Δημήτρης Μουδατσάκης: Φοιτητής 84 ετών

Όσα χρόνια και αν περάσουν ο άνθρωπος πάντα θα έχει την δίψα για γνώση και για μόρφωση, στοιχεία που θεμελιώνουν τον χαρακτήρα του και τον κάνουν πιο ώριμο σε βάθος χρόνου. Τρανό παράδειγμα ο κ.Μουδατσάκης που κατάφερε στα 84 του χρόνια να δώσει πανελλήνιες και να πετύχει αυτό που ήθελε, να μπει στο πανεπιστήμιο Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Ρέθυμνο. Ακούγοντας κάποιος την συγκεκριμένη είδηση θα τον συγχαρεί αλλά κάτι μέσα του θα λέει τι ήθελε και μπήκε σε αυτή την διαδικασία τώρα και ειδικά σε μία δύσκολη εποχή.

Ο ίδιος ωστόσο δεν το βλέπει έτσι και με όπλο του την θέληση και την εμπειρία της ζωής έβαλε στόχο να μορφωθεί και τα κατάφερε. Άπαντες του βγάζουν το καπέλο όμως ο ίδιος παραμένει ταπεινός,τόσο που κατά την διάρκεια της συνομιλίας μας μου εκμυστηρεύτηκε πως όταν έμπαινε ο εκάστοτε καθηγητής για μάθημα σηκωνόταν ως ένδειξη σεβασμού. Μία κίνηση τόσο απλή μα ταυτόχρονα αξιοθαύμαστη. Ας μιλήσει καλύτερα ο ίδιος.

1) Τι σας ώθησε στο να μπείτε σε αυτή την διαδικασία μετά από τόσα χρόνια;

Δούλευα ως τυπογράφος και το μαράζι μου μέρα νύχτα ήταν πως δεν είχα μορφωθεί. Όταν δεν με είχαν ανάγκη τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου μιας και μεγάλωσαν αποφάσισα να ξεκινήσω την προσπάθεια μου αρχής γενομένης από την φοίτηση μου στο γυμνάσιο το 2012. Πριν ξεκινήσω η γυναίκα μου, μου έλεγε να μην πάω και πως θα ντρέπομαι που δεν θα καταλαβαίνω τα μαθήματα όμως εγώ το είχα πάρει ήδη απόφαση.

2) Γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη σχολή(Ιστορία και Αρχαιολογία);

Μου αρέσει η ιστορία γι’αυτό και επέλεξα να πάω σ’αυτή την σχολή στην οποία φοιτά και η εγγονή μου που είναι στο τρίτο έτος. Η απόσταση είναι μακρινή περίπου μία ώρα. Θα χρειαστεί να πάρω τρία λεωφορεία για να πηγαίνω αλλά δεν με πτοεί θα πηγαίνω.

3) Πως είναι να δίνεται πανελλήνιες μαζί με τον εγγονό σας;

Πολύ χαρά.Ο εγγονός μου έγραψε πολύ καλά έπιασε πάνω από 18.000 μόρια. Ήθελε στρατιωτικές σχολές και επέλεξε την σχολή της αστυνομίας.Εγώ τον συμβούλεψα να σπουδάσει κάποια επιστήμη μιας και έβγαλε πολλά μόρια αλλά όπως προείπα ήθελε στρατιωτικές σχολές.

4) Διαβάζατε μαζί σας βοηθούσε;

Εγώ δεν πήγα σε κάποιο φροντιστήριο διότι οι παραδόσεις στο σχολείο μου ήταν αρκετές για να διαβάζω. Ο εγγονός μου πήγαινε οπότε δεν μπορούσαμε να διαβάζουμε μαζί. Διάβαζα ότι σημειώσεις είχα από το σχολείο και πέρασα αν και δεν ήλπιζα σε τέτοια επιτυχία.

5) Είχατε άγχος την διάρκεια των πανελληνιών;

Πως δεν είχα έτρεμαν τα χέρια μου από την αγωνία. Στα διαγωνίσματα στο σχολείο είχα άγχος αλλά μόλις τα έπαιρνα στο σπίτι για να τα λύσω ήταν τέλεια. Παρά την ηλικία μου ντρεπόμουν αλλά σεβόμουν όλους τους καθηγητές γιατί είναι άνθρωποι της προσφοράς. Να φανταστείς όποτε έμπαιναν στην αίθουσα σηκωνόμουν.

6) Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που θέλει να ξαναδώσει;

Να πάει στο σχολείο μην το σκεφτεί. Πολλοί λόγω ηλικίας ακόμα και 25 χρονών διστάζουν αλλά δεν πρέπει εκεί οι καθηγητές θα τους υποδεχτούν με χαρά και σεβασμό.

7) Πως υποδέχτηκαν οι δικοί σας άνθρωποι την επιτυχία;

Χάρηκαν αλλά θα σου πω κάτι. Εγώ ζούσα στο κέντρο του Ηρακλείου γιατί εκεί είχα το τυπογραφείο 45 χρόνια. Όταν πήρα σύνταξη έφυγα και ήρθα σε προάστιο. Τώρα πια στο κέντρο δεν βλέπω κανένα γνωστό και φίλο όλοι έχουν φύγει σε χωριά. Δυστυχώς δεν βρίσκεις εύκολα άνθρωπο στην ηλικία μου και αυτό είναι λυπηρό.

8) Τώρα ποιος είναι ο επόμενος στόχος σας;

Να πηγαίνω στο πανεπιστήμιο και να καταλαβαίνω ότι διδάσκουν.

9) Κάποια συμβουλή για τους νέους;

Δεν έχουν ανάγκη από εμένα οι νέοι. Τα παιδιά είναι ώριμα και έχουν γνώση από το σπίτι τους και από τον τόπο τους. Ο κάθε τόπος έχει την δική του ιστορία εδώ κοντά είναι το Παλάτι του Μίνωα και έλεγα στα παιδιά να ξέρετε την ιστορία και από που προέρχεστε να είστε υπερήφανοι. Να μην κρατούν μόνο το κινητό στο χέρι και εγώ έχω κομπιούτερ και ξοδεύω χρόνο αλλά όχι τόσο πολύ όσο οι νέοι. Ζούμε δύσκολες ημέρες.Να διασκεδάζουν και να χαίρονται την ζωή αλλά να κάνουν και κάτι δημιουργικό για την ζωή τους. Και από την πλευρά της η Πολιτεία θα πρέπει να τους αγκαλιάσει.