Μανώλης Σαριδάκης: «20 Χρόνια Χωρίς Τον Καπετάνιο»

Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης για δύο δεκαετίες υπήρξε ένα σημείο αναφοράς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όχι µόνο ως Πρόεδρος του Παναθηναϊκού, αλλά και ως πρόσωπο που συγκέντρωνε ποικίλα σχόλια.

Ο Μανώλης Σαριδάκης, ως µάχιµος δημοσιογράφος που κάλυπτε το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού, έζησε «από μέσα» και ρίχνει φως στα κορυφαία γεγονότα της εποχής του Καπετάνιου... «χωρίς καµία υστεροβουλία, χωρίς καµία υποκίνηση».

Στον πρόλογο του βιβλίου του «20 Χρόνια Χωρίς τον Καπετάνιο», ο Σαριδάκης γράφει:

«Δεν είμαι συγγραφέας. Είμαι δημοσιογράφος. Και για τον λόγο αυτό, σ’ αυτό το βιβλίο, θα ήθελα να με κρίνετε ως δημοσιογράφο. Μην περιμένετε λοιπόν λογοτεχνικά αριστουργήματα. Εδώ θα διαβάσετε αλήθειες. Όπως τις έζησα και όπως τις θυμάμαι.

Έψαξα στις δημοσιογραφικές μου καταβολές. Κάποτε ο αείμνηστος Κώστας Τριανταφυλλίδης –ο άνθρωπος που είχε δώσει το εισιτήριό του στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, για να διαφύγει στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του ’60– μου είχε πει:

– Ο δημοσιογράφος γεννιέται, δεν γίνεται. Το ταλέντο στο χαρίζει ο Θεός. Εσύ πρέπει να το καλλιεργήσεις. Εάν μάθεις μία ξένη γλώσσα θα γνωρίζεις διπλάσια πράγματα απ’ αυτόν που θα μιλάει μόνο ελληνικά. Εάν μάθεις δύο ξένες γλώσσες, θα γνωρίζεις τριπλάσια και ούτω καθεξής.

Προσωπικά έμαθα δύο ξένες γλώσσες και κατα­νόησα, σε πολλές περιπτώσεις, ότι ο μεγάλος δάσκαλος είχε δίκιο. Ο Τριανταφυλλίδης μου είχε πει και κάτι άλλο:

– Οι δημοσιογράφοι είναι κοπρόσκυλα. Ζουν στο πεζοδρόμιο, επιβιώνουν, αναζητούν ειδήσεις.

Μια ζωή στο πέλαγος

Ο Οδυσσέας έκανε 10 χρόνια να βρει την Ιθάκη του. Ο Γ. Βαρδινογιάννης έκανε 21 χρόνια για να τη χάσει. Μεσοπέλαγα, ο Καπετάνιος, χωρίς επαρκές πλήρωμα, δεν μπόρεσε να αγκυροβολήσει την τριήρη του σε απάνεμα νερά.

Αναφέρομαι σε ανεπαρκές πλήρωμα, διότι χωρίς να μου έχει αναφέρει ποτέ τις ανασφάλειες, που προφανώς είχε, με το πέρασμα των χρόνων κατανόησα ότι δεν έκανε κουμάντο μόνος του, αλλά έπρεπε να περάσει από «ιερά εξέταση» των άλλων δύο αδελφών, Βαρδή και Θόδωρου, για να πάρει την έγκριση αυτών που σχεδίαζε να πράξει για τον Παναθηναϊκό.

Ο νεαρός Καπετάνιος, που υλοποιούσε τα σχέδια της οικογένειας, όντας εκτελεστικό όργανο των αποφάσεων, τελικά έμεινε «στην απέξω». Και σήκωσε όλο το βάρος σωστών ή λαθεμένων ενεργειών, οι οποίες είχαν συλλογική μορφή. Γιατί δεν αντέδρασε, στον βαθμό που όλοι φανταζόμαστε, αποτελεί μυστήριο. Μπούκαρε στη Ροδεσία, ήθελε ως νέος Κανάρης ή Μιαούλης να ανατινάξει τον τουρκικό στόλο το 1974, τα έβαλε με 5.000 οπαδούς της Θύρας 13 και ξαφνικά σήκωσε τα χέρια ψηλά! Κάποτε μου αποκάλυψε ότι θα γράψει την αυτοβιογραφία του και θα μάθει όλος ο κόσμος την αλήθεια. Τι περιμένει άραγε; Δεν βλέπει ότι ο χρόνος περνάει και δεν γυρίζει πίσω;

Εν πάση περιπτώσει. Αφού δεν αποφασίζει αυτός να γράψει, να περιγράψει, τον βίο και την πολιτεία του στον Παναθηναϊκό, θα επιχειρήσω εγώ, ο δημοσιογράφος, να διηγηθώ αυτά που έζησα στα 21 χρόνια της προεδρίας του. Χωρίς καμία υστεροβουλία. Χωρίς καμία υποκίνηση, και το γνωρίζει καλά ο Πρόεδρος.

Καλή ανάγνωση...».

Το βιβλίο αυτό είναι καρπός γνώσης, ευαισθησίας και οραµατισµού. Θεωρώ ότι είναι υπόδειγµα για κάθε φίλαθλο και, κυρίως, για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού.

Λευτέρης Παπαδόπουλος

Χαιρόσουν να διαβάζεις τα κείµενά του, ακόµη κι αν αφορούσαν ένα µονόστηλο ή µια µικρή ειδησούλα που είχε τον τρόπο να «χρωµατίζει» και να την κάνει πιο ενδιαφέρουσα και ελκυστική!

Μάκης Παπαζήσης

{…} ο Μανώλης Σαριδάκης που πάντα ήταν ένας υποδειγµατικός ρεπόρτερ (εκτός από καταπληκτικός άνθρωπος) καταγράφει χωρίς φόβο και πάθος όλο εκείνο το διάστηµα σε ένα βιβλίο που για εµένα αποτελεί παρακαταθήκη στην ποδοσφαιρική ιστορία του τόπου.

Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Ποιος είναι ο Σαριδάκης

Ο Μανώλης Σαριδάκης γεννήθηκε το 1954 στην Κασταµονίτσα Ηρακλείου Κρήτης. Βρέφος 9 µηνών οι γονείς του τον έφεραν στην Αθήνα (και συγκεκριµένα στη Νέα Ερυθραία) όπου κατοικεί και σήµερα στο πατρικό του σπίτι. Είναι παντρεµένος µε την Ανθή Παπανικολάου, έχουν δυο παιδιά –τον Γιώργο και τη Φιλιώ– και τρία εγγόνια: Την Άννα, τον Μάνο και τον Χρήστο.

Σπούδασε δηµοσιογραφία στη Γαλλία και την Ιταλία. Εργάστηκε σε πολλές εφηµερίδες (Μπάλα, Αθλητική Ηχώ, Έθνος, Ελεύθερο Τύπο, Μεσηµβρινή, Βήµα, Νέα) επί 37 συνεχή έτη. Υπήρξε εµπνευστής και δηµιουργός των Αθλητικών ∆ηµοσιογραφικών Βραβείων (1998), τα οποία µαζί µε τα Βραβεία Μπότση, αποτελούν τα κορυφαία δηµοσιογραφικά βραβεία της χώρας. Επίσης, υπήρξε ρεπόρτερ και παραγωγός στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ (επί 15 χρόνια), καθώς και στον Arrena Radio (επί δύο χρόνια). Άρθρα, ρεπορτάζ και συνεντεύξεις του έχουν δηµοσιεύσει τα µεγαλύτερα πρακτορεία του κόσµου (Reuters, Associated Press, BBC, ANSA) καθώς και οι µεγαλύτερες αθλητικές εφηµερίδες της Ευρώπης (L’Equipe, Gazzetta dello Sport, Corriere della Sera, Tuttosport, κ.ά.). Οι δηµοσιογραφικές αποκλειστικές ειδήσεις του για το ρεπορτάζ του ΠΑΟ υπήρξαν αναρίθµητες.