Μπρακ-Πικάσο και Γκογκέν-Βαν Γκογκ: Ομοιότητες και διαφορές

Το 1888 κι ενώ ο Γκογκέν απομακρύνεται ολοταχώς από τον ιμπρεσιονισμό, γνωρίζεται και συνδέεται φιλικά με ένα επίσης σπουδαίο καλλιτέχνη, τον Βίνστεντ Βαν Γκογκ. Οι δύο ζωγράφοι θα συγκατοικήσουν στην Αρλ επιχειρώντας να συνοδοποιρήσουν εικαστικά. Καθώς όμως υποφέρουν κι οι δύο από κατάθλιψη, η συγκατοίκηση δεν θα έχει καλό τέλος. Ύστερα από ομηρικούς καβγάδες ο Βαν Γκογκ θα αυτοακρωτηριαστεί κόβοντας μέρος του αριστερού αυτιού του, αφού προηγουμένως είχε απειλήσει να σκοτώσει τον Γκογκέν. Πέρα από την τραγελαφική έκβαση της πολλά υποσχόμενης καλλιτεχνικής τους φιλίας, η περιπετειώδης αυτή συνύπαρξη οδήγησε αμφότερους σε λήψη σημαντικών αποφάσεων για την εξέλιξη της τέχνης στην εποχή τους.

To 1907 o ποιητής και συγγραφέας Γκιγιόμ Απολινέρ σύστησε τον Ζορζ Μπρακ στον Ισπανό ζωγράφο Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος τον προσκάλεσε να επισκεφθεί το ατελιέ του στην Μονμάρτη. Ο Μπρακ εντυπωσιάστηκε από την πρωτοποριακή θέαση του Πικάσο, και ειδικά από τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν». Ο ίδιος προερχόταν από μια πρώτη περίοδο ταύτισης με τον Ιμπρεσιονισμό τον οποίο είχε εγκαταλείψει για χάρη του φωβισμού. Τώρα έψαχνε κάτι καινούργιο. Οι δύο ζωγράφοι δούλεψαν μαζί από 1909 έως το 1911 αναπτύσσοντας αυτό που ονομάστηκε Αναλυτικός κυβισμός. Στη συνέχεια ο Μπρακ βρέθηκε στα μέτωπα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, από όπου επέστρεψε τραυματίας. Στα χρόνια του μεσοπολέμου άρχισε να απομακρύνεται από την «τυραννία» του Πικάσο, χωρίς ωστόσο να έρθει ποτέ σε ανοιχτή ρήξη μαζί του. Μπρακ και Πικάσο τράβηξαν το δρόμο τους, χωρίς ωστόσο να λείψει ποτέ η εκτίμηση και η ανάμνηση μιας ισχυρής φιλίας που οδήγησε στην ανακάλυψη της μοντέρνας τέχνης. Είναι φανερό ότι για την ομαλή σχέση των δύο ανδρών σημαντικό ρόλο έπαιξε η ισορροπημένη προσωπικότητα του Μπρακ,η διακριτικότητα και η αξιοπρέπειά του σε σχέση με τον αλλοπρόσαλλο και αντιφατικό Ισπανό μετρ της ζωγραφικής.

Σε κάθε περίπτωση η φιλία Μπρακ-Πικάσο είχε άλλη εξέλιξη σε σχέση με εκείνη των Γκογκέν-Βαν Γκογκ. Να σημειώσουμε, πάντως, ότι με εξαίρεση τον Βαν Γκογκ, είχαν ως αφετηρία τους τη γεωμετρία και την χρωματική φειδώ του Σεζάν, ο οποίος δικαίως θεωρείται σήμερα ο πατέρας μοντέρνας τέχνης.