Άκης Δείξιμος στο «ΦΩΣ»: «Πάθος ζωής ο Ολυμπιακός - Είμαι θαυμαστής του Φορτούνη!» (pics)

Το ταλέντο του στη μουσική είχε φανεί από την παιδική ηλικία του, από την πρώτη γνωριμία του με την κιθάρα. Από τότε που μαζί με τον πατέρα του και τον αδερφό του δεν έχαναν παιχνίδι του Ολυμπιακού στο παλιό «Γ. Καραϊσκάκης», στο ΟΑΚΑ, αλλά και μακριά από την έδρα της ομάδας. Από τότε που δεν θα μπορούσε να φαντάζεται ότι τις αγαπημένες του γειτονιές του Μοσχάτου θα ερχόταν κάποτε η ώρα να τις επισκέπτεται με την ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου της πόλης, του πιο δημοφιλούς από κάθε άλλον στους κατοίκους της.

Ο Άκης Δείξιμος είναι ένας πολυτάλαντος και πολυάσχολος άνθρωπος. Συνθέτης και δημιουργός μερικών από των πιο γνωστών τραγουδιών αγαπημένων ερμηνευτών, όπως είναι ο Αντώνης Ρέμος, η Νατάσα Θεοδωρίδου, ο Πασχάλης Τερζής, η Πέγκυ Ζήνα και πάρα πολλοί άλλοι. Τραγουδιστής και ο ίδιος, με αρκετά προσωπικά άλμπουμ στην έως τώρα καριέρα του και πολλές συνεργασίες σε κέντρα διασκέδασης, σε συναυλίες, σε διάφορες εκδηλώσεις. Με επιτυχημένη τηλεοπτική παρουσία σε παραγωγές που είχαν να κάνουν με τη μουσική («X Factor», «The Voice»), στις οποίες ήταν υπεύθυνος για τη βελτίωση και την πρόοδο συμμετεχόντων, οδηγώντας τους στη νίκη και στον δρόμο της καταξίωσης.

Τα τελευταία χρόνια είναι αντιδήμαρχος σε θέματα Πολιτισμού στον Δήμο Μοσχάτου-Ταύρου, υπό τον Ανδρέα Ευθυμίου, με τον Άκη Δείξιμο να σαρώνει σε ψήφους, πρώτος απ’ όλους τους υποψηφίους, στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Και πάντα δίπλα στον Ολυμπιακό. Με το εισιτήριο διαρκείας του κάθε χρόνο, μαζί με τον πατέρα του και τον αδερφό του, τον επίσης επιτυχημένο καλλιτέχνη Κώστα Δόξα, να πανηγυρίζουν για τις επιτυχίες της ομάδας που λατρεύουν.

Ήταν επόμενο να έχει πολύ μεγάλη χαρά για την ευκαιρία να μιλήσει δημοσίως για τη ζωή του και για τον Ολυμπιακό σε μια αθλητική εφημερίδα, την οποία ο ίδιος πάντα θυμάται να κρατά με ανυπομονησία στα χέρια του για να ενημερωθεί για την αγαπημένη ομάδα του. Κι έχει να πει πολλά ο Άκης Δείξιμος στο «ΦΩΣ» για τον Ολυμπιακό και τη σχέση ζωής με αυτό τον σύλλογο. Της δικής του ζωής, η οποία «προσαρμόζεται» ~όπως ο ίδιος λέει~ στο πρόγραμμα του Θρύλου…

«Ευλογία η σύνθεση και το τραγούδι»

Μόλις σε ηλικία δέκα ετών ο Άκης Δείξιμος άρχισε σπουδές κιθάρας και συμμετείχε στην παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου, με πολλές παραστάσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Στα 20 άρχισε να γράφει τα πρώτα τραγούδια του και να κάνει σημαντικές συνεργασίες τόσο ως δημιουργός όσο και ως τραγουδιστής, με τα μεγαλύτερα ονόματα του σύγχρονου ελληνικού πενταγράμμου, με συναυλίες, με ηχογραφήσεις, με τραγούδια που όλοι μας έχουμε αγαπήσει και απολαύσει στις συντροφιές ή στις προσωπικές στιγμές μας.

Έχουν μιλήσει με πολύ κολακευτικά λόγια για το ταλέντο του και τον χαρακτήρα του οι σπουδαιότεροι καλλιτέχνες, τον έχουν εμπιστευθεί για τις δουλειές τους και την καριέρα τους μια σειρά από επιτυχημένους ανθρώπους του τραγουδιού. Και έχει κάνει και ο ίδιος τις δικές του σημαντικές απόπειρες με προσωπικά άλμπουμ.

«Μπορώ να πω ότι με εκφράζουν τα πάντα. Νιώθω ευλογημένος ως άνθρωπος, τόσο όταν γράφω ένα τραγούδι όσο και όταν ερμηνεύω στις πίστες ή στις συναυλίες ή σε διάφορες εκδηλώσεις. Είναι μοναδική ικανοποίηση η επαφή που υπάρχει με τον κόσμο, αλλά και όσα εισπράττω μέσα μου από την επιτυχία που έχει ένα δικό μου τραγούδι όταν “ταξιδεύει” από τις φωνές μεγάλων ερμηνευτών ή από τη δική μου φωνή».

- Το «Αν υπάρχει παράδεισος» από τη Νατάσα Θεοδωρίδου είναι ένα τραγούδι που νομίζω ότι ποτέ δεν θα πάψει να γεμίζει τη δική μου ψυχή και το ακούω πάντα κάθε φορά με την ίδια απόλαυση. Είναι πάρα πολλά ακόμη. Εσύ ξεχωρίζεις κάποια συνεργασία σου, κάποιο δικό σου τραγούδι;

Είναι υπέροχο να συνεργάζεσαι με όλους αυτούς τους ανθρώπους της μουσικής, η κάθε δουλειά είναι μοναδική και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Όταν τραγουδάω εγώ νιώθω σαν να γνωρίζω κάθε λεπτομέρεια και να ξέρω πώς ακριβώς πρέπει να αποδώσω, ενώ απολαμβάνω την απήχηση που έχει στο κοινό. Όταν βάζει την προσωπικότητα και την ψυχή του στα τραγούδια μου κάποιος άλλος καλλιτέχνης, πάλι όλα αυτά που έρχονται μέσα στη δική μου ψυχή είναι μοναδικά και ανεκτίμητα. Όπως σου είπα, είναι ευλογία.

- Έχεις επιχειρήσει να γράψεις στίχους;

Όχι, πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ καλύτεροι από μένα σε αυτό το κομμάτι. Μπορώ να το κάνω, να προσαρμόσω λόγια στις μουσικές μου, αλλά ο εαυτός μου καλλιτεχνικά είναι στη σύνθεση και στο τραγούδι.

- Πολύς κόσμος ίσως δεν γνωρίζει τη συγγενική σχέση σου με τον Αντώνη Βαρδή. Ήταν ένας άνθρωπος που προφανώς σε επηρέασε και σε βοήθησε στα πρώτα σου βήματα.

Ναι, όλο το περιβάλλον μας ήταν μέσα στη μουσική τότε. Κι εγώ και ο αδερφός μου, φυσικά και ο ξάδερφός μου, ο Γιάννης Βαρδής, ήμασταν μέσα σε αυτό το περιβάλλον από μικροί και ασφαλώς έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία που είχε ο καθένας. Ο θείος μου ήταν το πρότυπό μου, έμαθα πάρα πολλά πράγματα από εκείνον και νομίζω ότι και η μουσική μου έχει πολλά κοινά στοιχεία και ένα στιλ σαν αυτό του Αντώνη Βαρδή. Ήταν ανεκτίμητη η βοήθειά του στο να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα και ο Γιάννης και ο Κώστας και εγώ. Φυσικά ήταν και μεγάλος Ολυμπιακός και πηγαίναμε μαζί στο γήπεδο, αλλά γι’ αυτά έχω να σου πω πολλά!

Η τηλεόραση και η πολιτική

- Κάτι διαφορετικό ήταν σίγουρα, σε σχέση με τη δουλειά σου, η τηλεοπτική παρουσία σου στους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς. Εκεί ήσουν εσύ ο δάσκαλος…

Ήταν πράγματι ξεχωριστή εμπειρία. Εκεί ήταν ένα διαφορετικό είδος δημιουργίας. Μπήκα μέσα στα συναισθήματα, τις αγωνίες και τα όνειρα αυτών των παιδιών που είχα στις ομάδες μου, έζησα τις συγκινήσεις τους, τη χαρά τους κάθε φορά που κερδίζαμε και προχωρούσαμε, έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου για να τους μάθω πράγματα. Όσο μπορούσα περισσότερα. Πιστεύω πως είχαμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και αυτό ήταν κάτι που περνούσε και στον κόσμο. Αυτό που έβλεπαν οι τηλεθεατές από μένα και τα παιδιά που συνεργάστηκα ήταν ακριβώς ό,τι συνέβαινε στην πραγματικότητα.

- Η πολιτική πώς μπήκε στη ζωή σου; Είσαι πρώτος σε σταυρούς στον δήμο, αντιδήμαρχος σε θέματα Πολιτισμού, Ανάπτυξης Αρχαιοτήτων και υπεύθυνος για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Μοσχάτο και στον Ταύρο. Ήταν κάτι που επεδίωξες;

Αυτό που έπαιξε ρόλο είναι η μεγάλη αγάπη που έχω για την πόλη μου. Είμαι γέννημα-θρέμμα στο Μοσχάτο, εδώ μεγάλωσα και έζησα. Όταν μου έγινε η πρόταση από τον Ανδρέα Ευθυμίου δεν μπορούσα να αρνηθώ. Εκτιμούσα πολύ τον δήμαρχο, όπως συμβαίνει και με τους δημότες μας, καθώς τα ποσοστά που πήρε ο συνδυασμός στις εκλογές ήταν πολύ υψηλά. Μου άρεσε πολύ η φιλοσοφία που είχε για τη δράση του, με γνώμονα πάντα το καλό της πόλης. Και επίσης ότι είναι ένας ανεξάρτητος συνδυασμός, δεν έχει κάποια πολιτική απόχρωση, ούτε στηρίζεται από κάποιο συγκεκριμένο κόμμα.

- Πιστεύεις ότι έπαιξε ρόλο η αναγνωρισιμότητά σου στην τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη που έλαβες από τους πολίτες του Μοσχάτου και του Ταύρου; Περίμενες ότι θα ήσουν πρώτος σε ψήφους;

Δεν πίστευα ότι θα ήταν τόσο μεγάλη η ανταπόκριση, όχι δεν το περίμενα. Και δεν νομίζω ότι έπαιξε ρόλο αυτό, άλλωστε στις προηγούμενες εκλογές είχα βγει δημοτικός σύμβουλος αλλά όχι με τόσο πολλούς σταυρούς. Άρα δεν ήταν αυτός ο λόγος. Και δεν έκανα κάτι παραπάνω στη συνέχεια, εννοώ από πλευράς διαφημιστικής καμπάνιας και τέτοια πράγματα. Είναι, λοιπόν, κάτι σχετικό το ότι με γνωρίζει ο κόσμος από τη δουλειά μου.

- Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που σε κάνει υπερήφανο απ’ όσα έχεις προσφέρει με τη συγκεκριμένη ιδιότητά σου;

Νομίζω ότι κάθε κίνηση που κάνω για το καλό των συμπολιτών μου με γεμίζει χαρά. Είναι κάτι παρόμοιο με αυτό που αισθάνομαι όταν γράφω ένα τραγούδι και γνωρίζει επιτυχία. Είναι κάτι πολύ όμορφο για μένα».

- Με την καραντίνα και το πρόβλημα του κορονοϊού ποιες αντιδράσεις είχατε και πώς το βιώσατε όλο αυτό;

Προσπαθήσαμε για το καλύτερο, δεν κάναμε κάτι ιδιαίτερο ή ξεχωριστό, αλλά όλα όσα έπρεπε. Περιοριστήκαμε σε κάποιες διαδικτυακές εκδηλώσεις μέσω και του δημάρχου μας, οι οποίες είχαν πολύ μεγάλη ανταπόκριση. Σε χιλιάδες ανθρώπους. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλους…

- Αυτό που εξ αρχής ήθελα να ρωτήσω, είναι πώς… προλαβαίνεις και κάνεις όλα αυτά τα πράγματα. Με τη δουλειά σου, με τα τραγούδια, με τις δημοτικές υποχρεώσεις σου… Υπάρχει χρόνος προσωπικός;

Όλα όσα έχω στην καθημερινότητά μου και όλες αυτές οι ασχολίες, μπορώ να πω ότι με γεμίζουν. Έχω ενέργεια και γίνεται πιο ενδιαφέρουσα η ίδια η ζωή μου. Ο προσωπικός χρόνος είναι λίγος, αλλά μπορώ να πω ότι κρατάω κάποιες στιγμές για τον εαυτό μου. Τα καταφέρνω. Να πάω σε κάποιο θέατρο, κινηματογράφο, σε ένα εστιατόριο με όμορφη μουσική. Και φυσικά να βλέπω τον Ολυμπιακό! Άλλωστε να ξέρεις ότι ουσιαστικά το πρόγραμμά μου το διαμορφώνω τις περισσότερες φορές με βάση τους αγώνες του Ολυμπιακού! Πρώτα βλέπω πότε έχει αγώνα η ομάδα και μετά κανονίζω τα υπόλοιπα!

Στα σκαλοπάτια και στα τσιμέντα!

- Τι είναι, λοιπόν, για σένα ο Ολυμπιακός;

Θα έλεγα ότι είναι πάθος ζωής. Από μικρό παιδί πήγαινα στο παλιό «Καραϊσκάκης», θυμάμαι τις πρώτες μου εικόνες από τα παιχνίδια με τον Αναστόπουλο και τον Μητρόπουλο. Και από τότε όλα όσα ζήσαμε με την πορεία της ομάδας και την κυριαρχία της. Με διαρκείας πλέον κάθε χρόνο, πάντα μαζί με τον πατέρα μου και τον αδερφό μου.

- Ποιος παίκτης απ’ όσους έχεις δει όλα αυτά τα χρόνια στον Ολυμπιακό είναι ο αγαπημένος σου;

Είναι πάρα πολλοί, αλλά νομίζω ότι ο Τζιοβάνι ήταν ό,τι καλύτερο είδαμε στον Ολυμπιακό. Ήταν απίστευτες οι στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας που μας είχε προσφέρει αυτός ο παίκτης. Μαζί με όλη εκείνη την ομάδα, τον Ριβάλντο, τον Καστίγιο... Με τεράστιους παίκτες, όπως ο Τζόρτζεβιτς, ο Καρεμπέ... Αλλά θα σου πω και έναν με τον οποίο είχα τρέλα γιατί ήμουν πολύ μικρός και με ενθουσίαζε όποτε τον έβλεπα, παρόλο που έμεινε πολύ λίγο και δυστυχώς έφυγε και πολύ νέος από τη ζωή: ο Φούνες. Ήταν ένας παίκτης που ταίριαζε πραγματικά στο πάθος του Ολυμπιακού, ο «ταύρος» όπως τον λέγαμε…

- Ποιο παιχνίδι του Ολυμπιακού θυμάσαι περισσότερο;

Από αυτά στην Ελλάδα, σίγουρα εκείνον τον τελικό με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Ήταν τρομερή η εναλλαγή συναισθημάτων, το γκολ που είχαμε δεχτεί, μετά την ισοφάριση από τον Ντάρμπισιρ. Και τα πέναλτι στο τέλος, να μην τελειώνει με τίποτα. Θυμάμαι ότι ήμουν με τους φίλους μου και λέγαμε «άντε επιτέλους να τελειώσει». Μέχρι που το έβαλε ο Νικοπολίδης και το πήραμε. Απίστευτο ματς, αξέχαστο.

- Στο εξωτερικό έχεις πάει με τον Ολυμπιακό;

Κάθε χρόνο κάνω ένα ταξίδι για να δω την ομάδα σε κάποιο παιχνίδι της. Ναι, έχω πάει σε πολλά ματς. Εκείνη τη χρονιά που αρχίσαμε να κάνουμε τα διπλά στην Ευρώπη δεν ήμουν στον αγώνα της Βρέμης, αλλά είχα πάει στη Ρώμη. Και είχα δει από κοντά τη μεγάλη νίκη επί της Λάτσιο. Αλησμόνητη εμπειρία. Είναι και μια ευκαιρία που μου δίνει ο Ολυμπιακός να κάνω ταξίδια και να συνδυάζω τον τουρισμό με τα ματς της αγαπημένης ομάδας μου. Ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω την εμπειρία στο «Άνφιλντ».

Σε εκείνο το παιχνίδι με το γκολ του Τζέραρντ. Είναι η πιο ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που έχω ζήσει σε γήπεδο. Άλλο να το βλέπεις από την τηλεόραση και άλλο από κοντά, αλλά τότε ήταν και ό,τι συγκλονιστικότερο έχω ζήσει από το ποδόσφαιρο. Ήταν τρομερή η φιλοξενία τους, είχαν τιμήσει τους νεκρούς της Θύρας 7, είχα γυρίσει την πόλη των «Beatles» που πάντα ήμουν λάτρης τους. Ήταν γενικά ένα ταξίδι διαφορετικό και μοναδικό για μένα, δίπλα στον Ολυμπιακό, εκείνο στο Λίβερπουλ.

- Φέτος πήγες;

Πήγα στο Λονδίνο, ναι. Αλλά όχι με την Άρσεναλ, είχα πάει στο Τσάμπιονς Λιγκ, στο ματς με την Τότεναμ. Κάθε χρόνο πηγαίνω κάπου, πέρυσι ήταν στο Μιλάνο. Ζω με πάθος τους αγώνες του Ολυμπιακού, προσπαθώ να είμαι αντικειμενικός, δεν ξεφεύγω στη συμπεριφορά μου, αλλά δεν είναι και λίγες οι φορές που μπορεί να ξεσπάσω, με έναν διαιτητή, με έναν αντίπαλο, με κάτι που θα με ενοχλήσει. Όπως ο κάθε οπαδός. Περνάω υπέροχα στο γήπεδο με τον Ολυμπιακό, πανηγυρίζω έξαλλα, μπορεί και να βρίσω ή ό,τι άλλο συμβαίνει στον καθένα που παρακολουθεί ένα ματς με ένταση και με πάθος. Και όπως σου είπα, ο Ολυμπιακός είναι πάθος στη ζωή μου.

«Λατρεία για Φορτούνη»!

- Η τωρινή ομάδα σου αρέσει;

Ναι, παίζει καλό ποδόσφαιρο αυτή η ομάδα. Έχει πολύ καλούς παίκτες, κάποιους με εμπειρία, αλλά και αρκετά νέα παιδιά. Μπορεί να μην υπάρχουν τα παλιά μεγαλεία, άλλωστε οι εποχές έχουν αλλάξει, όμως είναι ένα πολύ αξιόλογο σύνολο και αποδίδει πολύ καλά, βάζει γκολ, προσφέρει ωραίες στιγμές και έχει χαρακτήρα πρωταθλητή. Παρόλο που έλειψε φέτος το μεγαλύτερο αστέρι της, ο Φορτούνης. Ένας εξαιρετικός παίκτης, είμαι φανατικός θαυμαστής του, χαίρομαι κάθε φορά που τον βλέπω στο γήπεδο για το ταλέντο του και για όσα μπορεί να προσφέρει από πλευράς θεάματος.

Και χαίρομαι πάρα πολύ όταν Έλληνες ποδοσφαιριστές κάνουν σημαντική καριέρα. Θέλω να υπάρχουν καλοί Έλληνες παίκτες στον Ολυμπιακό. Όπως αυτό που έγινε φέτος με τον Τσιμίκα. Ήταν εκπληκτική η πρόοδός του και απίθανη η παρουσία του. Μακάρι να τον κρατήσουμε για πολλά χρόνια. Γενικά ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που φτάνει στην κορυφή στην Ελλάδα γιατί είναι η καλύτερη, αλλά και έχει κάνει σπουδαία πορεία στην Ευρώπη, φτάνοντας σε τεράστιες νίκες όπως αυτή με την Άρσεναλ. Και σίγουρα έχει παίξει μεγάλο ρόλο και ο προπονητής. Έχει προσφέρει πολλά στον ομαδικό τρόπο παιχνιδιού και έχει φτάσει την ομάδα στα αποτελέσματα, μαζί με τη συμβολή της διοίκησης, του τμήματος σκάουτινγκ και όλων των υπευθύνων. Χάρηκα πολύ που θα συνεχίσει στον Ολυμπιακό.

Είμαστε γενικά χαρούμενοι όλα αυτά τα χρόνια, μας δίνει πολλές στιγμές ευτυχίας η ομάδα μας. Και παλιότερα με τον Κόκκαλη και τους σπουδαίους παίκτες που είχε φέρει, τους τίτλους, το νέο γήπεδο... Και τώρα με τον Μαρινάκη που είναι πιο νέος, αλλά εξίσου φιλόδοξος... Και έχει καταφέρει να κρατά ψηλά την ομάδα παρότι οι συνθήκες είναι διαφορετικές, μπήκε στον Ολυμπιακό σε δύσκολα χρόνια, μέσα στην κρίση. Και τώρα πάλι θα είναι δύσκολα, έπειτα απ’ όλα αυτά με την πανδημία, όμως πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να μας κάνει περήφανους και να μας προσφέρει μαγικές στιγμές.

- Έχεις γνωρίσει κάποιον παίκτη, είσαι φίλος με κάποιον τώρα ή παλιότερα; Και ποιος καλλιτέχνης από αυτούς που γνωρίζεις καλά είναι όπως εσύ πολύ κοντά στον Ολυμπιακό;

Έχω συναντήσει κάποιους σε εκδηλώσεις και έχουμε μιλήσει. Πιο πολύ θα έλεγα τον Βασίλη Τοροσίδη, ο οποίος σε μια γαμήλια δεξίωση, που είχε γίνει πριν από λίγο καιρό και τραγουδούσα εκεί μαζί με τη Λένα Ζευγαρά, είχε πάρει το μικρόφωνο μαζί με τον Κώστα Μανωλά και δεν με άφηναν να τραγουδήσω! Τα είχαν πει μόνοι τους τα τραγούδια, είχε γίνει χαμός! Ναι, με τον Βασίλη έχω πολύ καλές σχέσεις. Πολύ Ολυμπιακός ήταν ο θείος μου, ο Αντώνης Βαρδής, και θυμάμαι πόσο πολύ μεγάλη χαρά είχαμε πάρει όταν είχαμε πάει όλοι μαζί σε ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ, εκείνο το 6-1.

Πολύ Ολυμπιακός είναι ο Νίκος Οικονομόπουλος από τους φίλους και συνεργάτες μου. Από ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου που ήταν στο ποδόσφαιρο, θυμάμαι ότι ήταν λίγο δύσκολες και δυσάρεστες οι εποχές τότε που είχε ασχοληθεί ενεργά ο Αντώνης Ρέμος. Αλλά και μια φορά που ήμουν σε ένα σχήμα στο «On The Rocks», το 1999, ήταν ιδιοκτήτης ο Αχιλλέας Μπέος και ήταν τότε στον Πανιώνιο. Μας είχε ζητήσει θυμάμαι τότε ο κύριος Αχιλλέας να αγοράσουμε όλοι οι τραγουδιστές εισιτήρια διαρκείας της ομάδας (γέλια…).