Ορμή και νεανικός ενθουσιασμός στη συναυλία της ΕΛΣΟΝ

Σπάνια, όσο και παρήγορη εικόνα: στις 13 Δεκεμβρίου η πρώην αίθουσα των «Φίλων της Μουσικής» γέμισε νέους ανθρώπους, οι οποίοι ήρθαν να παρακολουθήσουν τη συναυλία της Ελληνικής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων (ΕΛΣΟΝ) υπό τη διεύθυνση του Διονύση Γραμμένου

Ορμή και νεανικός ενθουσιασμός στη συναυλία της ΕΛΣΟΝ

Σπάνια, όσο και παρήγορη εικόνα: στις 13 Δεκεμβρίου η πρώην αίθουσα των «Φίλων της Μουσικής» γέμισε νέους ανθρώπους, οι οποίοι ήρθαν να παρακολουθήσουν τη συναυλία της Ελληνικής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων (ΕΛΣΟΝ) υπό τη διεύθυνση του Διονύση Γραμμένου. Ηταν, συνεπώς, διπλά σημαντικό να αποδειχθεί η συναυλία επιτυχημένη και ελκυστική έστω για μερίδα του κοινού, ώστε αυτό να επιστρέψει και η κλασική μουσική να έχει μέλλον. Το πρόγραμμα που διαμόρφωσε ο Γραμμένος ήταν το κατάλληλο. Περιλάμβανε έργα Ρώσων συνθετών γραμμένα τον 19ο αιώνα με μελωδική μουσική και πληθωρικό συναίσθημα. Ολα τους διέθεταν έντονο το στοιχείο του εξωτισμού, είτε υπόρρητα, όπως στην περίπτωση της Εισαγωγής από την όπερα «Ρουσλάνος και Λιουντμίλα» του Γκλίνκα, η οποία ακτινοβολεί τα ζωηρά χρώματα του ρωσικού φολκλόρ, είτε απολύτως άμεσα, όπως στην περίπτωση της συμφωνικής σουίτας «Σεχραζάντ» του Ρίμσκι-Κόρσακοφ, με την οποία ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα της βραδιάς.

Ανάμεσα στα δύο έργα η Aννα Φεντόροβα υπήρξε σολίστ στο πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Τσαϊκόφσκι. Την είχαμε πρωτακούσει τον Σεπτέμβριο του 2017 και πάλι υπό τη μουσική διεύθυνση του Γραμμένου σε ένα άλλο δημοφιλέστατο κοντσέρτο για πιάνο, αυτό του Γκριγκ. Τότε, στον γοητευτικό χώρο της λίμνης της Βουλιαγμένης οι προτεραιότητες και οι συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές. Τέσσερα χρόνια μετά, στον κλειστό χώρο, οι θετικές εντυπώσεις επιβεβαιώθηκαν. Oπως για τον Γκριγκ έτσι και για τον Τσαϊκόφσκι η Φεντόροβα διαθέτει το απαραίτητο μεγαλόπρεπο ύφος, την καθαρή άρθρωση, τη δεξιοτεχνία αλλά και τη μουσικότητα. Μικροπροβλήματα συντονισμού με την ορχήστρα στο πρώτο, όσο και στο δεύτερο μέρος του κοντσέρτου δεν σκίασαν τη συνολική εικόνα.

Ο Διονύσης Γραμμένος διηύθυνε γοητευτικά έργα Ρώσων συνθετών του 19ου αιώνα.

Η ίδια η ορχήστρα είχε με το μέρος της όσα σχετίζονται με τη νεαρή ηλικία των μουσικών. Το υψηλό επίπεδο σπουδών άρα και η τεχνική αρτιότητα των μελών της, όπως επίσης η ορμή και ο ενθουσιασμός της νιότης λογίζονται στα υπέρ. Oμως, αυτός ο ίδιος ενθουσιασμός χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, ώστε να λάμψουν οι δυνατότητες του συνόλου. Η πειθαρχία προϋποθέτει τακτική προετοιμασία και μεγαλύτερη παρουσία – μόλις 14 συναυλίες σε τέσσερα χρόνια, αναφέρει το ιστορικό της ορχήστρας. Ωστε να βρει το σύνολο καλύτερα τις ισορροπίες του και να αποκτήσει συνείδηση του ομαδικού παιξίματος.

Στην Εισαγωγή από την όπερα του Γκλίνκα ήταν αξιοθαύμαστη η καθαρότητα των βιολιών και συνολικά των εγχόρδων, τα οποία απέδωσαν τη μουσική με την απαιτούμενη ταχύτητα. Ταυτόχρονα, όμως, τα χάλκινα ήταν τόσο ισχυρά και ενθουσιώδη, που σκέπασαν τον ήχο των εγχόρδων. Στη «Σεχραζάντ» ήταν εξαιρετική η σολιστική παρουσία του εξάρχοντα βιολονίστα Γιώργου Μπάνου και πολύ καλές οι συνεισφορές ειδικά από τα ξύλινα πνευστά. Hταν αξιοθαύμαστο ότι χάρη στον Γραμμένο και στους καλά προετοιμασμένους νέους μουσικούς το έργο ακούστηκε τόσο άρτια, ότι σε ικανό βαθμό αποδόθηκε ο εξωτισμός της γραφής και ότι κάθε εδάφιο της αφήγησης διέθετε τον ξεχωριστό χαρακτήρα του. Συνεπώς, οι βάσεις υπάρχουν. Απομένει η επεξεργασία, η οποία θα φέρει το ξεχωριστό αποτέλεσμα.

πηγή: kathimerini.gr