O τρίτος άνθρωπος, Κανάλ Ντ΄Αμούρ, Γράμματα στον Εμπειρίκο, Ψάξαμε ανθρώπους

Ανατυπώθηκαν και ξανακυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Άγρα
τέσσερις σπουδαίοι και κλασικοί τίτλοι :

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - Η ΠΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΕΙΔΩΛΟΥ του Graham Greene

Tο πιο σκοτεινό δημιούργημα του Γκρέηαμ Γκρην, Ο Τρίτος Άνθρωπος, τελειώνει με μια ανταλλαγή πυροβολισμών στους υπονόμους της Βιέννης και με το θάνατο του απατεώνα της πενικιλλίνης Χάρρυ Λάιμ. Προσήλυτος στον Καθολικισμό, ο Γκρην βρήκε μια ταιριαστή απεικόνιση της παρακμής του ανθρώπου στα ζοφερά υπόγεια της πόλης. Και ο Λάιμ, με τον αλήτικο αμοραλισμό του, είναι ένας αναγνωρίσιμος ήρωας του Γκρην. Η Βιέννη εξασφάλισε στον συγγραφέα το ιδεώδες σκηνικό για την ιστορία του. Πάνω απ’ όλα, ο Τρίτος Άνθρωπος είναι μια ελεγεία για την ανδρική φιλία, την προδοσία και τη ματαίωση.
Η Πτώση ενός ειδώλου –μία από τις καλύτερες ιστορίες του Γκρην– αναφέρεται σ’ ένα αγόρι που οι γονείς του το άφησαν μόνο σ’ ένα μεγάλο αρχοντικό του Λονδίνου, στη φροντίδα του Μπέινς, του μπάτλερ, και της ζηλότυπης γυναίκας του. Ο εφτάχρονος Φίλιπ θέλει να μάθει τι κρύβεται στο σκοτεινό υπόγειο όπου διαμένουν ο κύριος και η κυρία Μπέινς, και αρχίζει μια επικίνδυνη εξερεύνηση του κόσμου των μεγάλων. Ο Φίλιπ είναι φανερά αφοσιωμένος στον μπάτλερ και τον εξιδανικεύει σχεδόν όσο είχε εξιδανικεύσει και ο Ρόλλο Μάρτινς τον Χάρρυ Λάιμ. Ώσπου η μισητή κυρία Μπέινς δολοφονείται από τον άπιστο σύζυγό της…

ΨΑΞΑΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑΜΕ ΣΚΙΕΣ της Κατερίνας Μάτσας

Με ποιό τρόπο ασκείται η καταλυτική επίδραση του κοινωνικού πάνω στο υποκείμενο της τοξικομανιακής εμπειρίας ; Πώς και πόσο δραματικά αποτυπώνονται τα χνάρια της Ιστορίας πάνω στη σπαραγμένη από αντιφάσεις ψυχική πραγματικότητα των τοξικομανών ; Μέσα από ποιές διαμεσοποιήσεις η Ιστορία του σύγχρονου ανθρώπου και του πολιτισμού του εκφράζεται στην προσωπική, δραματική ιστορία του τοξικομανούς, ναρκοθετώντας χωρίς έλεος όλο το οικοδόμημα της σύγχρονης προόδου ; Ό,τι αποκαλούμε πρόοδο, έλεγε ο Walter Bemjamin είναι εκείνη η τρομερή θύελλα που ωθεί ασταμάτητα προς το μέλλον, την ίδια στιγμή που τα ερείπια συσσωρεύονται μέχρι τον ουρανό. Ανάμεσα σ' αυτά τα ερείπια βρίσκονται και οι τοξικομανείς, άνθρωποι-σκιές, παρουσίες-απουσίες, ζωντανοί-νεκροί. Αυτοεξόριστοι από τον εαυτό τους και την ιστορία αντιπροσωπεύουν την ήττα, τη χρεοκοπία του κοινωνικού υποκειμένου μέσα σε όρους ιστορικής παρακμής. Γιατί, όμως, πήραν αυτό το δρόμο ; Ήταν μόνο οι περιστάσεις, τα γεγονότα, τραυματικής και άλλης φύσης, που τους ώθησαν ή υπήρχε και κάτι άλλο ;
Πού θα πρέπει να αναζητήσει κανείς τη λύση του αινίγματος της τοξικομανίας ; Στην εποχή μας, τα ναρκωτικά, όλες δηλαδή οι ψυχότροποι ουσίες που μπορούν να γίνουν αντικείμενο τοξικομανιακής χρήσης, έρχονται να καλύψουν θεμελιακά ελλείμματα στον ψυχισμό του ανθρώπου. Παίρνουν τη θέση μιας αινιγματικής απουσίας, της απουσίας του Άλλου, της αδύνατης επικοινωνίας.
Στο βιβλίο επιχειρείται να δοθεί μια απάντηση σε όλα αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν την τοξικομανία και έχουν συνέπειες στη ζωή χιλιάδων ανθρώπων. Επιχειρείται η ανάλυση της θεραπευτικής διαδικασίας απεξάρτησης στην επιστημονική της διάσταση, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τις άλλες εξίσου σημαντικές διαστάσεις της, την ηθική, την ιδεολογική, την κοινωνική. Επιχειρείται επίσης μια διαλεκτική προσέγγιση των μεγάλων ζητημάτων που αφορούν τη βία, το ρίσκο, την παραβατικότητα του τοξικομανούς, τον κοινωνικό έλεγχο, το νομικό καθεστώς των ναρκωτικών και τις θεωρίες που στην εποχή μας συμβάλλουν στη δημιουργία πολλών μύθων.

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟ της Μάτσης Χατζηλαζάρου

Το 1946-1947 η Μάτση Χατζηλαζάρου βρίσκεται στο Παρίσι. Έφυγε με το θρυλικό πλοίο «Ματαρόα» τον Δεκέμβριο του 1945, μαζί με την αφρόκρεμα νέων καλλιτεχνών, συγγραφέων, στοχαστών κι επιστημόνων, με υποτροφία του γαλλικού κράτους. Ο Ανδρέας Εμπειρίκος, με τον οποίο έζησε παντρεμένη μέχρι το 1943, την έχει εφοδιάσει με συστατικές επιστολές για να συναντήσει Γάλλους υπερρεαλιστές και ψυχαναλυτές. Και η Μάτση του γράφει γι’ αυτές τις συναντήσεις, για τις εμπειρίες της και για τις εντυπώσεις της από το Παρίσι, που ανασυντάσσεται μετά τον πόλεμο.

«Καθώς η ζωή και το έργο της Μάτσης Χατζηλαζάρου, της πρώτης Ελληνίδας υπερρεαλίστριας, είναι άμεσα συνδεδεμένα, αφού η Μάτση έζησε με τρόπο ποιητικό και έγραψε ποίηση με τρόπο βιωματικό, το υλικό που σχολιασμένο δημοσιεύεται στη συνέχεια μπορεί να διαβαστεί με ποικίλους τρόπους: ως αυθεντικές ψηφίδες που ανασυνθέτουν το κλίμα και την ατμόσφαιρα μιας ενδιαφέρουσας και κρίσιμης πνευματικής εποχής, ως τεκμήρια μιας βαθιάς προσωπικής και πνευματικής σχέσης, ως υποστηρικτικό υλικό για την κατανόηση του έργου της ποιήτριας, ως τα τεκταινόμενα της ζωής και του έργου της, ως κείμενα με σχόλια ποιητικής, ως ανεξάρτητες κειμενικές μονάδες που εμπεριέχουν αφ’ εαυτού τους λογοτεχνική αξία. Πρόκειται, επομένως, για μια διπλή επίσκεψη: σε μια ποιήτρια, αλλά και σε μία εποχή». [Από την εισαγωγή του Χρ. Δανιήλ].

Οι ανέκδοτες μέχρι σήμερα επιστολές της Μάτσης συνοδεύονται από 4 εξαιρετικά, άγνωστα ποιητικά γραπτά της και 3 γαλλικά ποιήματα του Ανδρέα Εμπειρίκου της ίδιας περιόδου, καθώς και από πλούσιο ακυκλοφόρητο φωτογραφικό υλικό όπου το ζευγάρι αλληλοφωτογραφίζεται το 1940 και το 1945 .

ΚΑΝΑΛ ΝΤ'ΑΜΟΥΡ του Θωμά Κοροβίνη

Το ΚΑΝΑΛ ΝΤ'ΑΜΟΥΡ είναι ένα ζωηρό αφήγημα, ένα τραγούδι για τους έρωτες και τις λαχτάρες των περιθωριακών τύπων της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του '80. Ο συγγραφέας, που έζησε άμεσα και έμμεσα τα επιθανάτια σπαρταρίσματα μιας πληθωρικής ερωτικής εποχής, ανακαλώντας στη μνήμη του ιστορίες και θρύλους των περασμένων δεκαετιών ξαναζωντανεύει το θέατρο ενός λαϊκού κόσμου που ενταφιάστηκε σκόπιμα για να μεταμορφωθεί σε γραφικό σκηνικό της αβασάνιστης νεοαστικής ψυχαγωγίας των Θεσσαλονικιών.