Γιαμάλ: «Δεν θέλω να γίνω Μέσι, θέλω να χαράξω τη δική μου πορεία»

Σε συνέντευξή του στην εκπομπή "60 minutes", ο Λαμίν Γιαμάλ αναφέρθηκε στη σύγκρισή του με τον Λιονέλ Μέσι, τη λατρεία που δέχεται από τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα και τα φώτα της δημοσιότητας.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

«Είναι ο καλύτερος στην ιστορία. Και οι δύο ξέρουμε ότι δεν θέλω να γίνω ο Μέσι, και ο Μέσι ξέρει ότι δεν θέλω να γίνω εκείνος. Θέλω να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, και αυτό είναι όλο».

Ο ίδιος απολαμβάνει την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό του:

«Μου έχουν πει ότι άρχισαν να βλέπουν ξανά ποδόσφαιρο εξαιτίας μου. Η μητέρα μου τώρα παρακολουθεί όλους τους αγώνες μου. Ο κόσμος εδώ είχε σταματήσει να φορά ποδοσφαιρικές φανέλες στο σχολείο, και τώρα αυτή η τάση έχει επιστρέψει. Ακόμα και οι τουρίστες, εδώ στη Βαρκελώνη, αγοράζουν τη φανέλα της Μπαρτσελόνα με το νούμερο 10 στην πλάτη. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πολλά για τα όσα έχω καταφέρει», ανέφερε.

Η ζωή σαν σταρ δεν τον κουράζει:

«Νομίζω πως είναι το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο, και είναι κάτι που μου το θυμίζει πολύ είναι όταν παίζω στο γήπεδο και οι φίλαθλοι σηκώνονται επειδή εκπλήσσονται από μια ενέργειά μου. Ένα παιδί 18 χρονών σχολάει από το σχολείο και πάει σπίτι. Εγώ πάω στην προπόνηση και τέσσερις παπαράτσι είναι στο σπίτι μου και με ρωτούν για τη ζωή μου.

Ανοίγω την τηλεόραση και είμαι στην τηλεόραση. Περπατώ στον δρόμο και βλέπω ένα παιδί να φοράει τη φανέλα μου. Θέλω να βγω για ένα ποτό και δεν μπορώ γιατί ο κόσμος θα με σταματήσει. Πάντως δεν με πειράζει η ζωή σαν σταρ, ειλικρινά! Αντίθετα, μου αρέσει κιόλας», είπε.

Πάντως τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν καθόλου εύκολα:

«Ήταν μια γειτονιά όπου κανείς δεν ήξερε τι θα του συμβεί στη ζωή. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ήξερε αν θα γινόταν ποδοσφαιριστής, αρχιτέκτονας, ζωγράφος ή αν θα έβρισκε μια δουλειά. Βλέπεις τους γονείς σου να δουλεύουν, δεν μπορούν να είναι πάντα μαζί σου και νιώθεις αβεβαιότητα για το τι θα σου συμβεί».

Παράλληλα, αναφέρθηκε στην επιλογή του να παίξει με την εθνική Ισπανίας και όχι με το Μαρόκο:

«Σκεφτόμουν να παίξω με το Μαρόκο. Εκείνη την εποχή, το Μαρόκο είχε φτάσει στα ημιτελικά του Μουντιάλ, αλλά τη στιγμή της κρίσης, δεν αμφέβαλα ποτέ. Με όλη την αγάπη και τον σεβασμό που έχω για το Μαρόκο, πάντα ήθελα να παίξω στο EURO και στην Ευρώπη.

Πιστεύω ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο το παρακολουθούν περισσότερο και θεωρώ ότι είναι πιο κοντά στο υψηλότερο διεθνές επίπεδο. Και δόξα τω Θεώ, το κατάφερα. Αυτό με φέρνει επίσης πιο κοντά στο Μουντιάλ, με πιθανότητες να το κερδίσω. Τρέφω μεγάλη αγάπη για το Μαρόκο, γιατί είναι και η δική μου χώρα. Μεγάλωσα όμως στην Ισπανία, που επίσης νιώθω πως είναι η χώρα μου».