Κορονοϊός: Θρήνος στην Ιταλία για τον θάνατο του γιατρού Ρομπέρτο Στέλλα
Ο θάνατος του Ρομπέρτο Στέλλα έχει συγκλονίσει την Ιταλία και όχι μόνο, καθώς ο 67χρονος γιατρός συνέχισε να φροντίζει ασθενείς που προσβλήθηκαν από κορονοϊό αφότου είχε τελειώσει ο προστατευτικός εξοπλισμός και πέθανε ο ίδιος από τον φονικό ιό.
Οι συνάδελφοι του αλλά και όλος ο κόσμος θρηνούν για το θάνατο λόγω του κοροναϊού του ιταλού γιατρού, Ρομπέρτο Στέλλα, 67 ετών, επικεφαλής του Ιατρικού Συλλόγου στη περιοχή Βαρέζε της Βόρειας Ιταλίας.
Ο Στέλλα συνέχισε να περιποιείται ασθενείς ακόμα και αφού τελείωσε ο προστατευτικός εξοπλισμός. Πέθανε στο νοσοκομείο του Κόμο, λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας κι αφού μολύνθηκε από τον ιό.
Ολυμπιακός: Κινήσεις επίθεσης από την αρχή χωρίς τέλος
Στην ανακοίνωσή της, η Εθνική Ομοσπονδία Ιατρών της Ιταλίας εξέφρασε το πένθος της για τον θάνατο του Στέλλα, εξυμνώντας τη συνεισφορά του σε εθνικό επίπεδο, ενώ παράλληλα εξέφρασε την ελπίδα ότι η κυβέρνηση θα δει τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι ιταλοί γιατροί και νοσηλευτές.
«Ήταν ένα παράδειγμα ικανότητας και σκληρής δουλειάς» αναφέρεται στην ανακοίνωση. «Ο θάνατός του αντιπροσωπεύει την κραυγή όλων των συναδέλφων μας που ακόμη και σήμερα δεν είναι εξοπλισμένοι με τη σωστή ατομική προστασία που χρειάζονται».
Ένας συνάδελφος του Στέλλα σε μια σχολή εκπαίδευσης υγειονομικού προσωπικού της περιοχής, ο Αλεσάντρο Κολόμπο, ανέφερε στο ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA ότι ο Στέλλα του είπε πριν από λίγες ημέρες: «Έχουμε ξεμείνει από μάσκες. Να είμαστε όμως προσεκτικοί και να συνεχίσουμε».
Ο Κολόμπο συνέχισε: «Ένας τέτοιος άνθρωπος ανήκει σε όλο τον κόσμο, επειδή αφιέρωσε τον εαυτό του σε όλο τον κόσμο. Ήταν κάτι περισσότερο ήρωας, ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε να φωνάξει. Που κινητοποιήθηκε στο όνομα της αλήθειας και της ομορφιάς. Ήθελε να αλλάξει την κατάσταση. Να βοηθήσει τους ανθρώπους να αλλάξουν. Εξαίρετος».
Ο γιατρός και ο συνάδελφός του Σάιμον Γκρέγκορι έγραψε σε ένα tweet: «Λυπάμαι πολύ, ο Ρομπέρτο ήταν ένας αγαπητός φίλος και συνάδελφος και είναι τιμή μου που τον γνώρισα. Ήταν γιατρός που συνέχισε να εξυπηρετεί ασθενείς ακόμα και όταν εξαντλήθηκαν προστατευτικά γάντια και μάσκες. Είναι προσωποποίηση του θάρρους και της συμπόνιας».
