Όταν το «Άλφα σαν ψάρι» συνάντησε την Άννα
Μια ομαδική εικαστική έκθεση εγκαινιάστηκε στις 17 Ιανουαρίου, στη γκαλερί ArtZone 42 της Αθήνας. Μια έκθεση με τον τίτλο “Sazae-oni”.
Τίτλος αρχικά ακατάληπτος, που όμως κρύβει στο μυστήριό του ένα πολύ γοητευτικό θέμα: οι δυο άγνωστες λέξεις αφηγούνται έναν «υδάτινο» ιαπωνικό μύθο.
Είχα ήδη αποφασίσει να πάω, διαβάζοντας την περιγραφή της έκθεσης. Έλεγε:
«Τα Sazae-oni είναι μυθολογικά πλάσματα της ιαπωνικής λαϊκής παράδοσης.»
Κάλεσμα πρώτο, μυθολογία - και μάλιστα ιαπωνική!
Kαθώς η περιγραφή συνέχιζε, κάλεσμα δεύτερο - και ισχυρό:
«Έχουν τη μορφή κοχυλιών και, όποια ζουν στη θάλασσα για πάνω από τριάντα χρόνια, μεταμορφώνονται σε θηλυκούς δαίμονες που πλανεύουν τους άντρες.»
Πηγαίνω να γνωρίσω τα γιαπωνέζικα Sazae-oni, όπως τα φαντάστηκαν εικαστικοί. Ένα έργο μικτών τεχνικών 60x70 έχει τίτλο “In my gardens”. Είναι η συμμετοχή της Άννας Γερολυμάτου, που με προσκαλεί, με «τραβάει» μέσα στον καμβά με το δικό της, ονειρικό, Sazae-oni - και εκείνη τη στιγμή γίνεται η συνάντηση: Ένας υδάτινος μύθος από την Ιαπωνία, ένα διήγημα, η Άννα Γερολυμάτου, οι θαλασσινοί κήποι της κι εγώ ή Όταν το «Άλφα σαν ψάρι» συνάντησε την Άννα και όλο το μπλε του “In my gardens”.
Έχω γράψει ένα μικρό διήγημα που λέγεται «Άλφα σαν ψάρι». Ανάμεσα σε 14 ιστορίες, αυτή είναι η «υδάτινη», η πιο μπλε.
Η εικόνα συνάντησε τις λέξεις. Κοιτάζω το “In my gardens” της Άννας και ανατρέχω σε θραύσματα από το Άλφα:
«Ο βυθός γέμισε πάλι αχιβαδούλες. Σιγά σιγά θα τις μαθαίνεις. Έχουν σχέδια που μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά κανένα δεν είναι ίδιο με το άλλο. Κάποιες είναι διάφανες σαν παιδικά νυχάκια. Κι άλλες, φιλντισένιες, λάμπουν πάνω στην άμμο όταν βαδίζεις στα ρηχά. Μπορείς να τις μαζεύεις και μετά να τις αφήνεις να κατεβαίνουν πάλι απαλά στο νερό.
Και να τις αφήνεις εκεί. Θα μεγαλώνουν μαζί με σένα.»
«Κι άλλα πολλά θα μάθεις σιγά σιγά πλάι στη θάλασσα. … Η μαμά Ναυσικά»
(σαν να την βλέπω στον πίνακα της Άννας!)
«Αυτά έγραψε στο νέο μωρό της. Ήταν μια θάλασσα η μαμά Ναυσικά. Ακόμη κι όταν έγραφε, το άλφα της το σχημάτιζε σαν ψάρι...» «…βουτώντας κάθε τόσο την πένα της σε γαλάζια μελάνη∙ κάθε ψαρίσιο άλφα ήταν γραμμένο με πλούσια, πηχτή, θαλασσινή μελάνη.»
«Σ’ όλα τα μωρά της έγραφε τέτοια καλωσορίσματα. Γεννούσε μόνο κόρες. Εκεί, στο σπίτι πάνω στο βράχο. Τις έφερνε στον κόσμο και τις ονόμαζε Σμαράγδα, Αμφιτρίτη, Θέτιδα, Σειρήνα, Καλυψώ. Και Μέδουσα, Γοργόνα, Αφροδίτη, Ανεμώνη, όλες με ονόματα θαλασσινά...»
(μήπως τελικά η Ναυσικά μου είναι μυθικό πλάσμα Sazae-oni χωρίς να το ξέρω;)
«Έγραφε τόσα πολλά, γέμιζαν διαρκώς το σπίτι και ο κήπος.»
In my gardens! Ο κήπος, τα κοχύλια, η Ναυσικά Sazae-oni που πλανεύει τους άντρες, όλα εκεί στον καμβά, μπλε. Η εικόνα και το κείμενο. Τι χαρά αυτή η συνάντηση!
Άλφα σαν Ψάρι ή Άλφα όπως Άννα, όπως και να έχει, «αδελφοποιώ» στο μυαλό μου τα hashtags
#sazae_oni# #γλυκιά_πενικιλίνη*. Και ας εκφραζόμαστε πλέον ελλειπτικά μέσα από hashtags και ας πιστεύουμε πως, ίσως, είναι όλα γύρω μας και πεζά, το όνειρο και η φαντασία είναι ανθρώπινη ανάγκη - και όλα ξεκινούν από τη Μυθολογία. Πότε έζησε ο άνθρωπος χωρίς μύθους;
Η γκαλερί ArtZone 42 φιλοξενεί την ομαδική εικαστική έκθεση με τίτλο Sazae-oni, σε επιμέλεια της θεωρητικού τέχνης Δόμνας Χανουμίδου, από τις 17 Ιανουαρίου ως τις 9 Φεβρουαρίου 2019.
Το έργο “In my gardens” της φωτογραφίας, είναι δημιουργία της εικαστικού Άννας Γερολυμάτου.
* Τα αποσπάσματα είναι από το διήγημα «Άλφα σαν ψάρι», της συλλογής «Γλυκιά Πενικιλίνη» της Μαρίνας Παπαγεωργίου, εκδ. Ιωλκός.
