Η απόλαυση ανάγνωσης των «επικίνδυνων σχέσεων»

Τις «επικίνδυνες σχέσεις» του Λακλό τις μάθαμε (πολλοί) από την εξαιρετική ταινία του Στίβεν Φρίαρς (1988) με την Γκλεν Κλόουζ, τον Τζον Μάλκοβιτς, την Μισέλ Φάιφερ και την Ούμα Θέρμαν. Μια ταινία που είχε βραβευτεί με Όσκαρ για τα κοστούμια, τα σκηνικά και τη σεναριακή διασκευή της. Ήρθε η ώρα να διαβάσουμε (ξανά) το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις «Εκδόσεις Ψυχογιός» σε μετάφραση του Κωνσταντίνου Κατσουλάρη.

Η παρουσίαση του βιβλίου:

«Πόσο επικίνδυνος είναι τελικά ο έρωτας; Είναι κι ένα παιχνίδι στρατηγικής, τακτικής, ολοκληρωτικής επίθεσης ή κλειστής άμυνας; Πόσο καλά μπορούμε να παίξουμε αυτό το παιχνίδι και να αποφύγουμε τους κινδύνους όταν πρυτανεύει το φλογερό πάθος, η απεγνωσμένη ανάγκη και η επιθυμία που κοχλάζει; Και τι μπορούμε να μάθουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό αν δοθούμε ολοκληρωτικά στο πάθος;

Οι Επικίνδυνες σχέσεις, το κλασικό αριστούργημα του Σοντερλό ντε Λακλό, κυκλοφόρησαν την άνοιξη του 1782 σε μια Γαλλία που υπογείως προετοιμαζόταν για μια κολοσσιαίων διαστάσεων πολιτική, κοινωνική, και φιλοσοφική εντέλει, ανατροπή. Οι αριστοκράτες ήρωές τους πλήττουν θανάσιμα μέσα στην τρυφηλή τους ζωή, επιδιδόμενοι σε ένα ανελέητο κυνηγητό της καρδιάς και της σάρκας, χωρίς να γνωρίζουν ότι ζουν το λυκόφως της ακμής τους.

Ο σημερινός αναγνώστης θα βρει στο έξοχο αυτό έργο κάτι από τον εαυτό του, τις ανομολόγητες επιθυμίες και τους απόκρυφους φόβους του, «ταξιδεύοντας» την ίδια στιγμή στην ανησυχαστικά τελματωμένη, εξωτική για εμάς σήμερα, ατμόσφαιρα της προεπαναστατικής Γαλλίας.

Η σαγήνη της ανάγνωσης δεν εξαντλείται μονάχα στις εκπληκτικές περιγραφές, στις ανατροπές στην πλοκή και στις διεισδυτικές σκιαγραφίες των χαρακτήρων αλλά και στην ταύτιση που έρχεται κάθε τόσο με τα πάθη και τις επιθυμίες. Αυτή, εξάλλου, είναι η μαγεία του γνήσια κλασικού».

Ο συγγραφέας

Ο ΠΙΕΡ ΑΜΠΡΟΥΑΖ ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΣΟΝΤΕΡΛΟ ΝΤΕ ΛΑΚΛΟ (1741-1803) είναι διάσημος για το επιστολικό μυθιστόρημα ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, που δημοσίευσε με τεράστια επιτυχία το 1782. Θεωρείται περίπτωση σπάνια στην ιστορία της γαλλικής γραμματολογίας, ενώ συχνά τον συνέκριναν με τον Μαρκήσιο ντε Σαντ σε επίπεδο σκανδαλολογίας. Αξιωματικός του πυροβολικού στο επάγγελμα, υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις στα τέλη του Επταετούς Πολέμου (1756-1763). Η λογοτεχνία ήταν μια παρέκκλιση για εκείνον, μολονότι έτρεφε μεγάλες φιλοδοξίες, όπως «να γράψει ένα έργο έξω από τα συνηθισμένα, που θα έκανε πάταγο και το οποίο θα επιζούσε του δικού του θανάτου». Το κατάφερε με τις ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, που μεταφέρθηκαν τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο με μεγάλη επιτυχία· το κατάφερε όμως και ως στρατιωτικός: ασχολούμενος συστηματικά με τη βαλλιστική, θεωρείται ο εφευρέτης της σύγχρονης οβίδας του πυροβολικού. Ο Λακλό έχει στο ενεργητικό του ως συγγραφέας και σειρά από ποιήματα, καθώς και ένα λιμπρέτο για μια όπερα ξεχασμένη σήμερα. Πέθανε από ελονοσία ή δυσεντερία το 1803 στην Ιταλία. Λέγεται πως ο τάφος του βανδαλίστηκε και τα οστά του ρίχτηκαν στη θάλασσα.