Βιτγκενστάιν - Αντιμετώπιζε τη φιλοσοφία ως «επιχειρηματίας»

Πόσο εύκολο είναι να δημιουργήσεις ένα κολοσσιαίο μύθο βασισμένο σε ένα ολιγοσέλιδο βιβλίο, ένα άρθρο και μια βιβλιοκρισία; Πόσο εύκολο είναι να πείσεις τους ακαδημαϊκούς κύκλους ότι είσαι ένα είδος Μεσσία της φιλοσοφίας, όταν δεν έχεις καν μελετήσει το έργο του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Καντ, του Χιουμ κ.λ.π.;

Ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν παραμένει μια ανοιχτή τρύπα στον καμβά της φιλοσοφίας, ένα κενό που θα προκαλεί πάντοτε αμηχανία στους σκεπτόμενους φιλοσόφους. Η μεγαλοφυία αυτού του ανθρώπου δεν εξηγείται ούτε από το ποιητικό ύφος των κειμένων του ούτε από την ανατρεπτική λογική του.

Θα αρκεστούμε στο να θαυμάζουμε τον αμείλικτο νου του και την κοσμοθεωρία του που θυμίζει συμπυκνωμένο χυμό και θα μνημονεύουμε μεμονωμένα επεισόδια της ζωής του που περιέχουν μια ισχυρή δόση ειρωνείας.

Για παράδειγμα, ο Peter Coffey, ένας ξεχασμένος πια νεο-σχολαστικός φιλόσοφος θα βγαίνει κάπου-κάπου στην επιφάνεια μόνο και μόνο γιατί το έργο του Science of Logic δέχθηκε την αρνητική κριτική του Βιτγκενστάιν το 1913, ο οποίος εκτός των άλλων είχε γράψει: «θα έτριζαν τα κόκαλα του Αριστοτέλη, το όνομα του οποίου λαμβάνεται τόσο συχνά επί ματαίω από τους θεωρητικούς της λογικής...». Ο Coffey οφείλει την ισχνή υστεροφημία του στον «θεό της φιλοσοφίας» ο οποίος καταδέχτηκε να του ρίξει μια ματιά έστω για να τον κατακεραυνώσει.

Ο ίδιος ο Βιτγκενστάιν αφιέρωνε το χρόνο στην προσπάθεια να λύσει τα φιλοσοφικά προβλήματα αντί να μελετήσει τον τρόπο που προσπάθησαν να τα λύσουν παλαιότεροι φιλόσοφοι, κι αυτό δεν του πρόσφερε μόνο μια πνευματική ανεξαρτησία αλλά και τη δυνατότητα να εγκαθιδρύσει μια δική του τάξη στον κόσμο της σοφίας.

Κι ενώ έλεγε πως η φιλοσοφία θα έπρεπε να γράφεται σαν να επρόκειτο για φιλοσοφική σύνθεση στην ουσία ο ίδιος τηρούσε απέναντι στην φιλοσοφία στάση επιχειρηματία και μιμούμενος τον πατέρα του προσπαθούσε να διευθετήσει τα φιλοσοφικά προβλήματα με τον τρόπο που ένας επχειρηματίας βάζει τάξη στο γραφείο του.