Τι πρόσφερε τελικά η αφηρημένη τέχνη;

Όταν ο μέγας Βασίλι Καντίνσκι έθετε τις αρχές της αφηρημένης τέχνης ωθούσε τον εικαστικό κόσμο σε αχαρτογράφητα νερά. Έχει περάσει ένας αιώνας από εκείνη την εποχή, και η αφηρημένη τέχνη άλλοτε αποθεώθηκε και άλλοτε δαιμονοποιήθηκε στα μάτια κοινού και κριτικών.

Η αλήθεια είναι ότι η αφηρημένη τέχνη ουσιαστικά καταργεί την κυρίαρχη αίσθηση της όρασης ως αντιληπτικό παράγοντα δημιουργίας. Η μίμηση είναι κάτι που γεννά η ικανότητα του ανθρώπου να προσλαμβάνει μέσω της όρασης μια έστω συμφωνημένη εκδοχή της πραγματικότητας.

^{Μάλεβιτς, τρείς τοίχοι κι ένα παράθυρο}

Η αφηρημένη τέχνη εκκινώντας από την ανάγκη μιας νέας επινόησης του πραγματικού κόσμου οδηγεί στην αφαίρεση της εικόνας, στην αποδόμηση και στην ανοικοδόμηση μέσω μιας πρωτότυπης γεωμετρίας. Με την ανάπτυξη της φωτογραφίας η πιστή αναπαράσταση έχασε τον κυριαρχικό της ρόλο. Οι εκπρόσωποι της αφαίρεσης με πρώτο τον Καντίνσκι ισχυρίστηκαν πως το υλικό κέλυφος του κόσμου αποτελεί εμπόδιο για την κατανόηση και την πλήρη αναπαράστασή του. Ο καλλιτέχνης οφείλει να βρει το βαθύτερο πνευματικό νόημα ειδάλλως να απέχει από κάθε μορφή δημιουργίας.

^{Μπροντγουέι. Μοντριάν}

^{Η ριζοσπαστική αυτή άποψ}η απελευθέρωσε ταυτόχρονα και ένα μεγάλο μέρος τσαρλατανισμού που πάντοτε εμφιλοχωρεί στην τέχνη. Από την άλλη όμως απελευθέρωσε και τη ζωγραφική έτσι ώστε να μην εξαρτάται πια από κέντρα εξουσίας αλλά να επιβάλλεται ως αφηρημένη τέχνη όπως η μουσική με τους ήχους και η ποίηση με τις λέξεις.