Το μυστικό των αυτοπροσωπογραφιών του Ρέμπραντ
Ο Ρέμπραντ, ο κορυφαίος ίσως ζωγράφος στην Ιστορία της δυτικής ζωγραφικής ζωγράφισε τον εαυτό του περισσότερο από ό,τι οι άλλοι καλλιτέχνες αλλά είχε τους λόγους του
Έχοντας σήμερα υπόψη μας την τεράστια φήμη που απέκτησε το έργο του Ρέμπραντ με τα χρόνια, θεωρούμε πως η εξηντάχρονη ζωή του κύλησε μέσα στη δόξα και την αναγνώριση. Δεν είναι όμως έτσι.
Από το 1642 και μετά η φήμη και η οικονομική ευμάρεια του Ρέμπραντ ακολούθησαν φθίνουσα πορεία. Οι προσωπογραφίες του -ελλείψει παραγγελιών- άρχισαν να έχουν ως μοντέλο τον ίδιο ή τα μέλη της οικογένειάς του.
Κανείς άλλος ζωγράφος μέχρι τότε δεν είχε ζωγραφίσει τόσες πολλές φορές τον εαυτό του. Οι αυτοπροσωπογραφίες του σχηματίζουν μια μακρά πορεία από το 1620 μέχρι τον θάνατό του το 1669 και αποτελούν ένα είδος εικαστικής αυτοβιογραφίας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Συλλέκτες που αγόραζαν κάποιες από αυτές ως σπουδές ανθρώπινων χαρακτήρων και εκφράσεων χωρίς να αναγνωρίζουν τον ίδιο τον ζωγράφο ως μοντέλο. Ο Ρέμπραντ επεφύλασσε στον εαυτό του πολλούς και διάφορους ρόλους, από τον επαναστατημένο νέο μέχρι τον χαρούμενο γλεντοκόπο ή τον λόγιο. Το αφηγηματικό στοιχείο που διακρίνει όλες τους τις δημιουργίες με πρώτη και καλύτερη την περίφημη Νυχτερινή Περίπολο αλλά και τους θρησκευτικούς του πίνακες είναι έκδηλο και στις αυτοπροσωπογραφίες του, καθώς η καθεμιά αντιπροσωπεύει ένα σταθμό σε μια ζωή πολυκύμαντη και ευφάνταστη.
