Λεωνίδα Θεοδωρακάκη. Δεν ξεχνάμε ποτέ τον Θόδωρο Νικολαΐδη. Εκείνη η θρυλική ομάδα της δεκαετίας του ‘50 που έκανε τη μισή Ελλάδα Ολυμπιακούς έφυγε σχεδόν όλη από τη ζωή. Ποιοι μεγάλοι παίκτες έμειναν; Ο Δαρίβας ο πιο παλιός. Και ο Ηλίας Υφαντής, που όμως είναι 8 χρόνια νεότερος του Δαρίβα. Ζει και ο Ιωάννου, και αυτός πιο μικρός από τον Δαρίβα. Πάμε να δούμε τι μου είπε ο πρόεδρος των βετεράνων.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 29/8/2020

Είστε ο τελευταίος μεγάλος εν ζωή.

Όταν λες μεγάλος, εννοείς στην ηλικία; (γελάει, πάντα με το χιούμορ του).

Έφυγαν σχεδόν όλοι από τη ζωή.

Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα που έκανε τον Ολυμπιακό, Θρύλο ξεκληρίστηκε. Τερματοφύλακας ο Σάββας. Αριστερά ο Ανδρέας (Μουράτης). Δεξιά ο Ηλίας (σ.σ. Ρωσσίδης). Ο Σούλης. Ο Κοτρίδης. ΟΜινάρδος. Ο Μπέμπης. Ζει ο Υφαντής αλλά του ρίχνω 8 χρόνια. Και ο Ιωάννου που κι αυτός είναι μικρότερος.

Πότε γεννηθήκατε εσείς;

Το 1926! Ήρθα στον Ολυμπιακό το 1946! Ο Μουράτης είχε έρθει 1 χρόνο πριν, το 1945 από την Προοδευτική.

Το θέλετε το Κύπελλο τώρα ή το σνομπάρετε, το λέτε «Κυπελλάκι»;

Όχι, παιδί μου, ο Ολυμπιακός ποτέ δεν σνομπάρει τίτλο! Ο Ολυμπιακός έγινε γίγαντας από τα πρωταθλήματα και τα Κύπελλα, ο Ολυμπιακός πρέπει να κυνηγάει κάθε τρόπαιο.

Είναι και ο θάνατος του Σάββα.

Να πάρουν το Κύπελλο και να το αφιερώσουν στον Σάββα Θεοδωρίδη. Είμαστε με μισή ομάδα, το ματς είναι αμφίρροπο, το ματς είναι δύσκολο, αλλά μπορούν να το πάρουν. Όσοι μπορούν να παίξουν, να μπουν και να δείξουν τι εστί Ολυμπιακός.

Δεν μιλήσαμε καθόλου μετά τον θάνατο του Σάββα. Πείτε μου ένα περιστατικό αξέχαστο μαζί του.

Σε πολλά δύσκολα ματς έπαιζε τερματοφύλακας-μπακ! Κάποτε έφτασε έως το κόρνερ για να πιάσει την μπάλα! Ο Σάββας-Θεός σχωρέσ’ τον- ήταν πλούσιος σε όλα του.

Είχε αμαξάρα πανάκριβη όταν οι υπόλοιποι πηγαίνατε με το λεωφορείο;

Ε, βέβαια. Αλλά δεν τα υπολόγιζε αυτά τα πράγματα. Είτε με τον πρωθυπουργό μιλούσε είτε με εμάς είτε με έναν άγνωστο οπαδό στον δρόμο, φερόταν το ίδιο. Ήταν με όλους το ίδιο.

Άλλο που θυμάστε;

Ήθελε να τελειώσει τη σχολή ο Σάββας και ο πατέρας του, παρότι ήταν μεγάλος Ολυμπιακός, ήταν σε αυτό το θέμα… Κέρβερος. Θυμάμαι ότι ο Βαγγέλης Χέλμης δεν πήγαινε να τον ζητήσει γιατί τον κυνηγούσε ο πατέρας του!

Σας έδινε πριμ;

Η αλήθεια είναι αυτή: Από τα ψίχουλα που μας αναλογούσαν-ειδικά όταν παίζαμε τουρνουά με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ-, ο Σάββας έδινε το μερτικό που του αναλογούσε σε συμπαίκτες του που δεν είχαν λεφτά.

Μου είχε πει κατ’ ιδίαν ότι ο τερματοφύλακας που θαύμαζε ήταν ο Πεντζαρόπουλος του Πανιωνίου. Όχι ο Μανταλόζης του Εθνικού.

Αυτός ήταν ο καλύτερος που έχει περάσει! Πολύ μεγάλος τερματοφύλακας ο Πεντζαρόπουλος. Ήταν τόσο ψύχραιμος, τόσο ήρεμος. Έκλεινε τα ρολά. Ο μόνος που τον νευρίαζε ήταν ο Μπέμπης! Του έβαζε γκολ και του έπαιρνε την τραγιάσκα! Μου έλεγε ο Πεντζαρόπουλος «Γιώργο, βάλε του μυαλό, είναι παλαβό αυτό, θα το κυνηγήσω και θα το πλακώσω» (γελάει). Ήταν μεγάλο πειραχτήρι ο Μπέμπης.

Ο Μπέμπης ήταν ο καλύτερος του Ολυμπιακού για εσάς;

Θα σου πω. Αυτό το λένε πολλοί που δεν πρόλαβαν στα καλύτερά του τον Μουράτη. Εγώ τον έζησα στην κορυφή του τον Μουράτη.Τα θρυλικά ονόματα δεν βγαίνουν τυχαία. Ο Μπέμπης είχε τα μεγαλύτερα πνευμόνια, ήταν ακατάπαυστος. Όμως για εμάς τότε ο μεγαλύτερος παίκτης ήταν ο Μουράτης. Εκείνη την εποχή ήταν μύθος. Κράταγε όλη την πλευρά μόνος του, ήταν τέρας δύναμης, δεν τον πλησίαζε κανένας! Πήγαινε τόσο δυνατά στην μπάλα που οι αντίπαλοι φοβόντουσαν.

Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που λέτε, ότι ο Μουράτης στη συνείδηση των τότε παικτών ήταν πιο πάνω από τον Μπέμπη.

Είναι η πραγματικότητα όσων προλάβαμε τον Μουράτη στο φόρτε του. Διότι ο Μουράτης ήταν πιο παλιός από τους άλλους. Επίσης ο Μουράτης δεν ήταν μόνο πολύ δυνατός, ήξερε και πολλή μπάλα. Εκείνη την εποχή ήταν σπάνιο να βρεις παίκτη που να χειρίζεται και τα δύο πόδια το ίδιο καλά. Με ρωτούσαν πολλοί ποιο είναι το καλό του πόδι! Από την Προοδευτική που ήρθε, έτσι ήταν, από μικρός, είχε και τα δύο πόδια επιδέξια. Τους απαντούσα λοιπόν «να παρατηρήσετε με ποιο πόδι χτυπάει τα πέναλτι». Ενώ ήταν αριστερό μπακ, χτυπούσε τα πέναλτι με το δεξί!

Επόμενος σε αξία μετά από Μουράτη και Μπέμπη;

Ο Ρωσσίδης ήταν τρένο. Είχε σβήσει όλους τους αντίπαλους εξτρέμ! Όλους όσοι έπαιζαν στην Εθνική τούς είχε σταματήσει.

Από τον Παναθηναϊκό ποιος ήταν τότε ο καλύτερος;

Από τεχνικής άποψης ο Γιάννης Παπαντωνίου. Μεγάλη μπάλα ήξερε. Αλλά στο σύνολο ο Λινοξυλάκης. Ένας παλίκαρος αμυντικός που μπορούσε να παίξει και σε άλλες θέσεις, ένας πολύ δυνατός και γρήγορος και αλτικός, αλλά όχι βρόμικος παίκτης.

Τελικό Κυπέλλου 30 Αυγούστου θυμάστε ποτέ;

Όχι! Από την εποχή τη δική μου έως σήμερα δεν θυμάμαι τέτοιο πράγμα. Τι τελικός είναι αυτός να μην μπορούν να παίξουν παικταράδες του Ολυμπιακού που είχαμε φέτος και έφυγαν. Και να μην επιτρέπεται να παίξουν ούτε οι μεταγραφές τώρα. Παρ’ όλα αυτά το θέλουμε το Κύπελλο, Ολυμπιακός είμαστε, με όσους έχουμε πρέπει να μπούμε να το διεκδικήσουμε. Και να το πάρουμε. Θέλουμε το νταμπλ. Το άξιζε η φετινή ομάδα.

Κάτι τελευταίο. Τον ΠΑΟΚ τον είδατε με τηνΜπεσίκτας;

Τον είδα. Ωραίο ματς. Καλός ήταν ο ΠΑΟΚ.

Την αλήθεια πείτε μου, με ποιον ήσασταν προσωπικά, με τον ΠΑΟΚ ή με τους Τούρκους;

Ε βέβαια ήμουν με τον ΠΑΟΚ! Αν ζούσε ο Μπέμπης, θα ήταν με την Μπεσίκτας! Ήταν μεγάλο πειραχτήρι...